Jak pomóc partnerowi z nocnymi atakami?

Mój chłopak od czasu do czasu miewa nocne ataki, o których po wybudzeniu nic nie pamięta. Dziś w nocy obudził mnie szarpiąc mną, kiedy pomyślałam, ze coś mu się śni i zaczęłam do niego mówić, zaczął mnie bić. Obudził się bardzo przerażony, twierdząc, ze nie wie co się stało. Nad ranem miała miejsce po raz drugi podobna sytuacja, z tym, ze usłyszałam kilka szybkich i płytkich oddechów i zaczął krzyczeć. To ostatnie miało miejsce już kilkukrotnie. Zawsze przy otwartych oczach. Jak mu pomoc?
MĘŻCZYZNA, 23 LAT ponad rok temu

Dzień dobry. Opisane przez Panią sytuacje nie muszą świadczyć o czymś bardzo niepokojącym, ale rozumiem jak niekomfortowe to jest dla Państwa. Pani chłopak śni na tyle intensywnie, że odbywa się to nie tylko na poziomie porządkowania informacji (co jest typową sytuacją), ale także na poziomie interakcji z otoczeniem. Jest to trochę zbliżone zachowanie do zjawiska lunatykowania. Czasem takie objawy pojawiają się gdy np. dzieje się coś ważnego, intensywnego pod względem nasilenia ale także ważności w sensie emocjonalnym. Często dzieci lunatykują podczas gdy np. spędzają bardzo intensywnie czas wakacji, wyjazdów do atrakcyjnych miejsc rozrywki itp. Intensywność doznań przekracza czasem ich możliwości przetwarzania i podczas fazy snu, w której normalnie następuje konsolidacja tych informacji, następuje zbyt silne pobudzenie obszarów w mózgu odpowiedzialnych za pamięć i stymulowane są także te obszary, które odpowiadają za przekazywanie bodźców do mięśni czy ośrodków mowy. Zdarza się to także w życiu dorosłym. Może być to tendencją lub incydentalne i być spowodowane dysfunkcjami neuroprzekaźników (nie dość ukształtowany system, wpływ stymulacji środkami psychoaktywnymi, ważne i intensywne wydarzenia życiowe, zakochanie, doznania traumatyczne). Może warto przyjrzeć się trybowi życia Pani chłopaka. Czy sypia wystarczająco dużo? Może ma jakieś dodatkowe stresory aktualnie, z którymi się zmaga a może tylko jest przemęczony i objawy ustąpią w czasie. Jeżeli jednak chcieliby Państwo mieć pewność również co do diagnostyki medycznej, warto wybrać się do lekarza internisty i ewentualnie wykonać badanie podstawowe czy, jeśli będzie takie wskazanie, bardziej szczegółowe. Pozdrawiam.

0

Witam,

zalecałabym konsultacje neurologiczną, szczegółowe badania, które umożliwią dotrzeć do przyczyny problemu.

Pozdrawiam serdecznie

0

Witam Panią
Rzetelna odpowiedź możliwa jest tylko podczas
osobistej konsultacji z Pani chłopakiem,
po wnikliwym wywiadzie i zbadaniu okoliczności,
które doprowadziły do opisanych zaburzeń.
Pozdrawiam serdecznie

Hanna Markiewicz
psycholog
konsultacje@psycholog24online.pl
http://psycholog24online.pl

0

Witam serdecznie,

Opisana przez Panią sytuacja jest niepokojąca. Zachowania chłopaka nie są standardowe i wydają się wynikać z pewnych dysfunkcji.
Zalecałabym wizytę u neurologa i neuropsychologa.

Pozdrawiam serdecznie,
Magdalena Rachubińska
PSYCHOLOG, PSYCHOTERAPEUTA

0

Witam, proszę skorzystać z pomocy lekarza w poradni zaburzeń snu. Sytuacja którą Pani opisuje to zaburzenia snu, parasomnie. Przez czas, przed podjęciem leczenia, w którym będą występować sytuacje w których partner będzie zachowywał się gwałtownie, proszę zabezpieczyć miejsce żeby nie zrobił sobie krzywdy. Być może warto również zastanowić się nad tym aby Pani spała w innym miejscu. Przesyłam link do artykułu: http://psychiatria.mp.pl/bezsennosc/79966,parasomnie
Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pomóc sobie z atakami paniki?

Ok 1,5 miesiąca temu dostałam ataku paniki, bałam się że zwiariuje i specjaliści stwierdzili u mnie nerwicę. Było lepiej ale poszłam do nowej pracy, zaczęłam odczuwać lęk i przypomniała sobie, że ok 2miesiecy temu dentysta przed wizytą czyścił środkiem chem. fugi i boje się że mimo umycia rąk i założenia rękawic trwałe uszkodził mi mózg, bo przeczytałam że przez to ciągle odczuwa się lek i teraz boję się że mi to nie minie, czy to możliwe że tak się stalo? Bardzo się boję i ciągle o tym myślę
KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Witam,

w pierwszej kolejności radziłbym udać się na konsultację do psychiatry. Pomoże to postawić właściwą diagnozę i zaplanować leczenie.
Istnieje sporo nowoczesnych i bezpiecznych leków przeciwlękowych, które zapobiegają napadom paniki i je niwelują. Ponadto warto byłoby się zastanowić nad przyczynami objawów i może podjąć psychoterapię

pozdrawiam
lek. Seweryn Segiet
gabinetspectrum.pl

0

Dzień dobry. Ataki paniki zwykle są konsekwencją ogólnie podwyższonego poziomu lęku. Przyczyna może być złożona i trudno na podstawie krótkiego opisu o niej wnioskować. Z całą pewnością warto udać się do specjalisty i podjąć pracę terapeutyczną. Proszę dać sobie szansę na komfort psychiczny i zwiększoną odporność na stresory. Pozdrawiam.

0

Witam Panią
Przede wszystkim ważne jest, żeby Pani problem
został prawidłowo zdiagnozowany.
Swoje obawy powinna Pani skonsultować z lekarzem
psychiatrą, który w razie potrzeby zleci stosowne badania.
Zachęcam też Panią do wprowadzenia psychoterapii
w proces leczenia.
Terapeuta pomoże Panu uporać się zarówno z objawami
jak i przyczynami ataków paniki oraz ich konsekwencjami.
Gdyby chciała Pani ze mną porozmawiać o problemie,
to zapraszam do kontaktu.
Istnieje możliwość konsultacji online,
np. za pośrednictwem komunikatora Skype.
Pozdrawiam serdecznie

Hanna Markiewicz
psycholog
konsultacje@psycholog24online.pl
http://psycholog24online.pl

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pomóc partnerowi?

Witam serdecznie! Zwracam się z prośbą o pomoc, ponieważ jestem prawie pewna, że mój chłopak ma depresję, która również bardzo odbija się na mnie. Jeszcze niedawno mieliśmy dużo wspólnych planów, jednak rzeczywistość okazała się inna... Przeprowadziliśmy się z miasta studenckiego do małego rodzinnego miasteczka, gdzie planowaliśmy znaleźć pracę i wynająć mieszkanie. Od kilku miesięcy mój chłopak szuka pracy, ale jej nie ma. Nic nie jest tak, jak miało być i nic nie jest dobrze. Nie ma ochoty nic robić i wszystko mu się znudziło. Nie ma ochoty spędzać ze mną czasu ani nie chce mojej pomocy. Nie wiadomo, co jest przyczyną, czy problemy z pracą czy coś innego. Zastanawia się, czy powinniśmy się rozstać, ale nie wie... Ja sobie nie wyobrażam życia bez niego, dlatego tak bardzo mnie to boli. Sama zaczęłam myśleć, że nic innego nie ma sensu, jeśli między nami jest źle. Chciałabym mu pomóc, ale nie wiem jak, skoro on tego nie chce. Myślałam, czy nie porozmawiać z jego mamą, ale boję się, że może to się odwrócić przeciwko mnie. W sensie, że niepotrzebnie się wtrącam. Nie chcę też naciskać, bo to przynosi odwrotny efekt. Czy jest jakieś wyjście z tej sytuacji? Wątpię, że chciałby iść do lekarza... Proszę o jakąś radę.

KOBIETA ponad rok temu
Paulina Witek Psycholog, Warszawa
72 poziom zaufania

Witam!

Zdiagnozowanie depresji u mężczyzn jest dość trudne, głównie z tego względu, że mężczyźni z tą chorobą się kryją. Kobiecie bardziej wypada się smucić, zamartwiać, płakać. Kobietom łatwiej też mówić o swoich uczuciach. Mężczyźna, kiedy dopadają go objawy depresji, odbiera to jako zaprzeczenie swojej męskości. Ukrywa się z tym, stara się temu jakoś zaradzić, a jeśli się nie udaje, najczęściej zamyka się w sobie z takim problemem. Pójście do lekarza i jawne przyznanie się do problemu są dla niego wstydliwe.

Przyczyną depresji u mężczyzn są najczęściej problemy związane z pracą. Jej brak, utrata, przeniesienie na niższe stanowisko, brak awansu zawodowego i inne. Dla kobiety ta sfera życia nie jest z reguły aż tak ważna, bardziej skłonna jest załamać się po rozstaniu z ukochanym niż po utracie pracy.

Próbując zachęcić partnera do konsultacji z psychologiem lub psychiatrą, warto tak konstruować wypowiedź, aby Pani chłopak czuł się nadal ważny, męski, kompetentny do podjęcia pracy. Najlepiej wyjaśnić mu, że spotkanie z psychologiem może Wam pomóc, a spadek nastroju jest jedynie przejściowy. Może Pani również spróbować namówić do rozmowy kogoś, kto ma u Pani partnera autorytet, najlepiej jeśli to będzie mężczyzna. Taka osoba mogłaby go bardziej skutecznie przekonać do konieczności podjęcia leczenia, powołując się na bardziej konkretne argumenty widziane z innego punktu widzenia.

Zachęcam również do zapoznania się z artykułem na temat depresji u partnera: https://portal.abczdrowie.pl/depresja.

Serdecznie pozdrawiam!

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty