Witam serdecznie!
Niestety, drogą wirtualną nie da się postawić diagnozy, ale Pani objawy jak najbardziej mogą wskazywać na zaburzenia z grupy nerwic. Trudności z oddychaniem, zdenerwowanie, niechęć do rozmów, potrzeba samotności, zamartwianie się, lęki, zaburzenia snu, mogą wskazywać na zaburzenia nerwicowe, np. zespół lęku uogólnionego. Proszę w pierwszej kolejności udać się do lekarza, by sprawdzić, czy nie ma fizycznych przyczyn Pani problemów. Jeżeli wyniki badań (np. badanie płuc w związku z trudnością z oddychaniem) wyjdą prawidłowe, to najprawdopodobniej będzie musiała skorzystać Pani z pomocy lekarza psychiatry. Proszę nie bagatelizować swojego kiepskiego samopoczucia i pozwolić sobie pomóc.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witam.

Sugerowałbym Pani zostawić kwestię diagnozy dla specjalistów a skoncentrować się na tym, jak Pani odczuwa swoją trudność.
Wyraźnie wiąże Pani swoje objawy z sytuacją domową i natrętnymi myślami związanymi z rodzicami (szczególnie mamą). Jest Pani też krytyczna co do swoich obaw uznając je za "bezpodstawne". Pisze Pani również o "doszukiwaniu się chorób w internecie". Zachęcam Panią do wizyty u psychoterapeuty, który pomoże Pani zrozumieć to, czego Pani doświadcza i zweryfikować, które obawy są bezpodstawne. Warto poszukać odpowiedzi na pytanie o to, dlaczego odczuwa Pani obawy skoro wie Pani, że nie ma do nich podstaw. Z pewnością lepsze zrozumienie siebie będzie dla Pani korzystne i poprawi jakość życia.

Pozdrawiam i życzę skutecznego leczenia.

Witam
Najlepiej , żeby Pani skonsultowała się z psychiatrą lub, psychoterapeutą .Warto przy Pani problemach podjąć psychoterapię i bardziej zadbać o siebie o swoje potrzeby i z pomocą terapeuty nauczy się rozpoznawać źródła lęków i na nie odpowiednim zachowaniem reagować , oczywiście poradzi sobie Pani ze zdiagnozowaną nerwicą . Leki działają bardziej na objawy ale nie leczą przyczyn , dlatego zdarzają się nawroty nerwicy .Nerwicę lękową to zaburzenie , będące skutkiem długotrwałego stresu, który powoduje rozregulowanie autonomicznego systemu nerwowego. W wyniku długotrwałego stresu psychologicznego, rozumianego szerzej niż stres normalny, system odpornościowy ulega przeciążeniu, co jest przyczyną nieprawidłowego funkcjonowania zarówno afektywnego, jak i behawioralnego. Nerwicy lękowej towarzyszy niezdefiniowany niepokój. Jest to najdotkliwszy objaw tej nerwicy. Lęk pojawia się w sytuacjach nie postrzeganych przez jednostki zdrowe jako zagrażające. Do grupy zaburzeń lękowych należą następujące podgrupy: fobie , zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, zaburzenia - reakcje na traumatyczne wydarzenia, reakcje lękowe w których doszukuje się przyczyn w chorobach organizmu - mimo wielu badań potwierdzających zdrowie, doszukiwanie się objawów choroby u bliskich.
Często dla osoby, pojawiający się lęk jest czymś niezrozumiałym i sam w sobie jest powodem wzmocnienia poczucia niepokoju. Lęk nerwicowy może mieć charakter napadowy lub ciągły. Zazwyczaj z napadowym charakterem lęku, wiąże się jego duża siła. Wiele osób twierdzi, że lęk ma największe natężenie w nocy. Zazwyczaj jest to lęk przed np. śmiercią własną lub osoby bliskiej oraz niepokój o przyszłość, doszukiwanie się chorób na podstawie odczuwania objawów z ciała.
Nerwica lękowa wpływa także na ciało. W większości przypadków nerwica przybiera charakter somatyczny. Do częstych objawów somatycznych należą migrenowe bóle głowy, kołatanie lub , podwyższone tętno, nadmierne pocenie się, nerwica żołądka czy napięcie mięśniowe, bóle gardła, uciski w gardle , uciski w klatce piersiowej. Pomoc odnajdziemy w gabinecie psychiatrycznym i psychologicznym. Leczenie farmakologiczne pomaga opanować objawy nerwicy, jednak w większości przypadków nie leczy przyczyn nerwicy, z którymi poradzi sobie psychoterapia pacjenta.
Leczenie nerwicy po podjęciu psychoterapii, gdzie celem jest uświadomienie przez pacjenta istoty zewnętrznego konfliktu, rekonstrukcja osobowości i rozwinięcie zdolności adaptacyjnych.
Niezależnie, czy są to bóle o zmiennej lokalizacji, odbijania, wrażenia braku powietrza, przyspieszone bicie serca, dreszcze, czy drętwienia najczęściej kończyn górnych, bądź dolnych - to zdarza się w 30 - 50% przypadków, że tło tych skarg ma charakter nerwicowy.
Pacjent traci jednocześnie poczucie bezpieczeństwa; zaczyna wpadać w niepokój; robi szereg zbędnych, niekiedy kosztownych badań dodatkowych. Wędruje od specjalisty do specjalisty i niekiedy trwa to latami nim wreszcie okaże się, że tłem dolegliwości jest zaburzenie emocjonalne - czyli nerwica, którą leczy się psychoterapeutycznie.
W naszych warunkach próbujemy, będąc nastawionymi na szeroko rozumiane zaburzenia emocjonalne w tym lęki, wykluczyć bardzo szybko tło somatyczne stwierdzanego stanu i podjąć psychoterapię.
Bywa, bowiem, że przedłużające się dolegliwości i stres z tym związany po kilku latach doprowadza wreszcie do określonych zmian np. uogólnionego lęku, dodatkowych stresów i dodatkowych objawów bólowych.. Stres zaburza codzienną aktywność, ześrodkowuje uwagę na "nadsłuchiwaniu" reakcji własnego organizmu - wreszcie destabilizuje uwagę i pojmowanie.
Pozdrawiam serdecznie
Anna Ręklewska psychoterapeuta

