Schizofrenia prosta a jej objawy

Witam,
Najogólniej ujmując schizofrenia prosta charakteryzuje się wystepowaniem objawów: utraty tzw. napędu (energii), zainteresowań tzw. zubożenia emocjonalnego, wycofaniem z kontaktów społecznych itp. Zaburzenia psychiczne generalnie diagnozuje się po spełnieniu określonych objawów, ale w pewnym układzie, czasie trwania itp. Generalnie objawy o których Pani pisze, mogą byc spowodowane wieloma różnymi zaburzeniami, bądź w ogóle nie spełniać kryteriów zaburzeń (w diagnozie liczy sie także czas trwania, wpływ na funkcjonowanie). To są powody dla których niemożliwe jest postawienie diagnozy przez internet oraz na podstawie tylko poszczególnych objawów. Zawsze w takich sytuacjach zachęcam do konsultacji z lekarzem. Ale odpowiadając na Pani pozostałe pytania, leczenie depresji czy nerwicy nie powoduje schizofrenii. Osoba dotknięta schizofrenią prostą będzie raczej stronila od ludzi, co mozna odczytac jako dążenie do samotności, jednak nie jest to tak jednoznaczne. W każdym razie raczej nie będzie się bała samotności. W kwestii odczuwania choroby takze nie da się udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Każda osoba chora ma swoją indywidualna charakterystykę, dlatego tak trudno o takie ogólne odpowiedzi. Także objawy takie jak depersonalizacja i derealizacja oraz objawy nerwicowe, łacznie z zamykaniem się w sobie i dążeniem do samotności mogą być też objawem np. zaburzenia stresowego pourazowego. Jeszcze raz podkresłam, ze trudno jest o jednoznaczną odpowiedź, opisywane przez Panią objawy moga byc skutkiem różnych zaburzeń. W tej sytuacji konieczna jest konsultacja lekarska.

schizofrenia prosta – pojęcie pochodzące jeszcze od E. Bleulera, kontrowersyjne. Ma oznaczać taki przebieg choroby, w którym nie ujawniają się objawy wytwórcze (omamy i urojenia). Istotą ma być postępujący, bardzo powolny proces „obniżania się linii życiowej”, wycofywania się, izolacji, utraty celów i dziwacznych zachowań. Mają tu więc występować jedynie te objawy, które bywają nazywane negatywnymi czy osiowymi. Rozpoznanie takiego typu choroby jest rzadkie (w Polsce 1%), a jego rzeczywiste występowanie jest podawane w wątpliwość.