Dlaczego mam lęki w wieku 20 lat?
Czy ja zwariowałam?
Zacznę od tego ze pół roku temu zmarł mój dziadek(chorował na raka)
Tydzień przed jego śmiercią zobaczyłam w jakim jest złym stanie. Gdy wróciłam do domu zaczęłam drzeć wiec pojechałam na pogotowie. Okazało się ze na tle nerwowym. Od tego czasu czuje się z dnia na dzień coraz gorzej. Na początku miałam myśli ze zaraz coś mi się stanie ze się przewroce. Nie wychodziłam z domu ,caky czas praca dom i tak w kółko. Dodam ze wcześniej nie straciłam nikogo bliskiego. Teraz męczą mnie najbardziej takie myśli one są cały czas we mnie,dodatkowo straszny lek przed wszystkim dookoła. Myśle ze nie wiem kim jestem,ze jak ja myśle czy to ja myśle czy rodzice są prawdziwi czy świat jest prawdziwy a może ja umarłam i to nie jestem ja . Nie wiem kim jestem,jak mówię sobie swoje imię i nazwisko mam wrażenie ze wiem kto to ale nie dokonać. Czuje się na pół świadoma,straciłam poczucie czasu. Gdy pomyśle o dziadku mam wrażenie ze nie wiem kim on byl. Cały czas myśle ze coś mu się stanie,ze to nie prawdziwe wszystko jest. Jak myśle kim byłam kiedyś to nie wierze sama sobie ze ja byłam uśmiechnięta i szczęśliwa. Dodatkowo teraz rozstałam się z chłopakiem gdzie bol przez to jest jeszcze większy. Gubię się w swoich myślach,czuje naprawdę ogromy lęk. Jak coś zrobię to myśle jak ja to zrobiłam. I No kapie się to jestem do tego stopnia zamyślona w tych natrętnych myślach ze jakby wracam do rzeczywistości po chwile to mam wrażenie ze nie wiem co robię. Boje się swoich myśli bo nie wiem co może mi do głowy przyjść. Mam uczycie ze straciłam jakiekolwiek uczucia i ze po prostu żyje i jestem bo muszę. Na dodatek wszyscy mi mówią ze mi przeszło a ja mam wrażenie ze z dnia na dzień jest coraz gorzej. Straciłam chęci do czegokolwiek straciłam poczucie czasu, chodzę tyko do pracy i w domu. Wychodzę ze znajomki ale jak gdzieś mamy iść to się boje bo przecież może mi się coś stać . Błagam o pomoc.
