Witam. To zależy w jakim Pani jest stanie a tego przez komputer nie da sie ocenić. Ogólnie myśle, ze można. Na pewno warto być pod opieką specjalistów w tym czasie.
Magdalena Brabec

Jak każda kobieta ma Pani prawo do przeżywania wszelkich emocji, a i tego najistotniejszego dla kobiety także. Sądzę, ze warto porozmawiać na ten temat z lekarzem psychiatrą, jest zapewne Pani objęta jego opieką i leczeniem. Jakie on ma poglądy na ten temat, czy prowadził już kobietę chcącą mieć dziecko. W czasie ciąży i po urodzeniu dziecka za sprawą hormonów, mogą zajść w Pani zmiany na lepsze lub na gorsze. Co sądzi o tym Pani partner? A co sądzi otoczenie, Pani rodzina. Warto porozmawiać z jak największą liczbą osób, poszukać też na forach w internecie informacji. Powodzenia

Rozumiem, ze chodzi z jednej strony o lęk przed dziedziczeniem choroby, a z drugiej o przebieg ciąży?
Odpowiadając na pierwsze- dziedziczenie nie oznacza, ze jeśli chore jest jedno lub dwoje z rodziców, to dziecko na pewno będzie także chorować. Jest większe prawdopodobieństwo, że dziecko zachoruje, jednak zależy to także od czynników środowiskowych i emocjonalnego obciążenia. Dla przykładu- nawet w przypadku bliźniąt jednojajowych czyli o tym samym materiale genetycznym, ryzyko zachorowania jeśli choruje jedno z bliźniąt jest na poziomie ok 40%.
W drugiej kwestii- na pewno na okres ciąży będzie potrzebne odstawienie leków. Ważne więc by mogła Pani liczyć na wsparcie bliskich i psychoterapeutów. Warto także zdecydować się na ciążę będąc w dobrej formie psychicznej. Rozwiązanie i początek macierzyństwa jest okresem bardzo intensywnych zmian, także hormonalnych oraz czas stresu, co może zwiększać ryzyko nawrotu, jeśli jednak będzie Pani pod stała opieka lekarzy i z dużą czujnością na objawy zwiastunowe, często przebieg może być łagodny i krótki, z szybka pełna remisją.
Na koniec- znam pacjentki chorujące, które zostały mamami i radzą sobie w tej roli bardzo dobrze oraz doświadczają radości i satysfakcji, nawet pomimo zdarzających sie epizodów choroby.