Czy moje objawy są objawami depresji?

Witam. Mam na imię Dominika i mam 19 lat. Od jakiegoś czasu czuję się bardzo dziwnie. Nie mam nikogo komu mogę się wyżalić. Nie mam nawet przyjaciół. Oczywiście istnieją "znajomi", ale oni są na chwilę. Niedawno zakończyłam związek, w którym żyłam ok. 4 lat. Byłam nieszczęśliwa, a jedynie myśl o tym ,że mój chłopak jest zawsze obok i mi pomoże, trzymała mnie przy nim. Nadszedł dzień, że powiedziałam koniec. Nie żałuję. Jednak podejrzewam, że mam depresję. Jak powiedziałam: nie mam przyjaciół, nikogo z kim mogłabym wyjść na głupi spacer. Jestem cały czas smutna, płaczę bez konkretnego powodu, słucham smutnej muzyki, nie wychodzę z domu praktycznie w ogóle,  jeśli nie muszę. Nadal chodzę do szkoły - ostatni rok już w liceum, więc wychodzę rano i wracam po zajęciach, a wtedy już nigdzie z mieszkania się nie ruszam. Mój weekend wygląda następująco: wstaję rano, włączam komputer, przeglądam różne strony internetowe, słucham muzyki i tak do końca dnia. Jem i oglądam film. Potem kładę się spać. Mam dosyć takiego życia. Szczerze przyznam, znudziło mnie ono.. Często myślę, że nawet gdybym chciała nałykać się jakiś tabletek, to i tak nikt by o tym nie wiedział, bo znaleźliby mnie po jakimś czasie... ponieważ nikogo nie obchodzę. Tak bardzo chciałabym nauczyć się życ.. Mimo wszystko nie umiem. Każdy dzień jest dla mnie istną katorgą. Co mam zrobić? Może powinnam udać się do specjalisty? Co mu powiedzieć? Myślę, że jednak to też mi nie pomoże. Pozdrawiam.

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Profilaktyka udaru mózgu

Udar mózgu, inaczej wylew, jest zespołem objawów klinicznych, które wiążą się z nagłym wystąpieniem zaburzenia czynności mózgu. Utrzymuje się on dłużej niż dobę, a u podłoża nie leży inna przyczyna niż naczyniowa. Profilaktyka udaru mózgu w bardzo dużym stopniu pomaga zapobiec jego wystąpieniu.

Pani Dominiko!

Opisywane przez Panią objawy wskazują na zespół depresyjny. Do takich objawów należą: przygnębienie, brak radości życia, zmniejszona zdolność do odczuwania przyjemności, wycofanie z relacji z innymi ludźmi, zmniejszona aktywność, pesymistyczna ocena rzeczywistości oraz myśli samobójcze. W tej sytuacji wskazana jest wizyta u specjalisty.

Podstawowa metodą leczenia depresji jest przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych oraz psychoterapia.

Obecnie dostępne leki przeciwdepresyjne są skuteczne, mają mało działań ubocznych, często zażywa się lek raz na dobę. Działanie poprawiające nastrój jest opóźnione w czasie o ok. 3-4 tygodnie od początku stosowania w dawce terapeutycznej. Jeśli lek został dobrze dobrany, to wcześniej można już zauważyć efekt odprężenia, wyciszenia, mniejszego zaabsorbowania problemami. Do psychiatry nie jest potrzebne skierowanie.

Myślenie osób w depresji jest związane z negatywnym postrzeganiem siebie samego (,,Jestem do niczego"), świata i otoczenia (,,Nikomu na mnie nie zależy") oraz przyszłości(,,Nie warto się w nic angażować, bo i tak to nie pomoże"). Tego typu przekonania podtrzymują smutek i przygnębienie i są powodem zmniejszonej aktywności, wycofania. W psychoterapii depresji próbuje się zmienić przekonania, na bardziej konstruktywne i poprawiające nastrój. Planuje się też np. aktywność, aby przełamać schemat podtrzymujący depresję.

Do typowych cech zniekształconego w depresji myślenia należy katastrofizacja, zwana inaczej negatywnym przewidywaniem przyszłości: ,,Nie pójdę, bo i tak mi to nie pomoże". Z pewnością, jeśli Pani nie pójdzie na wizytę, terapeuta nie będzie mógł Pani pomóc. Może jednak Pani potraktować takie założenie jako hipotezę, która należy sprawdzić. 

Alternatywna możliwość jest taka, że warto jednak spróbować.  W najgorszym przypadku specjalista nie pomoże, w najlepszym - poczuje się Pani lepiej i wróci do zdrowia. Gorąco namawiam, aby sprawdziła Pani osobiście, która opcja okaże się prawdziwa.
Ponadto, chciałabym przekonać Panią, aby mimo oporów i niechęci, próbować jednak rozmawiać i spotykać się ze znajomymi i osobami bliskimi. Jak sama Pani zauważyła, spędzanie czasu w samotności nie poprawia samopoczucia. W takim razie - spotkanie z bliską osobą, krótka rozmowa, wyjście do kina lub na spacer mogą spowodować poprawę nastroju, choćby niewielką.

Gorąco zachęcam do wizyty u specjalisty psychiatry lub psychoterapeuty. Proszę zrelacjonować swoje trudności w taki sam sposób, jak opisała to Pani zadając pytanie w naszym portalu.

Ponadto, polecam Pani przeczytanie podręcznika dla pacjentów autorstwa Ch. Padesky ,,Umysł ponad nastrojem" oraz skorzystanie z informacji zawartych w portalu AbcDepresja.pl.

Z życzeniami szybkiej poprawy samopoczucia

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty