Czy brak koordynacji u dziecka może wskazywać na autyzm?

Witam!

Syn mojej szwagierki w marcu skończył 3 latka, do tej pory nie mówi, nawet monosylabami, jedyne dźwięki jakie z siebie wydaje to pojękiwanie, a przy tym zawsze ma zamknięte oczy. Nie reaguje na to co się do niego mówi, nawet, kiedy się go woła, nie ma żadnej reakcji z jego strony - dodam, że dziecko było badane pod względem wady słuchu, jednak wszystko jest w porządku. Nie potrafi pokazać co chce w danym momencie, jest karmiony przez swoją mamę, nie siusia do nocniczka, tylko chodzi w pampersie, ma dość nieskoordynowane ruchy. Jest bardzo wrażliwy na dotyk, tzn. np. kiedy chce się mu wyczyścić nosek albo uszka, albo chociażby gilgotać, wpada w histerię, płacze. Nie potrafi pokazać gdzie ma nóżkę, rączkę czy oczko, ma starszego brata, na którego w ogóle nie reaguje. Nie bawi się zabawkami tylko jakimiś przedmiotami, typu butelki. Nagminnie podbiega np. do stołu, na którym znajduje się szklanka (np. z herbatą) i wylewa to na ziemię, zamiast pić ze szklanki moczy w niej paluszki i wsadza do buzi, w momencie, kiedy mu się na coś nie pozwoli, wpada w histerię, kiedy np. jest na podwórku, nie biega za innymi dziećmi, tylko biegnie przed siebie i nie zwraca uwagi na nikogo ani na nic. Nie śpi w nocy, np. zasypia o 23.00, a o 2.00 wstaje i do rana nie śpi. Nie wiem, co mam robić, szkoda mi tego dzieciaczka, bo uważam, że tak nie powinno być, chcę zasugerować jakoś szwagierce, że coś jest nie tak, bo ona chyba tego nie widzi:(

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Witam:)

Bardzo cieszę się, że zdecydowała się Pani napisać:) Na podstawie przedstawionego zachowania dziecka trudno jednoznacznie stwierdzić, czy maluszek ma autyzm, czy przejawia zachowania innego zaburzenia rozwojowego.

Jedno jest pewne, konieczna jest konsultacja z fachowcem i podjęcie szybkich działań terapeutycznych. Proponuję na początek kontakt z psychologiem dziecięcym, neurologiem, neurologopedą.

Proszę spróbować porozmawiać ze szwagierką i nakłonić ją do szybkiej konsultacji ze specjalistami. Nie ma na co czekać.

Pozdrawiam

0
Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz
65 poziom zaufania

Witam
Myślę, że szczera rozmowa o swoich obawach powinna pomóc. Rozmowa powinna być w życzliwej atmosferze bez cech obwiniania rodzica za to, że może czegoś nie widzi czy bagatelizuje. Wykazać chęć wsparcia, pokierować i dodać otuchy.
Z pozdrowieniami
AM

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty