Częsta masturbacja a kontakty z ludźmi

Witam Czy częste masturbowanie się może się przyczyniać się do małomówności i większej odwagi do rozmów z ludźmi.Czy na coś też szkodzi masturbowanie się oprócz mniejszego kontaktu z ludźmi.Co mogę zrobić aby tego nie robić,masturbuję się prawie codziennie. Pozdrawiam

MĘŻCZYZNA, 19 LAT ponad rok temu

Seksuologia Psychologia Uzależnienie od masturbacji

Mgr Agnieszka Urzynicok

Częstość masturbacji nie wpływa na relacje z innymi ludźmi. Szkodzić może tylko uzależnienie od masturbacji, wtedy kiedy staje się ona przymusem, jest poza kontrolą.

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Dzień dobry, bardzo trudno odnieść się do Pana zapytania. Ważne jest w jakim Pan jest wieku, od jakiego czasu się Pan masturbuje z taką częstotliwością, w jakich sytuacjach, z jakiego powodu, jakie fantazje temu towarzyszą. Myślę że najlepiej będzie porozmawiać z seksuologiem na ten temat. Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Masturbacja a zdrowie psychiczne – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak uniezależnić się od masturbacji? – odpowiada Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Codzienna masturbacja u 19-latka – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Kłopoty z koncentracją a negatywny wpływ codziennej masturbacji – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Codzienna masturbacja a uzależnienie – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska
Czy częsta masturbacja ma wpływ na erekcję lub wytrysk? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Wysokie libido a uzależnienie od masturbacji – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Wpływ uzależnienia od masturbacji na zdrowie – odpowiada Mgr Katarzyna Schilf
Masturbacja dwa razy w tygodniu – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Konsekwencje codziennej masturbacji u 24-latka – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska

artykuły

Seks jest dla nich jak narkotyk. Jak sobie poradzić z seksoholizmem?

- Byłem uzależniony od narkotyków i seksu. Bra

Nietypowe uzależnienia

Wszyscy dobrze znają uzależnienie od nikotyny, nar

Pytania pacjentów o impotencję

Zaburzenia erekcji to wstydliwa dolegliwość, do kt

Jak naprawić kontakty z ludźmi?

Dlaczego odczuwam samontnosc, przygnębienie, smutek lub po prostu chcą polepszyć kontakty z ludźmi.a nie moge bo nie akceptuja mojego charakteru lub obecnosci lub dokuczam staram sie o nawiazanie drugiego czlowieka znalesc swoja milosc i nie udaj mi sie to dlaxczego co polepszyc co naprawic?

MĘŻCZYZNA, 30 LAT ponad rok temu

Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji Psychologia

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

95 poziom zaufania

Dzień dobry!

Proszę skonsultować się z lekarzem psychiatrą oraz psychologiem, np. w Poradni Zdrowia Psychicznego w swojej okolicy, i rozważyć podjęcie psychoterapii.

Pozdrawiam!

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

74 poziom zaufania

Witaj serdecznie. Praca nad swoją osobą / charakterem jest bardzo ważna. Więc podając konkretne rozwiązane na obecną chwilę proponuję, wizytę u coacha w celu nauki pewnych zachowań, naprawy swoich złych nawyków i wzmocnienie swoich mocnych stron.

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego!
http://psychopedagog.eu
http://facebook.com/gabinetdawidkk/

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Osobowość unikająca a kontakty z ludźmi – odpowiada Lek. Jerzy Więznowski
W jaki sposób walczyć z lenistwem? – odpowiada Mgr Marta Pociecha
Depresja związana z pracą – odpowiada Mgr Marta Pociecha
Szybka utrata motywacji do odchudzania – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy są sposoby na pozytywne myślenie i zwiększenie pewności siebie? – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Niskie poczucie własnej wartości u 23-lartki – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Wybuchy agresji i nerwica – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Przygnębienie, niechęć do życia i utrata zainteresowań – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Jakie ćwiczenia na rozwijanie kreatywności? – odpowiada Mgr Karolina Kwiatkowska
Odczuwanie przygnębienia i smutku przez 20-latka – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Rodzaje depresji

Depresja duża, depresja lękowa, depresja poporodow

Coaching zdrowia - start ku lepszemu życiu

Czujesz, ze chciałbyś coś zmienić w swoim dotychcz

Rodzaje psychoterapii - indywidualna, grupowa, rodzinna

Psychoterapia indywidualna polega na spotkaniach t

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Jak nawiązywać kontakty z ludźmi?

Witam. Mam 19 lat. Mam pewien problem dotyczący komunikowania się z innymi osobami. Chodzi o to, że nie potrafię być do końca sobą przed innymi osobami, szczególnie w szkole. Mój problem jest taki, że duszę się w ciasnym, sztywnym wyobrażeniu o mnie drugiego człowieka. Jak czuję się dobrze, potrafię być taki jaki chcę, pewny siebie, przyjacielski, humorystyczny, dużo rozmawiam, ale jak tylko przyjdzie mała wątpliwość, pomyślę o tym, że to zaraz minie, staję całkowicie innym człowiekiem, gdy myślę że nie jestem taki jak druga osoba by sobie życzyła żebym był to przychodzi do mnie blokada, czuję ją w środku, przez co wszystko co wtedy mówię jest na siłę, nienaturalne, sztywne, rak jakbym nie radził sobie z presją. Pewnego dnia byłem taki jaki chialem być, potrafilem pokazać się z dobrej strony, fajne żarty i widzialem ze mnie lubili a ja ich, następnego dnia chcialem przyjsc z takim samym nastawieniem, ale okazało się całkiem inaczej, nie bylem pewny siebie, bo wiem, że to ulotne, ale złapała mnie ta wątpliwość. Ci sami koledzy chcięli mnie takiego jakim byłem wcześniej, a ja byłem zblokowany, wszystko robilem na siłę, balem się, że nie bedą już chcieli ze mną rozmawiać. Ja taką blokadę czasami tez mialem pezy krewnych. Czasami on mija, ale coraz częsciej przychodzi. Próbuje z tym walczyć juz chyba rok. Wiem, że problem leży po mojej stronie, ale nie umiem sobie pomóc, moi rodzice tego nie rozumieją, mają mnie wtedy za dziwnego jak o tym im mówilem. Mi sie wydaje że to wlasnie zachowanie mamy, która ciągle porownuje mnie do innych miał duży wplyw na to i moja troche niższa samoocena. Mam kilku znajomych przed ktorymi udaę, dopasowuje sie do nich, żeby tylko mnie zaakceptowali , choc nie chcę, pojawia sie wtedy ta blokada w srodku jak musze sie odezwac i udawac ze cos mnie smieszy, ktora sprawia, ze potem w domu myślę o tym i się dręczę, dlatego piszę tutaj i proszę o pomoc, jak z tym walczyć. Czy mam określić swoją wartosc, moze mysle tylko o sobie? Bede wdzieczny za kazdą radę. Dziękuję !

MĘŻCZYZNA, 20 LAT ponad rok temu

Psychologia Samoocena

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

wskazane jest wsparcie psychoterapeutyczne, ze specjalistą łatwiej będzie poradzić sobie z problemem.

pozdrawiam serdecznie

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Panu,

Zacznę od podziękowania Panu za podzielenie się swoimi wyzwaniami :)

Z Pana relacji wnioskuję, że jest Pan świadomy Co i Jak się z Panem dzieje i jest to fundamentalny krok do zaprzyjaźnienia się z samym sobą (co wymagałoby od Pana pracy i współpracy (właśnie!) z samym sobą...).

Chcę Panu powiedzieć, że lęk jest immanentną częścią Naszego życia.
Ważnym jest by pomimo symptomów lękowych/dyskomfortu działać i pozwalać sobie na błędy, które jak się okazuje są twórcze...i dzięki nim idziemy do przodu!

Gratuluję Panu, bo nie chce Pan już byle jakości codzienności!
To jest świadomy krok do poprawy swojego funkcjonowania.
Umiejętności komunikowania się z Ludźmi uczymy się przez całe życie.

Wpływ na samoocenę mają wzorce wyniesione z domu.
Widzimy siebie tak, jak się zwracali do Nas, jak Nas widzieli Rodzice i Otoczenie,
I jakie otrzymywaliśmy o sobie informacje zwrotne.
Niestety w szkole nie uczą praktycznych zasad relacji międzyludzkich.
Jak i co należy robić, aby podtrzymywać i pogłębiać kontakty i przyjaźnie z ludźmi.
Nie uczą, że w relacjach z Ludźmi ważne jest bycie sobą, pozwalanie sobie na szczerość i jak ważna jest rozmowa.

Istotnym jest, żeby mieć komfort mówienia, że sobie z czymś nie radzimy, że coś jest trudne, nie będąc ocenianym czy odrzuconym...

Podsumowując, zachęcałabym Pana, by rozważył Pan podjęcie pracy rozwojowej pod okiem psychologa, jak również korzystanie z aktywnych treningów z poczucia własnej wartości, asertywności, autoprezentacji i pozytywnego myślenia (mieszka Pan w Warszawie, są takie treningi organizowane "za free", inspiruję Pana do poszukiwania info online).

Z przesłaniem dla Pana Tego, Co jest Panu najbardziej teraz potrzebne,
irena.mielnik.madej@gmail.com