Uspołecznienie dziecka i wprowadzanie granic jest teraz bardzo ważnym elementem jego rozwoju. Jeżeli przynajmniej wstępne granice nie zostaną postawione (tzn. że mama nie jest "na każde zawołanie dziecka", że "nie musi być z dzieckiem non stop" itd), później mogą się pojawiać duże problemy separacyjne.
Przede wszystkim bycie z dzieckiem 24h/dobę buduje w nim poczucie, że mama jest ze mną zawsze i nieważne co się dzieje, to tak będzie. Jest to przekonanie błędne i to należy powoli zmieniać - tak, aby dziecko nauczyło się "samodzielności" i wchodzenia w relacje nie tylko z mamą, ale właśnie np. z rówieśnikami. Na pewno spotkania z innymi dziećmi będą tu pomocne, ale nie można tego zrobić "na hurra", gdyż jak Pani pisze - może to przynieść odwrotne do zamierzonych skutki (dziecko ujawnia lęk w sytuacjach społecznych z rówieśnikami, zatem trzeba je wprowadzać w nie stopniowo - tak, aby dziecko zaczęło dostrzegać w tym coś fajnego, a nie strach). Proponuję rozpoczynać wspólne zabawy z innymi dziećmi tak, żeby dziecko się oswajało z innymi w Pani obecności, potem wycofywać stopniowo swój udział w tych zabawach.
Być może - jeżeli sytuacja nie będzie się poprawiać - potrzebna będzie osobista wizyta u psychologa dziecięcego, który będzie w stanie w większym stopniu i w bardziej zindywidualizowany sposób Państwu pomóc. Powodzenia!
