Depresja po zdiagnozowaniu cukrzycy

Postaram się wszystko opisać w skrócie i na temat. Mam 20 lat, kilka miesięcy temu zaczęłam chorować na cukrzycę. Musiałam przez to porzucić szkołę, do której daleko dojeżdżałam. (Nie chcę się tutaj specjalnie tłumaczyć, dlaczego, po prostu tak musiałam i już, wiem, że dobrze zrobiłam.) Nie mogę się pogodzić ze świadomością tej choroby. Moje życie stało się monotonne i polegające w sumie na wyłącznej samokontroli. Do tego jeszcze dochodzą ciągłe napady płaczu, smutku, lęku i obawy o przyszłość. Utraciłam swoje zainteresowania i pasje, których miałam naprawdę wiele, nic mnie już nie cieszy. Nie mam ochoty nawet wstać rano i się umyć, zawsze zwlekam z tym ile się da i praktycznie chodzę do południa w piżamie.

Rodzina twierdzi, że stałam się bardziej obojętna, opryskliwa, skrajna. Aktualnie jestem na bezrobociu, całymi dniami siedzę w domu, moje przyjaźnie skończyły się już w sumie dawno, ale w szkole zawsze był gwar i ruch co jednak dobrze na mnie wpływało. Mam cudownego mężczyznę, planujemy razem przyszłość. Strach ogarnął mnie kiedy wyjechaliśmy w góry świętować naszą rocznicę. Było cudownie, ale ja nie umiałam się tym cieszyć, chciałam jak najszybciej wrócić do domu, do mojej samotni, niewygodnie było mi poza domem z moją cukrzycą, zmuszałam się do spacerów itp. Poza tym przeraziło mnie także to, że w pewnym momencie miałam dość partnera. Uświadomiłam sobie, że poza rodziną, to jedyna twarz jaką widuję i już po prostu mam tego dość.

Nie wiem, co mam ze sobą zrobić, wszyscy wysyłają mnie do psychologa bądź psychiatry, na co szczerze mówiąc, nie mam ochoty. Boję się jednak, że ten stan będzie się pogłębiał i któregoś dnia stracę ukochanego, tylko i wyłącznie z mojej winy, bo on stara się jak może. Proszę o radę. Pozdrawiam.

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Choroba, niezależnie od jej charakteru (nowotwór, cukrzyca, nadciśnienie itp.) stanowi niewątpliwie poważne obciążenie psychiczne dla człowieka. Choroba wiąże się z potencjalnym kryzysem w życiu człowieka, więc nic dziwnego, że może dojść do załamania nerwowego czy obniżenia nastroju. Wraz z usłyszeniem diagnozy poważnej choroby somatycznej wielu pacjentów zaczyna prezentować również zaburzenia na tle psychicznym. Oczywiście, drogą internetowa trudno o jakieś konkretne wnioski i rozpoznanie, ale obawiam się, że wiadomość, że choruje Pani na cukrzycę uruchomiła u Pani wiele symptomów charakterystycznych dla zaburzeń depresyjnych: poczucie monotonii i beznadziei, smutek, przygnębienie, płaczliwość, lęki, obawy o przyszłość, niepokój, napięcie psychiczne, niezadowolenie z życia i siebie samej, utratę zainteresowań, unikanie spotkań z ludźmi, izolację, niezdolność do odczuwania radości, huśtawki nastrojów, brak motywacji do działania (ciągłe przesiadywanie w domu, zaniedbywanie codziennych obowiązków, niedbałość o swój wygląd itp.). Pani depresyjny nastrój przekłada się również na relacje z bliskimi, w tym z Pani chłopakiem. Wydaje mi się, że rady rodziny są jak najbardziej słuszne i w Pani stanie warto byłoby się skonsultować z psychologiem. Proszę potraktować takie spotkanie jako dyskretną rozmowę. Cukrzyca nie oznacza wyroku. Wiele diabetyków (chorych na cukrzycę) funkcjonuje całkiem normalnie. Więcej na temat cukrzycy i depresji może Pani przeczytać pod poniższymi linkami:

http://portal.abczdrowie.pl/cukrzyca
http://portal.abczdrowie.pl/cukrzyca-a-stres
http://portal.abczdrowie.pl/dieta-dla-cukrzykow
http://portal.abczdrowie.pl/depresja-reaktywna
http://portal.abczdrowie.pl/pierwsze-objawy-depresji
http://portal.abczdrowie.pl/przyczyny-depresji

Pozdrawiam i życzę powodzenia

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Witam Panią Serdecznie,

Rozumiem tak, jak potrafię Pani niezgodę na zdiagnozowaną u Pani chorobę.
Proszę nie zwlekać, pozwolić sobie pomóc i sięgnąć po pomoc specjalistyczną.
Zasługuje Pani na spełnione życie, po swojemu..., a to jest możliwe!

Życzę Pani odkrycia radości w codzienności,
irena.mielnik.madej@gmail.com

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Permanentny smutek i zły nastrój a depresja – odpowiada Mgr Magdalena Tylko
Czy depresja powróciła? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy to depresja, czy nuda połączona z lenistwem? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Depresja, chroniczne przygnębienie czy okres dojrzewania? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Czy możliwe jest, że mam depresję? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Jakie są objawy i jak wygląda leczenie depresji? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Brak motywacji do działania i spotkań z ludźmi – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
Boję się, że może być to coś gorszego niż depresja... – odpowiada Paulina Witek
Depresja czy zwykłe lenistwo? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy wiosną nasila się depresja? – odpowiada Mgr Kamila Drozd

artykuły

Depresja u dzieci - objawy, przebieg, leczenie

Zwykle termin „depresja" kojarzy się z dorosłymi,

Jak rozmawiać z chorym na depresję?

350 mln ludzi na całym świecie cierpi na depresję.

"Chcę nadal być mamą" - gwiazda "M jak miłość" Judy Turan o walce z rakiem

W głowie - wola walki, w ciele - nowotwór, który c

Postępowanie po zdiagnozowaniu cukrzycy

Witam, parę dni temu dowiedziałam się, że mój mąż ma cukrzycę. Czy ta choroba jest dziedziczna? Jak tak to czy możliwe jest profilaktyczne badanie naszego dwuletniego dziecka? I co ja jako żona mogę zrobić dla mojego męża, co będzie należeć do moich obowiązków po jego powrocie ze szpitala? Dziękuję i pozdrawiam.

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Badania profilaktyczne osób dorosłych Cukrzyca Diabetologia

dr n. med Monika Łukaszewicz Internista, Gdańsk

91 poziom zaufania

Witam, parę dni temu dowiedziałam się, że mój mąż ma cukrzycę. Czy ta choroba jest dziedziczna?Nie, ale dziedziczy się skłonności
Jak tak to czy możliwe jest profilaktyczne badanie naszego dwuletniego dziecka? Nie.
I co ja jako żona mogę zrobić dla mojego męża, co będzie należeć do moich obowiązków po jego powrocie ze szpitala? trzeba się będzie nauczyć, jak postępowac z cukrzycą. Warto pochodzić z mężem na szkolenia w poradni cukrzycowej i poczytać, np. na portalu monitorujcukrzyce.pl