W jaki sposób przekonać syna, aby powiedział o swojej chorobie?

Witam! Jestem mamą syna, u którego kilka lat temu rozpoznano schizofrenię paranoidalną. Syn jest pod opieką lekarską i systematycznie stosuje leki. Pracuje, mieszka na stancji, prowadzi auto. Ponieważ mieszka w tej samej miejscowości co my, czyli pozostali członkowie rodziny, więc odwiedza nas bardzo często. Można powiedzieć, że funkcjonuje w miarę dobrze. Syn ma 31 lat. Około 4 lata temu rozstał się z dziewczyna, z którą związek trwał 5 lat. Jednakże dziewczyna odeszła od niego, rozstali się. Bezpośrednią przyczyna była choroba syna, o której się dowiedziała krotko przed ich rozstaniem. Miała wielki żal i pretensje do syna i pośrednio do rodziny, iż o tym fakcie nie była poinformowana, że ją okłamano, wprowadzono w błąd. Pragnę zaznaczyć, że bardzo często mówiliśmy synowi, aby powiedział jej, że choruje, że leczy się. On ciągle odpowiadał, że nadejdzie taki czas, że przekaże o tym, ale jet spokojny, ona zrozumie, bowiem jest lekarzem i z pewnością pomoże. My, jako rodzice, nie chcieliśmy za niego mówić, gdyż mógłby mieć do nas żal. Ona sadziła, że po prostu ma taki charakter. Naturalnie syn bardzo przeżył rozstanie. Po tym czasie spotykał się jeszcze z dziewczyną (trwało to kilka m-cy), ale również odstąpiła od tej znajomości. Może wyczula, że coś jest nie tak? Tego nie wiem. Syn tylko powiedział, że jakaś dziwna. Obecnie od przeszło pół roku jest z osobą, z którą często się spotyka. Fantastyczna dziewczyna. Przypomnieliśmy synowi, aby powiedział o swojej chorobie, aby nie powtórzyła się sytuacja, która miała miejsce w przeszłości. I w tym miejscu należy mocno zaznaczyć, że gdy tylko poruszamy ten temat (tak było też wcześniej) on staje się bardzo nerwowy, nieprzyjemny, arogancki, że ona o tym wie, mówi, że to jego sprawa, że powiedział dziewczynie, że leczy się na depresję i uważa temat za zakończony. Z tego powodu dochodzi do nieporozumień, prawie do kłótni. Przecież okłamuje ją, bo to jest nie prawda. Obserwując ten związek to ona się mocno zaangażowała, zaprasza syna do swojej rodziny. I pewnie odwrotnie, syn również, ale mówi mało o swoim związku. Wydaje się, że albo syn nie rozumie, albo nie chce zrozumieć, albo nie zdaje sobie z tego sprawy (może tak czyni choroba). Przecież co innego jest depresja, a co innego schizofrenia. Nie może syn budować znowu związku na fałszywych przesłankach. Może to doprowadzić do tragedii. A co będzie jeśli dziewczyna zajdzie w ciąże, albo będą pragnęli zawrzeć zw małżeński? I znowu ten bagaż ciągnie za sobą, tylko do jakiego momentu? Zaznaczam, iż syn już ją nam przedstawił, wiec tym samym jesteśmy jakby w to wszystko wciągnięci. I z tą chwilą to nie jest tylko odpowiedzialność indywidualna, czyli syna, ale odpowiedzialność niejako zbiorowa, bo przecież my też o jego chorobie wiemy. I tu mam pytanie: proszę doradzić w jaki sposób mamy z synem rozmawiać, jak wytłumaczyć, że czyni źle, że okłamuje, że nie etycznie postępuje? Nie chcielibyśmy my tej sprawy załatwiać. On zaraz ucieka, wychodzi i nie chce rozmawiać. Jak ten problem rozwiązać? Proszę podpowiedzieć nam, Teresa

