Jak poradzić sobie z lękiem i pewnie kroczyć przed siebie?

Jestem kobietą i mam 20 lat. W dzieciństwie stosowano wobec mnie nakazy, np. w szkole masz mieć średnia powyżej 4. Kiedy już taką miałam, zdarzało się, że wśród moich ocen była jedna jedyna trójka. Wtedy już nie było istotne, że moja średnia miała wartość powiedzmy 4,5 tylko słyszałam narzekania w stylu: "Po co tu ta 3?" itp. Rodzice zawsze wiele ode mnie oczekiwali. W szkole musiałam mieć świetne stopnie, w domu nie mogłam liczyć na wsparcie, gdyż nasz dom był zarówno miejscem ich pracy, a raczej przede wszystkim. Do osiemnastego roku życia bardzo rzadko rozmawiałam z tatą, ponieważ rzadko miał na to czas. Kiedy zrobiłam coś źle, zamiast najpierw usłyszeć czemu byłam winna, bądź jak powinnam zrobić coś w sposób właściwy, to w pierwszej kolejności była kara. Nie wiem dlaczego, ale z czasem zaczęłam bać się wszystkiego, co było mi nieznane, tj. nie zrobiłam bierzmowania, miałam wyjechać do USA jako au pair jednak zrezygnowałam, gdyż wystraszyłam się, że nie znam na tyle perfekcyjnie angielskiego, żebym sobie poradziła, kiedy po raz pierwszy miałam iść na basen, robiłam wszystko by się z tego wykręcić, ponieważ nie wiedziałam czy odnajdę się w tej nowej sytuacji. Bezpiecznie czuję się wyłącznie w swoim mieszkaniu, ponieważ mam świadomość, że nic mnie w nim nie zaskoczy. Obecnie zrezygnowałam ze studiów, ponieważ zawsze kiedy miałam iść na uczelnię dopadał mnie ogromny lęk, że nie sprostam stawianym przede mną zadaniom. W trakcie zajęć pociły mi się ręce, czułam mocny ból brzuch (ze strachu) i musiałam lecieć do łazienki. Z czasem zaczęłam się bać nawet tych sytuacji. Boję się co będzie dalej. Chciałabym znów zacząć studiować, żyć aktywnie, przestać się bać. Chciałabym żeby ten lęk przestał mi towarzyszyć, bym stała się pewna siebie, odważna. Nie chcę tak przejmować się opinią innych... Co robić?

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Neurologia Nerwica

Magdalena Pikulska Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Witam!

System kar i nagród, który towarzyszył Pani przez większość życia wyzwolił w Pani lęk przed podjęciem inicjatywy w działaniach, których konsekwencje są nieznane. Wszelkie czynności, które wykonywała Pani do tej pory wiązały się ze spełnianiem oczekiwań nie własnych, ale innych osób, najczęściej rodziców. Doświadczenie poczucia niedoskonałości, nieumiejętność spełnienia oczekiwań rodziców wyzwoliły w Pani lęk i chęć ucieczki przed nowy sytuacjami.
Objawy fizjologiczne, które Pani opisuje są jednym z objawów nerwicy (oprócz lęku, występują też zaburzenia wegetatywne). Oczywiście postawienie diagnozy jest możliwe tylko i wyłącznie w kontakcie bezpośrednim ze specjalistą.
Objawy, które Pani opisuje są na tyle niepokojące, ponieważ prowadzą do rezygnacji z podjęcia jakichkolwiek czynności życiowych, np. studiów. Wycofanie z życia społecznego nie jest rozwiązaniem problemów, dlatego zachęcałabym do rozpoczęcia psychoterapii. Podczas spotkań z psychologiem będzie mogła Pani przepracować swoje lęki, a także odzyskać poczucie własnej wartości i wiary we własne możliwości.
Powinna Pani nauczyć się żyć dla siebie, a nie uzależniać swojej wartości i oceny od oczekiwań innych ludzi. W tym na pewno pomoże Pani psychoterapia. Proszę zawalczyć o siebie.
Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak stać się osobą pewną siebie, nie mieć niskiej samooceny? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak mam poradzić sobie ze swoim życiem? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak poradzić sobie ze sobą? – odpowiada Magdalena Pikulska
Czy mówienie do siebie to choroba? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Niska samoocena, brak wiary w siebie - jak sobie poradzić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak poradzić sobie z lękiem społecznym? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Odrętwienie, bezradność i dziwne lęki – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy ja jestem pewna siebie czy może nieśmiała? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Byłam poniżana w szkole - czy to może mieć wpływ na moje obecne życie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jestem zamknięta w sobie i niesmiała - jak sobie z tym poradzić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Psychoterapia humanistyczna

