Dzień dobry!
Wielu specjalistów zakłada, że postawienie diagnozy samo w sobie ma swoje plusy, ale też i wady. Korzyścią z pewnością jest formalne "uporządkowanie" problemu pacjenta, nadanie chorobie/ zaburzeniu nazwy, sprecyzowanie, możliwość sugerowania się w terapii zaleceniami przypisanymi dla konkretnej diagnozy itp. Wielu pacjentów odczuwa też rodzaj "ulgi" z diagnozy, bo to, co nazwane - łatwiej oswoić, poznać. Nie mniej jednak, dla prowadzenia skutecznej terapii nadanie nazwy zaburzeniu nie jest kluczowe. Ważniejsze, z jakiego powodu podjęła Pani terapię, jakie ma cele, co chciałaby Pani zmienić w sobie i w swoim życiu, nad czym Pani pracuje itp. Co dałoby usłyszenie konkretu "Tak, ma Pani zaburzenia osobowości typu borderline"? Czy chciałaby Pani usłyszeć takie słowa, czy raczej się ich obawia? Dodatkowo, jest Pani stosunkowo młodą osobą. Zazwyczaj zaburzenia osobowości po raz pierwszy można zdiagnozować właśnie u pacjentów w wieku 20+. Być może Pani terapeuta obawia się postawienia przedwczesnej diagnozy osobie w młodym wieku, a jednocześnie po zaledwie kilku miesiącach kontaktu z nią? Być może zakłada, że z czasem zacznie Pani zauważać wiele pozytywnych zmian na skutek terapii i chce uniknąć przedwczesnego zaszufladkowania?
Pozdrawiam!
Rozumiem,że to "unikanie " postawienia właściwej diagnozy lekarskiej, lekarz powinien poinformować o diagnozie,rokowaniu i sposobie leczenia.
Witam serdecznie,
Nie znam powodu, dla którego psychoterapeuta zdiagnozował konkretne zaburzenia, więc jedyne co mogę zrobić to po krótkie powiedzieć, na czym one polegają.
*Osobowość chwiejna emocjonalnie - występuje u osób, które często nie są w stanie przeżywać emocji znajdujących się "po środku". Zazwyczaj pojawiają się uczucia skrajne. Osoba taka potrafi ze stanu wielkiej radości szybko przeskoczyć do głębokiego smutku.
*Osobowość z pogranicza (osobowość borderline) - Osoby te przejawiają zachowania ryzykowne (nadużywanie środków psychoaktywnych, niebezpieczny seks, szybka jazda samochodem). Ich reakcje są naładowane impulsywnością (robieniem czegoś pod wpływem chwili). Często pojawiają się myśli i próby samobójcze oraz samookaleczenia. W tym przypadku pojawia się również brak poczucia tożsamości. Osoba taka nie wiem jaka tak naprawdę jest. Często zdanie na swój temat uzależnia od opinii innych. Co za tym idzie boi się odrzucenia. Potrafi uzależniać się od innych ludzi i przesadnie starać się o to, by przy niej zostali.
* Zaburzenia dysocjacyjne - są to dolegliwości pojawiające się bez wyraźnej przyczyny, podłoża (czy to somatycznego, czy psychicznego itd.). Charakteryzują się utratą poczucia własnej tożsamości oraz brakiem integracji pomiędzy wydarzeniami przeszłymi a obecnymi stanami.
Nie diagnozowałam Pani, więc nie mogę powiedzieć, że to Pani dotyczy. Zakomunikowałam jedynie teorię.
Pozdrawiam, Magdalena Rachubińska
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Borderline to rodzaj zaburzenia, choć czasem termi
„Nie mogę ułożyć sobie życia", „Ciągle wchodzę w t
Osobowość borderline - co to jest? W ciągu ostatni
Witam,
zespół paranoidalny są jest to zaburzenie z obszaru psychozy, może się rozwijać w trakcie dalszej obserwacji klinicznej w zespół objawów charakterystyczny dla schizofrenii paranoidalnej, jedna nie zawsze tak jest. Przyczyną ZP mogą być środki psychoaktywne, ostre zatrucia, choroby mózgu.
Pozdrawiam serdecznie
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Mantyzm to popularne zaburzenie toku myślenia, wys
Zaburzenia psychotyczne to szeroka grupa zaburzeń
Epizod psychotyczny może wystąpić jako pojedynczy
Witam,
o tym, w jakiej terapii powinien uczestniczyć pacjent, na ogół decyduje sam zainteresowany. Z badań wynika, że do pracy z lękami, zdecydowanie zaleca się terapię poznawczo-behawioralną. Jest ona dużo szybsza niż terapia psychoanalityczna, a ponadto jest skoncentrowana na zmianie dokuczliwych zachowań. W trapi poznawczo-behawioralnej, ważną rolę odgrywają też myśli, które pojawiają się wywołując dany lęk. Są one również przedmiotem pracy terapeutycznej.
Pozdrawiam
Witam serdecznie,
Każdy nurt psychoterapii jest inny i można by było o nich bardzo długo opowiadać. Osobiście uważam, że każdy pacjent jest osobą indywidualną, do którego należy odpowiednio dopasować poszczególne metody psychoterapeutyczne. Być może warto udać się do specjalisty łączącego różne nurty psychoterapii (psychoterapia integracyjna). Terapeuta taki dopasuje do Pani indywidualnych potrzeb odpowiednie techniki i sposób, w jaki będziecie pracować.
Serdecznie zapraszam na psychoterapię. Pracuję integrując różne podejścia.
Pozdrawiam, Magdalena Rachubińska
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
