Czy mój wstręt do seksu jest normalny?
Witam,
Mam 27 lat i od kilku lat jestem mężatką. Mój problem dotyczy seksu. Tak było od zawsze. Pomimo kilku lat skromnych doświadczeń z mężem, nadal nie potrafię otwarcie mówić o sobie jako o kobiecie. Wolę nie wchodzić na takie tematy, gdzie w rozmowie z kimś musiałabym powiedzieć, że jestem kobietą, że mam życie seksualne. Nie chcę żeby ktoś tak o mnie myślał czy o mnie mówił - w kontekście płci i seksu. Wolę pozostawać ''czysta''. Jest to dla wstydliwe i krępujące.
Nigdy nie miałam jakichś złych doświadczeń w tej dziedzinie, żadne molestowania, nic z tych rzeczy. Miałam normalne dzieciństwo. A seksem interesowałam się praktycznie odkąd pamiętam. Bardzo lubię oglądać filmy erotyczne. Mąż o tym wie, nie ma nic przeciwko, czasem oglądamy je razem. Bardzo cieszyłam się na wspólne życie z mężem, bo myślałam, że teraz nie będzie tylko oglądania filmów, ale i życie. Natomiast okazało się inaczej.
Stosunki są krótkie, mnie niesatysfakcjonujące i dla mnie obojętne tak naprawdę. Z czasem straciłam ochotę w ogóle. Jak się przemogę to na zasadzie dla męża, z obowiązku. Filmy nadal lubię oglądać, od czasu do czasu potrzebuję też sama się zaspokoić, ale to nie ma nic wspólnego z mężem. W łóżku jedynie oglądamy filmy. Natomiast brzydzę się pocałunkami z języczkiem, seksem oralnym i w ogóle wszelkimi wydzielinami i zapachami, które kojarzą się z intymnością, seksem. Bardzo ważna jest dla mnie higiena - pocałunki z języczkiem tylko po umyciu zębów. A po stosunku muszę zaraz się umyć, bo nie znoszę tego ''brudu''.
Czy to normalne? Co z tym zrobić?