trudno stawiac diagnoze po tak krotkim opisie...zreszta niewiele to da...najlepiej udac sie do dobrego psychoterapeuty i zobaczyc o co tak naprawde chodzi i jak sobie z tym radzic.pomocne moga byc tez rownoczesnie ustawienia systemowe rodzin,pozdrawiam serdecznie, Violetta Ruksza

Witam, to mogą być objawy nerwicy. Ale też przez internet nie da się postawić diagnozy. Objawy, które Pani opisała muszą przynosić Pani dużo cierpienia. Polecam udać się do psychoterapeuty lub psychiatry. Pozdrawiam

Symptomy, które Pani opisuje, mogą odpowiadać depresji albo zaburzeniom nerwicowym. W depresji mogą pojawić sie zaburzenia snu, szczególnie związane z wczesnym wybudzaniem się i trudnością w ponownym zasypianiu. Może towarzyszyć temu lęk, pojawia się obniżenie nastroju. Jednak, żeby postawić konkretną diagnozę potrzebne jest spotkanie z psychologiem i psychiatrą, zebranie wywiadu oraz ustalenie jak długo trwają objawy oraz czym mogą być spowodowane.

Jeśli chodzi o leczenie, to niektóre metody może Pani zastosować sama. Ważne jest chodzenie spać o tej samej godzinie. Nie należy czytać w łóżku, jeść ani oglądać telewizji. Poza tym zasypiając radzę nie myśleć o problemach, pomocne może być nauczenie się niektórych technik relaksacyjnych. Może to zrobić psycholog, można też próbować nauczyć się tych technik samemu. Przed snem można wypić szklankę melisy albo mięty o lekkim działaniu uspokajającym.

Jeśli lekarz zdiagnozuje już chorobę, np. depresję może zlecić odpowiednie leczenie. Poza lekami przyjmowanymi na dzień istnieją też leki podawane na noc, takie jak mirtazapina. Działa ona uspokajająco, polepsza jakość snu poprzez jego pogłębienie i wydłużenie. Musi ona jednak zostać przepisana przez lekarza psychiatrę.

Ważną rolę w leczeniu depresji i zaburzeń lękowych odgrywa też psychoterapia. Leczenie farmakologiczne to w pewnym sensie leczenie doraźne. Nie rozwiązuje ono problemów, które przyczyniły się do powstania depresji. Psychoterapia z kolei może pomóc wyjaśnić konkretne mechanizmy, które wpłynęły na rozwój choroby przez co zapobiegnie ich występowaniu w przyszłości.

Polecam Pani kontakt z psychiatrą. Tylko na podstawie dokładnego wywiadu i rozmowy można postawić konkretną diagnozę.