Dzień dobry,
Dziękuję za zaufanie i szczegółowy opis Twojej sytuacji. Rozumiem, że może to być dla Ciebie niepokojące, dlatego postaram się odpowiedzieć na Twoje pytania jak najdokładniej.
1. Czy to normalne?
Twoje zachowanie, polegające na wierceniu się, wkładaniu rzeczy do ust, bujaniu się i wykonywaniu innych nietypowych ruchów, może być częstsze, niż się wydaje; Wielu ludzi ma pewne nawyki lub „stymulacje” (nazywane również „stimming”), które pomagają im radzić sobie ze stresem, nudą czy nadmiarem bodźców. Takie zachowania są szczególnie powszechne wśród osób z autyzmem, ADHD, ale również mogą występować u osób, które po prostu szukają sposobu na regulację swoich emocji lub rozładowują nadmiar energii.
2. Co może być tego przyczyną, poza tym, co wymieniłaś?
Poza autyzmem, ADHD i lękami, takie zachowania mogą wynikać z różnych przyczyn, takich jak:
Napięcie emocjonalne: Nawet jeśli nie odczuwasz bezpośredniego lęku, takie zachowania mogą być sposobem na radzenie sobie z ukrytym stresem lub napięciem.
Nadmiar energii: Niektórzy ludzie mają naturalną potrzebę ruchu i aktywności, co może prowadzić do takich zachowań.
Przyzwyczajenie: Czasem takie nawyki mogą się rozwijać z czasem i stać się trudne do opanowania.
Zmysłowe poszukiwania: Niektóre osoby mogą szukać stymulacji sensorycznej poprzez takie zachowania. Stymulacja sensoryczna to działania lub bodźce, które dostarczają zmysłom (np. dotykowi, wzrokowi, słuchowi) dodatkowych wrażeń, pomagając w regulacji emocji i zachowania: to oznacza wspierać utrzymanie równowagi emocjonalnej i zachowania, redukując stres, napięcie lub nadmiar energii, co pozwala lepiej radzić sobie z codziennymi sytuacjami.
3. Jak to opanować i przestać?
Opanowanie tych zachowań może być wyzwaniem, ale oto kilka kroków, które mogą Ci pomóc:
Świadomość: Pierwszym krokiem jest uświadomienie sobie, kiedy takie zachowania się pojawiają. Możesz spróbować zanotować, co robisz, gdy czujesz potrzebę takich ruchów.
Zastąpienie nawyków: Spróbuj znaleźć alternatywne, mniej zauważalne lub bardziej akceptowalne sposoby radzenia sobie z potrzebą ruchu. Może to być np. trzymanie małego przedmiotu w ręce, który można ściskać.
Techniki relaksacyjne: Praktyki takie jak ćwiczenia oddechowe czy spacer w relaksującym miejscu mogą pomóc w uspokojeniu umysłu i ciała.
Wsparcie specjalisty: Jeśli czujesz, że te zachowania przeszkadzają Ci w codziennym życiu, warto porozmawiać z psychologiem lub psychiatrą. Specjalista pomoże zrozumieć przyczynę tych zachowań i zaproponuje skuteczne metody ich opanowania.
Nie martw się, że Twoje pytanie pojawiło się dwukrotnie, cieszę się, że masz odwagę szukać pomocy. Jesteś w pełni uprawniona do zadawania pytań, i mam nadzieję, że te odpowiedzi okażą się dla Ciebie pomocne.
Pozdrawiam, Mieczysław Bakun
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Czy mogę mieć problemy behawioralne? – odpowiada Mgr psychologii Agnieszka Naruszewicz
- Na co wskazuje to drapanie skóry przy autyzmie? – odpowiada Mgr Marcin Goluch
- Osłabione napięcie mięśniowe u 4-latka – odpowiada Mgr Anna Tońska-Szyfelbein
- Dlaczego moje dziecko kiwa się na boki? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
- Jak oduczyć dziecko nawyku gryzienia rękawów? – odpowiada Mgr Grzegorz Pożyczka
- Jak odróżnić autyzm i ADHD? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
- Jak mam rozumieć niespokojne zachowanie dziecka? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
- O czym może świadczyć takie bujanie u mojego dziecka? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
- Dlaczego 4-letnia córka mojego partnera bije się po głowie? – odpowiada Mgr Anna Tońska-Szyfelbein
- Trudności z utrzymaniem kontaktu wzrokowego, bujanie się i patrzenie bokiem przez 20-miesięczne dziecko a autyzm – odpowiada mgr Aleksandra Karlik
artykuły
Dorośli autyści wciąż niewidzialni. "Autyzmu nie da się wyplenić"
Ida Tymina to twórczyni profilu @idamaautyzm na In
Zaburzenia integracji sensorycznej - integracja sensoryczna, przebieg, przyczyny, objawy, terapia
Zagadnienie zaburzeń integracji sensorycznej dotyc
Dzieci z ADHD - jak można im pomóc?
Dzieci z ADHD (zespołem nadpobudliwości psychoruch