Temperament seksualny - dlaczego jest taki duży?
Witam! Zacznę prosto z mostu. Uważam, że jestem dobrą osobą. Zawsze chętnie pomagam, przejmuję się cierpieniem innych, nie jestem obojętna na ludzką krzywdę. Miła, wrażliwa, sympatyczna - określam tak sama siebie, ale również inni mają o mnie takie zdanie. Mam mały mankament - jestem bardzo frywolna, jeśli chodzi o kontakty damsko-męskie. Nie miałam skrupułów być kochanką, wręcz byłam zadowolona, że wybrał mnie. I mimo że próbowałam mieć wyrzuty sumienia, to... nie potrafiłam. Poza tym nie odnoszę się źle do uprawiania seksu np. za pieniądze, do sponsoringu. Nie robię tego sama, ale nie mam nic przeciwko. Boję się, że w przyszłości będę musiała odpokutować za moje grzechy. Że skoro posunęłam się do bycia kochanką, to i mnie mąż będzie zdradzał za karę. Dlaczego są we mnie dwie tak skrajne osobowości? Dobra wyrachowana osoba? Przecież to nie ja... Czy może na to wpłynąć fakt, że czuję się niedowartościowana? Strasznie niedowartościowana i pragnę uwagi?
