Cenimy Twoją prywatność

Kliknij "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU", aby wyrazić zgodę na korzystanie w Internecie z technologii automatycznego gromadzenia i wykorzystywania danych oraz na przetwarzanie Twoich danych osobowych przez Wirtualną Polskę, Zaufanych Partnerów IAB (872 partnerów) oraz pozostałych Zaufanych Partnerów (403 partnerów) a także udostępnienie przez nas ww. Zaufanym Partnerom przypisanych Ci identyfikatorów w celach marketingowych (w tym do zautomatyzowanego dopasowania reklam do Twoich zainteresowań i mierzenia ich skuteczności) i pozostałych, które wskazujemy poniżej. Możesz również podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody Wirtualna Polska, Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy będą przetwarzać Twoje dane osobowe zbierane w Internecie (m.in. na serwisach partnerów e-commerce), w tym za pośrednictwem formularzy, takie jak: adresy IP, identyfikatory Twoich urządzeń i identyfikatory plików cookies oraz inne przypisane Ci identyfikatory i informacje o Twojej aktywności w Internecie. Dane te będą przetwarzane w celu: przechowywania informacji na urządzeniu lub dostępu do nich, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru reklam, tworzenia profili związanych z personalizacją reklam, wykorzystania profili do wyboru spersonalizowanych reklam, tworzenia profili z myślą o personalizacji treści, wykorzystywania profili w doborze spersonalizowanych treści, pomiaru wydajności reklam, pomiaru wydajności treści, poznawaniu odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł, opracowywania i ulepszania usług, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru treści.


W ramach funkcji i funkcji specjalnych Wirtualna Polska może podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Cele przetwarzania Twoich danych przez Zaufanych Partnerów IAB oraz pozostałych Zaufanych Partnerów są następujące:

  1. Przechowywanie informacji na urządzeniu lub dostęp do nich
  2. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru reklam
  3. Tworzenie profili w celu spersonalizowanych reklam
  4. Wykorzystanie profili do wyboru spersonalizowanych reklam
  5. Tworzenie profili w celu personalizacji treści
  6. Wykorzystywanie profili w celu doboru spersonalizowanych treści
  7. Pomiar efektywności reklam
  8. Pomiar efektywności treści
  9. Rozumienie odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł
  10. Rozwój i ulepszanie usług
  11. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru treści
  12. Zapewnienie bezpieczeństwa, zapobieganie oszustwom i naprawianie błędów
  13. Dostarczanie i prezentowanie reklam i treści
  14. Zapisanie decyzji dotyczących prywatności oraz informowanie o nich

W ramach funkcji i funkcji specjalnych nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy mogą podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Dla podjęcia powyższych działań nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy również potrzebują Twojej zgody, którą możesz udzielić poprzez kliknięcie w przycisk "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU" lub podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Cele przetwarzania Twoich danych bez konieczności uzyskania Twojej zgody w oparciu o uzasadniony interes Wirtualnej Polski, Zaufanych Partnerów IAB oraz możliwość sprzeciwienia się takiemu przetwarzaniu znajdziesz w ustawieniach zaawansowanych.


Cele, cele specjalne, funkcje i funkcje specjalne przetwarzania szczegółowo opisujemy w ustawieniach zaawansowanych.


Serwisy partnerów e-commerce, z których możemy przetwarzać Twoje dane osobowe na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody znajdziesz tutaj.


Zgoda jest dobrowolna i możesz ją w dowolnym momencie wycofać wywołując ponownie okno z ustawieniami poprzez kliknięcie w link "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu.


Pamiętaj, że udzielając zgody Twoje dane będą mogły być przekazywane do naszych Zaufanych Partnerów z państw trzecich tj. z państw spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego.


Masz prawo żądania dostępu, sprostowania, usunięcia, ograniczenia, przeniesienia przetwarzania danych, złożenia sprzeciwu, złożenia skargi do organu nadzorczego na zasadach określonych w polityce prywatności.


Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że pliki cookies będą umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W celu zmiany ustawień prywatności możesz kliknąć w link Ustawienia zaawansowane lub "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu w ramach których będziesz mógł udzielić, odwołać zgodę lub w inny sposób zarządzać swoimi wyborami. Szczegółowe informacje na temat przetwarzania Twoich danych osobowych znajdziesz w polityce prywatności.

Dlaczego boję się przyszłości?

