Doświadczenie pożaru u 10-letniego dziecka

witam,
takie doświadczenie jest bardzo trudne dla każdego człowieka, a szczególnie dla dziecka. Nie pisze Pani kiedy miało to miejsce,a jest to informacja pokazująca czy przeżycie jest świeże i stąd duże nasilenie niepokoju, czy jednak już powinno się wszystko normować,a chłopiec nie potrafi się z tym wydarzeniem pogodzić.
Jeśli wsparcie rodziny nie wystarcza to radziłabym Go skonsultować z psychologiem, np. w Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej. Czasami już jedna wizyta przynosi ulgę
pozdrawiam

Witam,
Takie traumatyczne przeżycie może doprowadzić do Zespołu Stresu Pourazowego. Trauma uwięziona w układzie nerwowym, latami może nam dokuczać. Traumatyczne przeżycia potraktowane właściwą psychoterapią, pozwolą dziecku pozbyć się dyskomfortu psychicznego , a tym samym pozbyć się lęków i niepokojów.
Zachęcam rodziców dziecka aby udali się z nim do specjalisty.
Pozdrawiam
Dorota Kotarska

Należy się z dzieckiem udać do psychoterapeuty dziecięcego aby pomóc mu i rodzinie lepiej poradzić sobie z tym trudnym wydarzeniem.

Witam
Rzeczywiście może to być traumatyczne doświadczenie dla dziecka . Warto by było porozmawiać z dzieckiem o tym co widziało, powiedzieć mu , że ludzie którzy przeżyli pożar, będą mieli zapewnioną wszelka pomoc lekarską jak i świadczenia socjalne, które umożliwią im odbudowanie zniszczeń i pomoc psychologa, jeśli to będzie konieczne. Jeśli dziecko często rysuje to doświadczenie , warto usiąść z nim i narysować z nim jak np inni ludzie pomagają ludziom odbudować zniszczenia, narysować rozmowę dziecka z psychologiem i dalej jak to dziecko bawi się w nowym miejscu z zadowoloną miną narysować. Jeśli to nie wystarczy warto udać się po pomoc do specjalisty z dzieckiem , żeby pomóc mu uporać się z trudnymi emocjami.
Pozdrawiam ciepło
Anna Ręklewska - psychoteraeputa

Witam,
dzieci w specyficzny sposób przeżywają trudne sytuacje. Sytuacja związana z bezpośrednim zagrożeniem życia, może być dla dziecka szczególnie trudna i jeśli dorośli z otoczenia dziecka nie zajmą się stanem emocjonalnym dziecka, może on pozostawić trwały ślad, ale przede wszystkim dziecko odczuwa teraz ogromny dyskomfort. Proszę o rozmowę z koleżanką, uświadomienie jej konsekwencji, jeśli sama nie będzie w stanie pomóc dziecku, może skorzystać z pomocy specjalisty np. psychologa dziecięcego.
Serdecznie pozdrawiam
M. Prus

Witam. Trzeba z nim dużo rozmawiać z nim o tym zdarzeniu, niech mówi o tym, inni mówią. Może też rozmowa ze specjalistą byłaby dobra, żeby z taką osobą mógł pozrozmawiać.
Magdalena Brabec