Przyczyny czerwienienia się

Mam okropny problem ze stresem. Nie mogę go opanować w najprostszych sytuacjach. Nawet gdy rozmawiam z przyjaciółką czy z matką, czyli z osobami, do których powinnam być przyzwyczajona, ręce mi się pocą i się denerwuję na samą myśl, że zaraz pewnie zrobię się czerwona i wtedy się zaczyna... Czy można to jakoś opanować? To okropne, gdy wszyscy na mnie patrzą, a ja mam ochotę zapaść się pod ziemię:(

ponad rok temu

Agresja u dzieci autystycznych

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się więcej o agresji u dzieci autystycznych.

Witam!

Opis Twojego problemu jest dość krótki, mogę więc jedynie postawić pewne hipotezy.

Czerwienienie się twarzy bywa często objawem fobii społecznej. Jest to rodzaj zaburzeń lękowych, w których występują obawy i dyskomfort związany z określonymi sytuacjami. Są to sytuacje, w których dana osoba ma poczucie, że jest oceniana, a jej zachowanie, wypowiedzi lub sposób bycia mogą być postrzegane przez rozmówcę w sposób negatywny.

Takimi sytuacjami są np. wystąpienie na forum publicznym, zabieranie głosu, jedzenie w czyjejś obecności. Może się wówczas pojawić niepokój, chęć wycofania się z danej sytuacji oraz objawy cielesne: przyspieszone bicie serca, drżenie rąk, głosu, duszność, zaczerwienienie twarzy, zwiększona potliwość.

Czynnikiem spustowym dla rozwoju fobii społecznej bywa zazwyczaj przeżycie publicznego (np. na forum rodzinnym, klasowym) upokorzenia, ośmieszenia, usłyszenie przykrej krytyki na swój temat. Zaburzenie najczęściej rozwija się w dzieciństwie. Najczęściej dochodzi do unikania sytuacji stresowych i nasilania się objawów oraz rozlewania się na coraz więcej obszarów, np. pojawiania się objawów w sytuacji rozmowy nawet z bliskimi osobami.

Nieleczona fobia społeczna może powodować znaczny dyskomfort i istotnie ograniczać aktywność, wpływać negatywnie na życie chorego.

W leczeniu fobii społecznej stosuje się psychoterapię oraz leki przeciwdepresyjne. Udowodnioną skuteczność w leczeniu zaburzeń lękowych ma terapia behawioralno-poznawcza. Jest to terapia krótkoterminowa, skoncentrowana na celu, jakim jest ustąpienie objawów.

Polecam więc wizytę u psychoterapeuty, a w przypadku uporczywych objawów - również psychiatry.

Z pewnością warto również zgłosić się do lekarza rodzinnego i wykonać podstawowe badania laboratoryjne oraz skonsultować się z ginekologiem oraz endokrynologiem.

Pozdrawiam.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty