Czy te objawy wskazują na autyzm?

Piszę w imieniu mojej siostry, która chyba nie jest świadoma tego, że jej córeczka jest chora. Ola ma 5 latek i piękne błękitne oczy. Kiedy się bierze ją na kolana, od razu się usztywnia albo krzyczy. Zauważyłam jednak, że lubi, kiedy siostra zaczyna mocno szorować jej plecy, wtedy chętnie wskakuje na kolana i tuli się plecami. Potrafi wówczas powiedzieć do mamy: „Trzymaj mnie mocno”. Słyszałam, że w ten sposób dzieci autystyczne realizują swoją chorą „potrzebę bycia dociskanym”. Poza tym Ola nie biega, lecz drepcze. Mam takie wrażenie, jakby nie była spontaniczna, nigdy nie podskakuje jak inne dzieci w jej wieku, nie lubi wychodzić na podwórko i bawić się z dziewczynkami, choćby grać w klasy. Ale doskonale liczy, potrafi dzielić i mnożyć w pamięci lepiej od swoich rówieśniczek, zna na pamięć rejestracje wszystkich samochodów na podwórku. Czy z Olą jest wszystko w porządku?

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Sam fakt, że dziecko lubi mocny dotyk pleców, czy niechętnie wychodzi na podwórko nie świadczy o autyzmie. Podobnie jak bardzo dobra pamięć czy umiejętności arytmetyczne. W opisie dziewczynki brakuje informacji o jej umiejętnościach komunikowania się, wchodzenia w kontakt z innymi osobami. Jeśli jest Pani zaniepokojona zachowaniem Oli, to może udałoby się namówić Pani siostrę do skonsultowania dziewczynki u psychologa. To może być pierwszy etap poszukiwania odpowiedzi na pytanie, czy to jest autyzm. Poza tym większość stowarzyszeń działających na rzecz osób z autyzmem prowadzi dyżury telefoniczne, podczas których można próbować przynajmniej wstępnie (bo nikt nie zdiagnozuje dziecka przez telefon) rozwiać lub potwierdzić Pani obawy.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy te objawy wskazują na autyzm u dziecka?

Witam. Moja córcia urodziła się z agenezja ciała modzelowatego. Obecnie ma 13 miesięcy. Mamy opóźnienie ruchowe, dopiero siedzi i czworakuje Ale zauważyłam objawy autyzmu i trochę się niepokoje. Lubi się przytulac, bawić się piłeczkami, lubi być ugniatana przez poduszkę. Nie lubi zostawać sama w pokoju. Rzadko bawi się sama, woli z nami. Duzo ,, mówi,, rozumie. Książeczki woli oglądać szybko i gdy skończy nie wraca do początku tylko idzie od tyłu. Lubi bawić się okrągłymi rzeczami, patrzy na światło i pokazuje gdzie jest. Kiedyś wykręcała rączkami żarówki, chwilę się to uciszyło, a teraz macha rączkami, jakby chciała odlecieć w każdej chwili. Martwię się czy to jest autyzm?
KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu
Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz
65 poziom zaufania

Dzień dobry

Wizyta u psychologa i ocena rozwoju dziecka na pewno nie zaszkodzi. Przez internet niestety nie da się uzyskać odpowiedzi takich które byłyby faktycznie wiarygodne. Trzeba widzieć dziecko i porozmawiać z rodzicem.

Pozdrawiam Agata Majda

w razie pytań jestem do dyspozycji

www.pracowniaterapeutyczna.eu

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy moje objawy wskazują na autyzm?

Witam. Mam 23 lata i mam ogromne problemy ze sobą. Moim pytaniem jest: Czy ja mogę mieć autyzm? Odkąd pamiętam to od zawsze są ze mną problemy (szczególnie od przedszkola). Po pierwsze to chodzę do psychologa, który stwierdził, że mam autyzm (i nie tylko). Rodzice zawsze myśleli, że z tej dziwności wyrosnę, a tak się nie stało. Od przedszkola miałem ogromne problemy w relacjach z rówieśnikami i z tego powodu przestałem tam chodzić. Właściwie to cały okres szkoły był dla mnie ciężki. Zawsze bałem się innych (szczególnie rówieśników). Jeśli miałem przyjaciół to też byli oni powiedzmy "inni". Od dziecka miałem obsesje na punkcie przedmiotów i zainteresowania astronomią i przyrodą. Od gimnazjum zacząłem mieć największe problemy (lęki, anoreksja, nerwica natręctw w silnej formie). Byłem straszny dla wszystkich. Wtedy kompletnie zamknąłem się w swoim świecie. W liceum trochę otworzyłem się na znajomości, ale nie było łatwo, a i tak czułem się jak kosmita. Po skończeniu szkoły utraciłem kontakty z nimi, bo po prostu nie umiem ich utrzymywać, bo nie wiem jak i się boję. Nie mam teraz nic, ani pracy, ani szkoły, jestem na utrzymaniu rodziców. Chodzę na terapię. Pani psycholog tak jak wcześniej napisałem stwierdziła u mnie: autyzm / zespół aspergera, silną depresję, fobię społeczną, lęk uogólniony, nerwice natręctw. Co gorsza okaleczam się i mam natrętne myśli samobójcze. Przed tym ostatnim powstrzymuje mnie tylko miłość do rodziców. Czy ta diagnoza autyzmu może być prawdziwa? Dodam, że oprócz tego co wyżej napisałem to mam też problem z kontaktem wzrokowym przy rozmowie, mam dziwne rytuały (sztywne zasady), boję się zmian. W miarę dobrze jedynie czuję się w rozmowie z rodzicami i najbliższą rodziną. Mimo, że wiele na to wskazuje to ja nadal mam wątpliwość.
MĘŻCZYZNA, 23 LAT ponad rok temu

Dzień dobry,

Oczywiście objawy mogą wynikać z zaburzeń ze spektrum autyzmu, jednak diagnozę powinien postawić zespół specjalistów: psychologa klinicznego, psychiatrę, często również neurologa, a nie jeden specjalista. Jeśli ma pan wątpliwości, proszę zrobić pogłębioną diagnozę ponownie. Proponuję również porozmawiać o swoich wątpliwościach z terapeutą.



Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty