Depresja czy zwykłe lenistwo?

Mam 23 lata i mam dwójkę kochanych dzieci. Jednak od dłuższego czasu nie potrafię żyć jak dotąd. Codziennie rano ciężko jest mi wstać z łóżka, gdyby nie dzieci nie widziałabym innego powodu, potem gdy wypełnię swoje obowiązki przy dzieciach, najchętniej bym usiadła cały dzień i nic nie robiła. Ale to nie jest tak, że do końca sprawia mi to przyjemność, bo patrzę na moje dzieci wtedy i myślę, że chciałabym się z nimi pobawić, wyjść na spacer, ale po prostu mi się nie chce. Mam czasami pomysły żeby zrobić coś nowego, spotkać się może z kimś, ale kończy się to tylko na myśleniu. Nie wiem czy to tylko czyste lenistwo, czy to chodzi o coś innego. Strasznie się też meczę wszystkim i nudzę, nie mam ochoty na nic, brak mi zainteresowań. Już bardzo długo nie spotykałam się z ludźmi, około 2 lat, odkąd urodziłam pierwsze dziecko i teraz nie potrafię rozmawiać z ludźmi, boję się kontaktów z nimi. Kiedy muszę wyjść coś załatwić lub iść z dzieckiem do lekarza jest to dla mnie ogromny problem, boję się takich sytuacji. Jest wile takich zachowań, gdzie nie potrafię sobie radzić z prostymi rzeczami. Wiem, że nie mogę być dalej w takim stanie, bo moje dzieci mnie potrzebują, a ja sama nie wiem jak sobie z tym poradzić. Chcę też cieszyć się życiem i doceniać to co mam, a tego nie potrafię - czy da się to zmienić?

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie,
Wiele wskazuje na to, że ma Pani objawy zespołu depresyjnego. Typowe dla depresji jest pogorszenie samopoczucia w godzinach porannych, poczucie braku energii, problemy z koncentracją uwagi, które utrudniają planowanie czynności, zmniejszenie zdolności do odczuwania przyjemności, utrata dotychczasowych zainteresowań.
Depresja zmienia sposób, styl myślenia. W depresji łatwo przychodzi więc samooskarżanie, przypisywanie sobie nadmiernej odpowiedzialności za negatywne zdarzenia lub własne samopoczucie i zachowanie. Stąd objawy są przypisywane np. lenistwu.
W tej sytuacji polecam Pani konsultację u psychiatry, który zaproponuje skuteczne leczenie. Pomoże ono Pani odzyskać satysfakcję z życia i dotychczasową aktywność. Warto również rozważyć wizytę u psychoterapeuty.
http://portal.abczdrowie.pl/wszystko-o-depresji

Serdecznie pozdrawiam i życzę szybkiej poprawy samopoczucia

Mgr Magdalena Hanna Nagrodzka Psychologia, Warszawa

65 poziom zaufania

Szanowna Pani,

Myślę, że najwłaściwszym rozwiązaniem byłaby w Pani sytuacji konsultacja psychologiczna, która rozwiałaby Pani wątpliwości. Postawienie diagnozy przez Internet nie jest możliwe. Objawy jakie Pani opisuje należą do zespołu depresyjnego, są to m.in.: obniżenie nastroju, niezdolność do odczuwania radości, poczucie bezwartościowości, pesymizm i utrata nadziei, trudności w podejmowaniu decyzji czy zaburzenia pamięci i koncentracji uwagi, a także zaniedbywanie codziennych obowiązków.
Idealnie byłoby gdyby skorzystała Pani z konsultacji psychologa w Pani miejscu zamieszkania, do czego życzliwie zachęcam.

Pozdrawiam serdecznie!
Magdalena Nagrodzka
PSYCHOLOG KLINICZNY, PSYCHOTERAPEUTA, COACH
www.nagrodzkacoaching.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

To depresja czy zwykłe lenistwo? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Lenistwo czy depresja? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy to depresja? Jak z nią walczyć? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy powinnam iść do lekarza? Proszę o pomoc – odpowiada Agnieszka Jamroży
Lęk i niepokój. Czy to już depresja? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Charakter, depresja, czy lenistwo? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Tanatofobia połączona z depresją? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Depresja, dystymia czy fobia? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy to depresja, czy nuda połączona z lenistwem? – odpowiada Agnieszka Jamroży
To depresja czy lenistwo? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk

artykuły

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Tajemnice pracy psychologa - wywiad z psychologiem i psychoterapeutką Magdaleną Nagrodzką

Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ

Depresja dzieci

Wbrew ogólnemu przekonaniu zaburzenia nastroju nie

Czy to depresja czy lenistwo?

Lekka depresja czy zwykłe lenistwo? Od 3 lat przychodzę ze szkoły i nic nie robię, mam świadomość upływającego czasu, ale pomimo to idę spać. W szkole jestem wesoła i otwarta, w domu i w stosunku do rodziny na odwrot, cały czas leżę tylko zamknięta w pokoju, co jakiś czas mam motywacje zeby zacząć cos robić, ale kończy sie po 2 dniach, jestem adoptowana, moj biologiczny tata jest schizofrenikiem, a matka alkoholiczka, nie wiem dlaczego to mnie spotkało ale na pewno jakoś ukształtowało.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Depresja Uzależnienie od alkoholu Psychologia Motywacja

Mgr Agnieszka Jabłonowska Psychologia, Gliwice

38 poziom zaufania

Witam,

O tym czy to depresja może rozsądzić specjalista (psychiatra, psycholog) podczas bezpośredniej konsultacji.

Długość trwania takiego stanu oraz fakt, że pogorszenie następuje w domu, przemawiają raczej za trudnościami emocjonalnymi. Zachęcam do podjęcia rozmowy z bliskimi o tym co się dzieje. Wspólnie można podjąć skuteczniejsze działania. Proszę rozważyć konsultację u specjalisty, doświadczanie cierpienia jest wystarczającym powodem.

Pozdrawiam serdecznie

Mgr Monika Prus Psycholog, Lublin

57 poziom zaufania

Witam,
pisze Pani o silnym poczuciu bólu i bezsensu. Wiele trudnych sytuacji, emocji zadziało się w Pani życiu, co nie pozwala Pani wejść w dorosłe, niezależne życie, wypełnione emocjami i energią. Proszę skontaktować się z psychoterapeutą, z którym popracuje Pani nad poczuciem własnej wartości i ważnymi dla Pani wątkami. Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Lenistwo spowodowane lekami i depresją – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Lenistwo u 19-letniej osoby – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Nawrót depresji czy lenistwo? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Jak pozbyć się lenistwa? – odpowiada Mgr Joanna Szlasa
Strata bliskich osób i uczucie obojętności – odpowiada Mgr Karolina Matlak
Gdzie jest granica między żałobą a depresją? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
To depresja czy po prostu lenistwo? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Depresja po usunięciu guza mózgu – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy słusznie przeczuwam, że mogę mieć depresję? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Niska samoocena i kompleksy – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej

artykuły

Dzień Otwarty (NIE)WIDZIALNA NASTOLETNIA DEPRESJA

Bezpłatne konsultacje ze specjalistami, wykłady i

Jak poradzić sobie z jesienną depresją? Mamy sprawdzone sposoby (WIDEO)

-Wrzesień nas, proszę Państwa, w tym roku nie ro

Depresja a praca

Aktywność zawodowa może nieść ze sobą negatywne sk

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Czy możliwe jest, że syn ma problemy, czy to zwykłe lenistwo?

Syn ma 16 lat, problemy zaczęły się w raz z pójściem do gimnazjum, zaczął po prostu wagarować, przestało mu zależeć na stopniach i przez to raz nie zdał, chociaż wcześniej bardzo dobrze się uczył i nigdy nie dochodziły do mnie informacje, żeby źle się zachowywał. Ja nie wiem co z nim się stało przez ten czas, przecież tak dobrze się uczył w podstawówce, miał te swoje cele, a teraz co? Ani do szkoły, pracy, ani żeby gdzieś wyjść po południu. Ciągle by tylko siedział w domu, nawet nie wiem czy ma jakiś kolegów. Jak pytam co zamierza robić w przyszłości tylko wzrusza ramionami, zupełnie nie myśli o swojej przyszłości.

KOBIETA, 38 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!
W wieku 16 lat raczej nie myśli się zbyt poważnie na temat dalekiej przyszłości. Kolejny rok jest wyzwaniem, a myślenie o kolejnych 10 latach nie jest najistotniejszą kwestią w tym czasie.
Pani syn najwyraźniej ma problemy, jednak Pani nie napisała na ten temat zbyt wiele. Zmiana szkoły, problemy z kolegami, wymagający nauczyciele, nadmiar materiału, wiek dojrzewania i wiele innych trudności może wpływać na samopoczucie i zachowanie Pani dziecka. Warto, żeby porozmawiała z nim Pani o jego trudnościach i postarała się go zrozumieć.
Z Pani listu wynika, że obecnie nie rozmawia Pani o przyczynach problemów tylko o ich przyszłych skutkach. Należałoby zacząć od początku - nawiązać dobry kontakt z synem, słuchać go i pomóc mu, jeśli tego potrzebuje. Może Pani wspólnie z synem skorzystać z pomocy psychologa lub pedagoga, aby dowiedzieć się, co dzieje się w życiu syna. Im więcej się Pani dowie o jego problemach, tym efektywniej będzie mogła mu Pani pomóc.

Pozdrawiam