KOBIETA ponad rok temu

Witam!
Syn jest osobą dorosłą, dlatego decyzja o ujawnieniu swojego stanu zdrowia partnerce należy do niego. Państwo mogą, tak jak do tej pory, tłumaczyć mu, czym grozi milczenie. Warto wspomnieć mu, że zatajenie choroby psychicznej może być podstawą do unieważnienia małżeństwa.
Myślę, że Państwo w nie powinni brać na siebie winy za to, że wcześniejsza partnerka miała do Was pretensje o brak informacji o chorobie syna. W końcu to on powinien o takich sprawach informować swoje kobiety. Z drugiej strony syn może mieć obawy przed mówieniem o schizofrenii, gdyż nadal choroba ta stanowi tabu w społeczeństwie. Ludzie cierpiący na tego rodzaju zaburzenia często są odrzucani przez społeczeństwo z powodu niezrozumienia i irracjonalnego przekonania o niebezpieczeństwie związanym z przebywaniem z taką osobą.
Warto, żebyście Państwo starali się pokazać synowi, że może przygotować partnerkę na takie informacje, np. poprzez materiały edukacyjne, itp. Z Waszej strony najważniejsze jest wsparcie i zrozumienie jego obaw. Myślę, że czasem warto z synem porozmawiać na temat tego, czego się boi obecnie oraz kiedy ujawni swoją chorobę, a nie dlaczego jeszcze tego nie zrobił.
Proszę skupić się na jego i swoich przeżyciach i emocjach. To może znacznie pomóc w dotarciu do syna. Dzięki temu syn może przekonać się, że Pani i reszta rodziny jesteście jego sprzymierzeńcami i pomożecie mu w trudnych chwilach. 

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak ich przekonać do swoich racji?

Moi rodzice mają wyższe wykształcenie. Ja ukończyłam liceum ogólnokształcące, zdałam maturę. Chciałabym iść do pracy, ale rodzice naciskają na studia. Ja jednak czuję, że się na nie nie nadaję. Nie wykluczam studiów, ale dopiero za kilka lat. Moi rodzice są tym oburzeni. Jak ich przekonać do swoich racji? Boję się, że mnie znienawidzą, gdy pójdę do pracy zamiast na studia.
KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Dzień dobry, to zapewne trudny moment w Pani życiu a rodzice boją się o Pani przyszłość. Warto jednak kierować się swoimi decyzjami a rodzice po pewnym czasie się z tym oswoją i pogodzą. Szczególnie kiedy zobaczą że świetnie sobie Pani radzi. To co ważne, nie wchodzić w dyskusje, nie czekać na ich akceptację. Tu każdy ma swoje racje i często takie dyskusje prowadzą do kłótni a nie do porozumienia.
Pozdrawiam A. Pacia

0

Dzień dobry. Oczywiście, że zdanie rodziców nie jest bez znaczenia, jednak dorosłość daje nam przywilej podejmowania samodzielnych decyzji. Samodzielnych to znaczy takich, za które bierzemy całkowitą odpowiedzialność. Ma Pani do tego prawo, niezależnie od zdania rodziców na ten temat. Bardzo bowiem możliwe, że nie przekona ich Pani do swojej decyzji. Jeśli jednak zależy Pani na ich akceptacji to może oznaczać, że w ten sposób trochę chce Pani z nimi współdzielić tę odpowiedzialność. Skupiłabym się raczej na tym, by przygotować się na brak ich akceptacji. Oni mają swój pogląd, Pani swój. Czas pokaże, czy któraś ze stron przyzna rację drugiej. Na tym polega wybór. Dziś Pani dokonuje własny. Pozdrawiam serdecznie.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak przekonać syna do nocnika?

Witam.jak przekonać syna 2lata i 5mies do nocnika? Nie chce usiąść.jak chodzi bez pieluchy to biegnie dopiero po fakcie. Zmuszać odpuścić poczekać..?
KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Istnieją różne atrakcyjne dla dzieci nakładki na deskę sedesową - do kupienia w sklepach gdzie sprzedają armaturę łazienkową. Warto spróbować.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty