Jak mogę pomóc partnerce w depresji?

Problem dotyczy mnie tylko częściowo. Byłem kilka lat z dziewczyną (31), mieszkaliśmy razem, ale od roku często jeździła do rodziców, gdzie rozwijała biznes. Od tego czasu ma dużo stresu, mało czasu i nie idzie. Co więcej, mama od niej wymagała pomocy w domu (pretensjami). Dziewczyna zaczęła mieć niekontrolowane wybuchy płaczu i agresji. Alergicznie reagowała na drobne uwagi czy komentarze. Z normalnej rozmowy często przechodziła na złe wspomnienia lub narzekanie, aż się odechciało rozmawiać. Miała o wszytko żal do mnie. Chciała czułości i przytulania, ale nie miała ochoty na nic więcej. Często jej normalne zdanie wobec mnie były nieprzyjemne, z pretensją w głosie, na zwrócenie wtedy uwagi reagowała "o co ci chodzi, normalnie mówię" albo "uspokoiłeś się już?". Myślałem, że to stres w pracy lub ukryta niechęć do mnie. Od trzech miesięcy dla mnie to było jak chodzenie po polu minowym albo kolejka górska. Robiło się nieprzyjemnie. Z drobiazgu mogła być sprzeczka, że "ma już dość, to koniec". Czasem wtedy płakała, że "lepiej jej było umrzeć na drodze". Najpierw starałem się uspokoić sytuację, ale ostatnio już wtedy wychodziłem, myślałem, że to szantaż emocjonalny, manipulacja, a związek staje się toksyczny. Wycofywałem się i byłem zmęczony. Mimo planów na następne dni i tygodnie, po jednym takim wybuchu płaczu i późniejszym nieporozumieniu odeszła. Płakała "związek tak nie powinien wyglądać, raz jest dobrze a potem jest okropnie", "nie wie, co czuje", "tak będzie lepiej" oraz "naprawdę Cię kochałam". Wtedy zwierzyła się, że od kilku miesięcy przy zasypianiu ma myśli samobójcze, obwiniała się o zdrowie mamy, że "jest ze wszystkim sama", "nie wyrabia, bo każdy ma oczekiwania", "już ją niewiele powstrzymuje przed samobójstwem" i "nie chce znów brać leków". Dopiero wtedy dowiedziałem się, że huśtawki nastrojów i agresja to też typowe dla depresji - chory nie musi leżeć całymi dniami, jeśli czuje motywację do działania. Od tego czasu nie rozmawiamy, nie widzimy się. Nie mam siły ani ochoty do ponownego kontaktu. Powinienem się odseparować - ale czy jest coś, co mogę teraz zrobić? Dlaczego wcześniej mi o tym nie mówiła? Czy osoby w depresji mogą w ogóle kochać? Czy mówi prawdę?