Problem z zasypianiem u 8-miesięcznego dziecka a ryzyko ADHD lub nerwicy

Witam serdecznie,
niewątpliwie dziecko uczesniczące w napięciach osób dorosłych,którzy maja z definicji stanowić dla niego oparcie/a więc uspokojenie/ reaguje na ten stan lękiem i widocznym w zachowaniu niepokojem.Nawet,gdy będzie to w przyszłości ADHD/oby nie!/,może mieć żródło w obecnej sytuacji.Tak więc dla zdrowia dziecka nie tyle jest ważna diegnoza /nazwa kliniczna/ ale sposób zredukowania jej.Proszę skorzystać z pomocy terapeuty w sprawie napięc między Panią i mężem.Noc jest tą specyficzną porą,która wynika z jakości doświadczeń dziennych,bowiem je uruchamia wraz z procesem rozluznienia mięśni .Dopóki więc organizm jest "w stanie czuwania"może sobie poradzić z niepokojem poprzez szybki ruch,ucieczkę,krzyk,uderzenie w stół itp.Panuje nad sytuacją.Noc robi go bezbronnym.A on może się bardzo bać bezbronności.
Pozdrawiam i mam nadzieję,że przestaniecie przyczyny szukać w dziecku.

Myślę, że Pani intuicja może być słuszna. Z pewnością to, jak wyglądają relacje między rodzicami, ma duży wpływ na zachowanie dziecka. Warto więc poświęcić temu trochę uwagi.
Wiele par po narodzeniu dziecka przechodzi kryzys. Wpływa na to wiele czynników, przede wszystkim to czy dziecko było zaplanowane, czy też nie i czy sytuacja materialna rodziców jest stabilna. Dodatkowo warto pamiętać, że niemowlę wywraca życie rodzinne do góry nogami, wymaga nieustannej pracy i zaangażowania. Wszystko to nasila stres i zmęczenie, a co za tym idzie złość kierowaną do partnera.

Witam, rozważyłbym spokojną obserwację tego co się dzieje. Wiek ośmiu miesięcy, to stanowczo za wcześnie, aby diagnozować ADHD, aby zresztą diagnozować cokolwiek psychologicznego czy psychiatrycznego. Dzieci po prostu rozwijają się różnie i różnie też rozwija się ich układ nerwowy - jedne śpią spokojnie niemal przez całą noc, a inne śpią płytko i budzą się często. Podobne różnice w "głębokości snu" występują też przecież u dorosłych. Inną sprawą są kłótnie w domu. Dziecko rzeczywiście może odbierać państwa zdenerwowanie i samo je przeżywać. Jeżeli kłótnie nasilają się do tego stopnia, że nie potraficie państwo sami ich rozwiązać, proszę zgłosić się na terapię małżeńską.
Pozdrawiam