Szanowna Pani,
dzieci w tym wieku wielokrotnie testują granice sprawdzając, jak daleko mogą się posunąć. Są także zafascynowane osiągniętymi możliwościami (chód, mowa) i sprawdzają, co jeszcze mogą zrobić, tak pokrótce. Są to także bardzo młode osoby i mogą mieć problem ze zrozumieniem długiego, spokojnego przekazu. To raczej dobra metoda dla nastolatka. U małych dzieci komunikat musi być krótki, kilkuwyrazowy ("Tego nie wolno robić","Nie wolno uciekać" itp). Ważna jest konsekwencja i uczenie dziecka, że za tę samą "psotę" zawsze jest ta sama kara (np. koniec spaceru, czasowa utrata zabawki itp) i, co ważne, stosowana jest przez każdego opiekuna (bez względu czy to mama, babcia, tata, dziadek czy niania). Wówczas poznaje granice, służy to poczuciu bezpieczeństwa dziecka (wie "jak funkcjonuje świat", co może a czego jej nie wolno) oraz prędko uczy się konsekwencji wyboru pewnych zachowań.
Są to uniwersalne porady, czyli nie dopasowane do indywidualnego przypadku, więc jeżeli to nie pomoże - może Pani zwrócić się do psychologa dziecięcego o szczegółowe badanie rozwoju dziecka i konsultację wychowawczą.
W razie pytań zapraszam do kontaktu,
Anna Szostak, www.ctzo.org