Mam 28 lat i boję się przyszłości u boku mojego męża.Mimo ze mamy 4 miesięczna córkę on żyje"tu i teraz" nie myśli o przyszłości....jej zabezpieczeniu -a ja tak nie potrafię.nie przeszkadza mu życie od wypłaty do wypłaty,bo wydaje na prawo i lewo..Nie pomyśli że ma na utrzymanie dziecko i należałoby zabezpieczyć jego przyszłość
KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Opisywany przez Panią lęk o przyszłość wydaje się być uzasadniony. Dostrzega Pani potrzebę zaopiekowania się dzieckiem, jest Pani świadoma, że dla zapewnienia bezpieczeństwa Pani i Pani rodzinie niezbędne jest trwałe oparcie materialne (np. pod postacią oszczędności) i rozrzutność męża wywołuje w Pani poczucie niepokoju, lęk o przyszłość.
Najprostszym rozwiązaniem problemu i jednocześnie takim, które najmocniej Pani rekomenduję jest przeprowadzenie spokojnej rozmowy z mężem, w trakcie której przedstawi mu Pani swój punkt widzenia, w formie komunikatów "JA" wyjaśni Pani partnerowi jak czuje się Pani obecnie w małżeństwie i jak niepokoi się Pani o przyszłość, oraz zwróci się Pani do swojego męża z prośbą, aby to uszanował i pomógł Pani zadbać o materialne zabezpieczenie Państwa rodziny.
Innym możliwym rozwiązaniem jest podjęcie terapii par, w trakcie której będą mieli Państwo możliwość otwarcie porozmawiać o problemie, a terapeuta zadba o to, aby obydwie strony miały szansę wypowiedzieć się, oraz zostały jak najlepiej zrozumiane.
Głęboko wierzę, że dojdziecie Państwo do porozumienia i uda się Wam wypracować satysfakcjonującą obie strony strategię gospodarowania majątkiem.

0

Witam, proszę zastanowić się nad rozmową z mężem, czy jest możliwe aby Państwo mogli razem zmobilizować się do odkładania pewnej kwoty pieniędzy. Jeżeli rozmowa nie przyniesie efektu, proszę się zastanowić co mogłaby Pani sama zrobić aby czuć się pewniej w tej sytuacji, poczuć większą niezależność oraz bezpieczeństwo także finansowe. Skorzystać z porady doradcy, o sytuacji rodzinnej porozmawiać z psychologiem. Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Mam niską samoocenę i boję się przyszłości - czy to już depresja?

Witam, mam 18 lat, chodzę do drugiej klasy liceum. W moim życiu nie ma żadnych większych ekscesów, które mogłyby świadczyć o jego beznadziejności - mam rodzinę, chłopaka, przyjaciółkę, wszystko to, czego potrzeba. Jednak w środku czuję pustkę. Gdy myślę o mojej przyszłości, od razu mam łzy w oczach. Na myśl przychodzi mi to, że będę sama, wszyscy się ode mnie odsuną, bliscy umrą. To straszne, że tak często myślę o śmierci. Nie mojej, a bliskich. Że ich odejście nie pozwoli mi się pozbierać... Drugą przykrą dla mnie sprawą jest to, że czuję się strasznie samotna. Jak już wspomniałam, mam chłopaka, przyjaciół. W szkole wśród ludzi staram się uśmiechać, nawiązywać rozmowy, jednak robię to z przymusu. Nie mam ochoty spędzać czasu z tymi ludźmi, źle się wśród nich czuję, bo... czuję się gorsza. Gdy wracam do domu, większość czasu spędzam w pokoju, zostając sam na sam ze swoimi myślami. I wtedy dopada mnie przygnębienie. Bardzo często siedzę, patrzę w jeden punkt, myślę o tej całej pustce i zaczynam mimowolnie płakać. Bardzo często przyglądam się ludziom, widzę, jak się uśmiechają, obserwuję ich ruchy. I wtedy myślę, że oni mają na pewno lepsze życie niż ja. Że się tak nie smucą, nie przejmują... Nie mam poczucia własnej wartości. Bliscy mówią o mnie dobrze, że mam kilka talentów, że jestem ładną dziewczyną, ale ja w to nie wierzę. Fotografuję. Wstydzę się swoich prac pomimo tego, że inni je chwalą. Czuję wtedy, że ktoś inny mógł to zrobić sto razy lepiej ode mnie... Kolejną sprawą jest moja bezsenność. Chodzę spać bardzo późno. I gdy już leżę w łóżku przy zgaszonym świetle, zaczynam mieć straszne urojenia. Wydaje mi się, że ktoś czai się obok mojego łóżka, że zaraz wyskoczy i coś mi zrobi. Wtedy muszę zapalić na nowo światło... Czasem nie potrafię nad tym panować. W ciągu dnia zawsze jestem strasznie zmęczona, nie mam sił. Ostatnio też zauważyłam, że zabieranie głosu wśród nawet kilkuosobowej grupy sprawia mi trudność. Mimo tego, iż wiem, że to, co mówię, jest prawdą, nagle tracę pewność i jestem przekonana, że mówię kompletne bzdury... Nie wiem, co mi jest. W chwili obecnej nie widzę sensu w przyszłości, boję się jej. Moje złe samopoczucie mocno nasiliło się w ciągu ostatnich 6 miesięcy. Nie wiem, co zrobić... Tylko mój chłopak wie o tym, że często mi źle, troszczy się on o mnie, jednak to mi i tak nie pomaga. Dzisiejszej nocy przyszło mi do głowy: "depresja"... Proszę o radę, bo mam dość już tej męki :(

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Witam,
znajdujesz się w trudnym momencie swojego życia, dorastasz, podejmujesz decyzje, które będą wpływały na Twoją przyszłość - to może powodować lęk i niepewność. Myślę, że większość problemów, jakie opisujesz, może wypływać właśnie z dość szybko zmieniającej się sytuacji i obawy o to, jak potoczy się przyszłość. Niewątpliwie sytuację pogarsza dodatkowo Twój brak pewności siebie - ale to nie musi być permanentny stan. Proponowałabym Ci tutaj pewne ćwiczenie. Zastanów się, proszę, nad swoimi dobrymi cechami, talentami, zaletami - jestem przekonana, że jest ich wiele. Ja proszę Cię jednak, byś wybrała jedynie 15 takich cech i zdolności, a następnie spisała je na kartce. Powieś ją później w widocznym miejscu i czytaj codziennie przed wyjściem z domu. Jesteś wspaniałą dziewczyną i na pewno masz wiele do zaoferowania - Twoje otoczenie doskonale zdaje sobie z tego sprawę, czas, byś i Ty w to uwierzyła. Świadomość własnych zalet niewątpliwie wpłynie na nabranie pewności siebie.

Nie wydaje mi się, by Twój stan można było określić mianem depresji. Musisz sobie jednak zdawać sprawę z ograniczeń, jakie niesie ze sobą kontakt przez Internet, niewiele da się zaobserwować, nie o wszystko dopytać - to z kolei nie pozwala na wydanie stuprocentowo pewnej diagnozy. Dlatego zachęcam Cię także do konsultacji u specjalisty, sądzę, że wystarczy tu wizyta u szkolnego psychologa bądź pedagoga. Serdecznie Cię do tego zachęcam, zawłaszcza że opis "urojeń" - jak to określiłaś - wydał mi się nieco niepokojący. Powinnaś porozmawiać z psychologiem o ich charakterze.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego boję się przytyć?

Witam! Mam na imię Renata. Mam 30 lat i uważam, że mam udane życie osobiste, a jednak jest coś, co mnie bardzo dręczy: otóż panicznie boję się, że utyję.

Wszystko to zaczęło się gdy byłam w ciąży. Około 6 m-ca ciąży okazało się, że mam tzw. zatrucie ciążowe. Byłam wtedy bardzo spuchnięta i przy moim wzroście, 145 cm, ważyłam aż 65 kg. Nie mogłam zrozumieć dlaczego ludzie nie rozumieją tego, że nie jestem gruba tylko po prostu chora! Szwagierka wraz z teściową mówiły, że one będąc przy nadziei aż tak nie wyglądały i to jeszcze bardziej mnie dołowało, nie mówiąc już o stwierdzeniach znajomych: ale jesteś nalana, grubiutka, kiedy pękniesz piłeczko itp.

Po porodzie dosyć szybko chudłam co też nie podobało się ani mojej teściowej, ani szwagierce i codziennie dochodziło do tego, że teściowa porównywała mnie i swoją córunię i rzucała różnymi stwierdzeniami oraz tekstami typu, która z nas jest szersza itp. Teraz ważę 41 kg przy wzroście 145 cm i strasznie boję się, że przytyję. Boję się jeść, a jak już zjem troszkę więcej niż zwykle to zmuszam się do wymiotów, średnio 1 raz dziennie. Codziennie się ważę i mierzę!

Nie wiem co się ze mną stało - wcześniej nie przywiązywałam tak dużej wagi do swojej sylwetki, a teraz bycie szczuplejszą od innych stało się dla mnie priorytetem! Co się ze mną dzieje?

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie.

W tej sytuacji polecam Pani kontakt z psychoterapeuta specjalizującym się w terapii zaburzeń odżywiania. Opisywane przez Panią problemy: prowokowanie wymiotów, koncentracja na wadze i sylwetce, stały lęk przed przytyciem może wskazywać na początki bulimii lub anoreksji.

Większość klinicystów uważa, że bulimia i anoreksja mają swoje źródło przede wszystkim w obniżonej samoocenie, problemach z samoakceptacją oraz ekspresją emocji i potrzeb. To prawda, że trudno zrozumieć, dlaczego niektórzy ludzie oceniają innych przez pryzmat wyglądu, sylwetki lub innych wybranych cech, tak jakby stanowiło to o wartości całego człowieka. Nie mamy jednak zwykle istotnego wpływu na to, co myślą i czują inni ludzie.

Pani jest osobą szukającą pomocy dla siebie z powodu niepokojących objawów - proponuje więc, aby zastanowić się, dlaczego ocena innych osób ma tak duży wpływ na Pani samopoczucie i zachowanie, jaka może być tego przyczyna. Być może krytyka ze strony otoczenia uruchamia Pani negatywne myśli na swój temat, np. "Jeśli nie spełniam oczekiwań innych, jestem bezwartościowa".

Do powstania tego typu przekonań i zasad mogło dojść, np. w czasie dzieciństwa, w związku z doświadczeniami dotyczącymi relacji z ważnymi osobami (zwykle - rodzicami). Przeformułowanie tych przekonań w procesie terapii umożliwia poprawę samopoczucia i ustąpienie objawów. Psychoterapia to kilka etapów, np. rozpoznawanie myśli i emocji, ich znaczenia.

Polecam Pani informacje dostępne w naszym portalu AbcAnoreksja.

Z pozdrowieniami.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty