Agresja dziecka w stosunku do innych dzieci

Witam!

Mama na imię Magda i jestem mamą Filipa. Chciałam prosić o poradę, w związku z zachowaniem mojego 21-miesięcznego synka. Zaczynamy z mężem podejrzewać, że ma problemy z agresją. Pierwsze objawy pojawiły się już kilka miesięcy temu i nie chcieliśmy się zamartwiać, ale jest coraz gorzej. Filip w trakcie zabawy z rówieśnikami i z dziećmi młodszymi bije je. Dawniej były to lekkie klapsy. Teraz potrafi podejść do innego dziecka i uderzyć je mocno bez wyraźnej przyczyny. Robi to zabawkami, więc uderzenie jest mocne i doprowadza dziecko do płaczu. Poza tym Filip krzyczy głośno i dość długo (nieartykułowane dźwięki) co potem często przeradza się w długi płacz, kiedy nie pozwala się dotknąć ani przytulić. Kiedy się uspokoi (nawet po 20 min.) przytula się i zachowuje normalnie. Krzyki pojawiły się kilka miesięcy temu i są dość trudne do zniesienia i ignorowania - szczególnie przez obcych. Czasem musimy po prostu wychodzić z miejsc publicznych. Zaczynamy bać się jego zachowań w towarzystwie innych dzieci i nie chcemy go izolować, ale reakcje rodziców innych dzieci są dla nas trudne... Nie chcemy stosować klapsów a ciągłe tłumaczenie, że "tak nie można" nie daje zupełnie żadnych rezultatów. Nie wiem jakie można zastosować kary w takim wieku? Poza tym Filip ma od zawsze problemy ze spokojnym snem w nocy, a od kilku miesięcy odmawia zjadania warzyw i mięsa. Generalnie jest dzieckiem pogodnym i uśmiechniętym. Mieszkamy za granicą i myślę, że część jego frustracji wynika z braku zrozumienia innych, ale bawi się także z dziećmi polskimi, ale i tak na tle innych dzieci jest bardziej agresywny. Bardzo proszę o poradę. Z góry dziękuję.

Magda

KOBIETA, 34 LAT ponad rok temu

Pediatria Rozwój dziecka

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Agresja u dzieci może mieć różne przyczyny. Czasem związana jest z badaniem granic, czyli sprawdzaniem "co mi wolno w kontaktach z innymi". Tak, jak Pani wspomina, może być efektem zmian środowiska. Nie napisała Pani, kiedy się Państwo przenieśliście zagranicę. Jest to dość istotne, ponieważ jeśli dziecko straciło swoich dotychczasowych kolegów i bezpieczne miejsca do zabawy, może czuć się zagubione. Jednak powinna być to sytuacja przejściowa. Agresja może być też wywołana trudnościami w relacjach z otoczeniem. Czasem dziecko nie zna zasad panujących w grupie rówieśniczej i ciężko mu się do nich dostosować, stąd może czuć się zagrożone albo sfrustrowane. Na podstawie krótkiego opisu trudno jest określić przyczyny agresji Pani synka. Niepokojące natomiast są problemy ze snem i karmieniem. Warto zgłosić się do lekarza pediatry na kontrolę stanu zdrowia dziecka. Jeśli synek się nie wysypia, to może być rozdrażniony i łatwo się denerwować. Podobnie, jeśli ma problemy z układem trawiennym. Dobrze byłoby opowiedzieć lekarzowi nie tylko o problemach fizjologicznych (sen, jedzenie), ale też o zachowaniu dziecka. Jeżeli zostanie wykluczona przyczyna fizjologiczna lub leczenie problemów zdrowotnych nie wpłynie na zachowanie dziecka warto jasno wyznaczać granice i uczyć dziecko zasad społecznych. Można zacząć od wzmacniania pozytywnych zachowań, czyli nagradzania dziecka, kiedy grzecznie bawi się z innymi i czerpie z tego satysfakcję. Synek na pewno ma swoje ulubione zabawki, pokarmy czy też zachowania, które są dla niego nagrodą. Warto stosować je wtedy, kiedy dziecko stosuje się do ogólnoprzyjętych norm, tak, by jasno wiedziało, że to zachowanie jest pozytywnie odbierane i pozwala mu odnaleźć się wśród rówieśników. Dobrze jest ustabilizować tryb życia dziecka, tzn. karmić dziecko, kłaść je spać, dbać o jego higienę o w miarę stałych porach. W ten sposób może Pani wyregulować jego rytm dobowy i możliwe, że także wpłynąć na poprawę snu. Warto nadal dziecku tłumaczyć, dlaczego coś mu wolno robić, a innych rzeczy nie. Do dziecka warto jest mówić prostymi komunikatami i starać się dopasować swój język do jego języka. Łatwiej będzie mu zrozumieć, o co Pani chodzi. Dodatkowo należałoby wyraźnie stawiać granice. Karą dla dziecka może być odseparowanie go od rówieśników, kiedy tylko zauważa Pani, że zaczyna być agresywny. Również w domu warto stosować takie "kary", czyli pokazywać dziecku, że jego zachowanie nie jest akceptowane. Za to nagradzać go za zachowania aprobowane. Nagradzanie jest bardzo ważne, bo same kary nie przyniosą pożądanych efektów, mogą tylko wywoływać lęk lub potrzebę "oszukiwania" rodziców. Zachęcam Panią do skorzystania z poradników psychologicznych, w których znajdzie Pani szerszą wiedzę na temat pracy z dzieckiem i jego zachowaniem. Polecam: M.Herbert "Mamo, on mnie bije. Agresja małego dziecka", A. Phillips "Jak mówić dziecku NIE", I. Filliozat "W sercu emocji dziecka". Wszystkie te książki powinna Pani znaleźć w księgarniach internetowych lub wypożyczalniach. Ich lektura może pomóc w pracy nad zachowaniem synka, ale też pomóc Pani i męża poradzić sobie z trudnościami, jakie wynikają z problemów z agresją u dziecka. Pozdrawiam