Depresja i uzależnienie od jedzenia

CD.NA temat depresja i uzaleznienie od jedzenia. Mam 26 lat,dziecko ma 2 i pol roku,bardzo wycierpialam pierwsze poltora roku,przez brak wsparcia ze strony rodziny w opiece nad malym.Po drugie,juz od sporych lat nie daje rady ujazmic mojego obrzerania sie bez dna.To mnie wykonczylo psychicznie.Zaczelam leczenie u psychiatry ale nic mi nie pomagaja,mialam juz silne napady checi popelnienia zabojstwa,poniewaz wiem,ze te dwie choroby nie da sie wyleczys jak katar,szybko i na stale.Co robic?
KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Dzień dobry,

Proszę znaleźć w swojej okolicy psychoterapeutę i podjąć leczenie w formie ambulatoryjnej. W internecie dostępna jest lista certyfikowanych psychoterapeutów Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

0

Warto skontaktować sie z ośrodkiem terapii zaburzeń jedzenia (specjalistyczny taki znajduje się np w Dąbrówce) i skorzystać z terapii pod kątem ścisłe tych zaburzeń. Sama wizyta u psychiatry, bez głębokiej psychoterapii, nie jest wystarczająca w leczeniu zaburzeń jedzenia (które mają podłoże psychogenne, emocjonalne). Zachęcam do podjęcia psychoterapii.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Uzależnienie od jedzenia

witam. mam 14 lat i otylosc.. przy wzroscie 165cm waze 79kg. to bardzo duzo. chcialabym zmienic swoje cialo. chcialabym przez ten rok szkolny duzo zrzucic. chcialabym byc zgrabniejsza. moj problem to tak jakby uzaleznienie od jedzenia, bo jak jestem smutna albo jak nie chce mi sie jesc to i tak sie opycham. no i podjadanie.. co mam robic? pomozcie mi, prosze..
14 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie,
Napisałaś, że "zajadasz smutki". Może warto by było więc znaleźć jakiś inny sposób radzenia sobie z negatywnymi emocjami? Czy masz kogoś bliskiego i zaufanego, z kim mogłabyś porozmawiać, gdy jest Ci źle?
Innym sposobem na obniżenie napięcia emocjonalnego jest aktywność fizyczna - spróbuj zacząć uprawiać odpowiedni dla Ciebie sport.
Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy można być uzależnionym od jedzenia?

Czy można byc uzależnionym od jedzenia? Bo coraz poważniej się nad tym zastanawiam. Jem dużo, podejrzewam że ponad moje zapotrzebowanie, mało się ruszam i jestem otyla. Próbowałam sie odchudzić, ale kończy się tak, ze raz schudne pare kg, a zaraz z powrotem wracam do wagi wyjsciowej. Aktualnie mam 3 kg wiecej niz w październiku, kiedy niby zaczęłam sie odchudzac. Zauważyłam ze nie potrafię odmówic sobie rzeczy które lubię, mimo ze nie jestem glodna. Na śniadanie potrafię zjesc miseczke platkow, kiedy sie pilnuje lub np. 4 duze kromki chleba, bo np. lubie jakas szynke i wtedy jem na umor. Wstydze sie tego, ale nie potrafię nad tym zapanować. Wydaje mi sie ze kazdy patrzy ile jem i mnie krytykuje, przez co zaczelam jesc kiedy nikt nie widzi. Chowam sie po katach i jem. Ostatnio podejrzewano u mnie stan przedcukrzycowy/cukrzyce - wyniki raz 100, raz 137, a kiedy po raz kolejny powtorzylam badanie i znowu wyszlo 100, uznalam ze jedna jednostka to nic takiego i nic mi nie jest, wiec zjadlam 3/4 czekolady. Oczywiście w ukryciu. Czasami zdarza mi się nawet zloscic jak nie ma w lodowce nic "dobrego" do jedzenia. To taka moja nagroda, kiedy życie jest do bani. Maz sie o mnie martwi, a ja bym tylko jadla. Czy naprawdę mozna sie uzależnic od jedzenia?
KOBIETA, 31 LAT ponad rok temu

Dzień Dobry Pani,

Dziękuję Pani za kontakt :)

Z zaprezentowanej przez Panią relacji wnioskuję, że jest Pani świadoma swojego uzależnienia od jedzenia (kompulsyjnego),
które Pani nie służy - i to byłby mały/znaczący krok do zmiany.
Napisała Pani, że jest otyła, jednak nie napisała Pani, ile tak naprawdę waży.
Nie napisała Pani, od jak dawna ma Pani doświadczenia, związane z nałogowym jedzeniem.

Wskazana byłaby dla Pani osobista konsultacja diagnostyczna w Poradni Leczenia Zaburzeń Odżywiania, celem podjęcia terapii, w czasie której przyjrzałaby się Pani schematom swojego działania, przeżywania różnych sytuacji - po to, by przeprogramować wzorce behawioralne, tzw. zautomatyzowane zachowanie, czyli nawyki na
wzorce konstruktywne/wspierające (świadome).
Jak powiedział William James:
"Całe nasze życie, tak dalece ma ono określoną postać,
nie jest niczym więcej niż zbiorem nawyków".

Dobra wiadomość jest taka, że ma Pani wpływ na swój nawyk.
Potrzeba do tego cierpliwości, zaangażowania oraz aktywnej współpracy z Terapeutą.

Z życzeniami dla Pani, by udało się Pani całkowicie zmienić styl życia w krótkim czasie,

irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty