Witamy serdecznie,
Pani sytuacja jest naprawdę trudna i bardzo obciążająca emocjonalnie. Widać, że bardzo Pani zależy na zdrowiu i bezpieczeństwie męża, ale jednocześnie ponosi Pani za to ogromną odpowiedzialność, która powinna być dzielona.
Dbanie o leki i leczenie nie powinno spoczywać tylko na Pani barkach – szczególnie jeśli mąż sam nie wykazuje motywacji do współpracy. W przypadku osób z zespołem Aspergera faktycznie może być trudniej z organizacją i regularnością, ale mimo wszystko warto próbować włączać go bardziej aktywnie w odpowiedzialność za własne zdrowie. Czasem pomoc psychologa (np. terapia dla par lub psychoedukacja) może być tu ogromnym wsparciem – nie tylko dla męża, ale także dla Pani, by móc ustalić granice i nie czuć się samotną w tej opiece.
Nie da się nikogo „uszczęśliwić na siłę”, ale można pomóc mu uświadomić konsekwencje jego wyborów i delikatnie przesuwać odpowiedzialność z powrotem na niego – z troską, ale też z dbałością o własne zdrowie psychiczne. Może warto też porozmawiać z lekarzem męża, który zna jego historię, i wspólnie opracować plan działania, w którym Pani nie będzie musiała brać wszystkiego na siebie.
Więcej informacji na podany temat można znaleźć w treściach, do których odsyłam poniżej:
https://portal.abczdrowie.pl/terapia-malzenska-charakterystyka-zasady
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.
