Może jest Pani bezsilna wobec picia rodziców, ale nie jest Pani bezradna wobec tego co dzieje się z Panią. Mam na myśli współuzależnienie. T. Cermak, tak opisuje objawy współuzależnienia:
lokowanie uczucia własnej wartości w zdolności do kontrolowania uczuć i zachowań swoich i cudzych, mimo oczywistych doświadczeń, że konsekwencje są odwrotne;
zaspokajanie potrzeb cudzych w sposób umożliwiający zaspokajanie potrzeb własnych;
ścisłe powiązanie swojej samooceną ze skutecznością swoich oddziaływań na alkoholika (na osobę uzależnioną),
zaburzenie sytemu granic, zarówno w sytuacjach intymności, jak i osamotnienia;
trwanie w związku z osobą o zaburzonej osobowości (alkoholizm, narkomania, chorobliwa impulsywność);
doznawanie bardzo bolesnych emocji lub utrata wrażliwości emocjonalnej w okresie przynajmniej dwóch lat, bez szukania pomocy z zewnątrz.
Natomiast J. Woititz, do objawów współuzależnienia zalicza: „opiekuńczość, pełne litości skoncentrowanie się na alkoholiku; zakłopotanie; unikanie okazji do picia; przesunięcie we wzajemnych kontaktach; poczucie winy; obsesje; stałe zamartwianie się; niepokój, kłamstwa, fałszywe nadzieje; rozczarowania; euforię; zamęt; problemy seksualne; złość; letarg; poczucie beznadziejności; poczucie krzywdy; rozpacz”.Współuzależnienie charakteryzuje się stałym stawianiem potrzeb innych osób przed potrzebami własnymi prowadzącym do wyniszczenia emocjonalnego i fizycznego. Jest więc ono pewną formą przystosowania się do nieprawidłowego układu relacji międzyludzkich, która umożliwia zachowanie dotychczasowego układu a jednocześnie odbiera szansę na jego zmianę. Jest formą przystosowania się do przetrwania w sytuacji przewlekłego stresu.
Zachęcam aby Pani skorzystała z profesjonalnej pomocy -i pomogła sobie, a przy okazji zdobyta wiedza będzie wskazówką, jak sobie radzić z rodzicami. www.sferaterapii.pl