Psychoterapia humanistyczna to nurt terapeutyczny,

Wyprawa po nowe życie

Od samego początku swojego życia musiałam walczyć

Stres pourazowy groźny dla zdrowia i życia

Te obrazy przychodzą codziennie. Przerywają pracę,

Jak być silną i pewną siebie?

Mam 26 lat, od kilku lat jestem w związku, z którego mam piękną, półtoraroczną córeczkę. Od 4 lat mieszkam za granicą z moim facetem, który nie jest Polakiem. Mogę powiedzieć, że poza nim i córcią nie mam nikogo - mama od wielu lat się mną i bratem nie interesuje, ojca nie mam, a brat wyszedł z więzienia i jest po leczeniu antynarkotycznym. Tak wygląda moja rodzina w skrócie.

Przez 2 lata studiowałam w collegu angielski, by podnieść swoją pewność siebie - język chyba poprawiłam, bo dostałam pracę kasjerki w markecie, ale pewność siebie? Kompletnie mi jej brakuje! Tracę ją bardzo szybko, czasem nie wiem jak zareagować. W sytuacjach, w których powinnam obronić swoje zdanie - milczę lub przytakuję, mimo że się z tym nie zgadzam, a wewnątrz mnie się aż gotuje i frustracja się pogłębia. Nie mam przyjaciół, tzn. jestem lubiana bardzo, ale ludzie, jak nie mają sprawy do mnie to nie dzwonią. W pracy jestem jedną z niewielu Polek, a pracowanie wśród Anglików zaczyna mnie coraz bardziej dobijać - ich humor, docinki - to wszytsko pogłębia mój smutek i złość, mimo to jednak nie chcę wracać do Polski, nie mam do czego.

Jak uwierzyć w siebie? Zawsze byłam cichą myszką, zbyt skromnę, a teraz to się jeszcze pogłębia - mój facet, mimo że kochany i dobry, nie ma skłonności do chwalenia mnie, raczej do poprawiania i krytyki - co mnie bardzo też denerwuje - typu czemu nie zrobiłam tak a tak, że powinnam zrobić tak, a nie inczej, że głupio robię - czepia się właściwie bzdur typu, że byłam zbyt miła dla kogoś, choć poniekąd ma rację, że powinnam odpowiedzieć na ripostę, a ja tego nie zrobiłam. Często mam napady złości i płaczu.

Jak nauczyć się walczyć z moimi słabościami, by moje złe doświadczenia nauczyły mnie być silną i pewną siebie dziewczyną? Osiągnęłam naprawdę wiele - nie piję, nie palę, nie chodzę po disco, a jestem normalną, zbyt grzeczną i skromną dziewczyną, która szanuje każdego bardzo, bez wyjątków. Jak za to wzbudzić szacunek innych?

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Samoocena

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Przede wszystkim powinna Pani poznać swoją wartość i uwierzyć w siebie. Pewność siebie wiąże się również z samooceną oraz poczuciem własnej wartości. Jeśli sama Pani uważa, że jest mało wartościowa, że inni są od Pani lepsi, to i pewność siebie jest niska.

Musi Pani odkryć swoje mocne strony i starać się je rozwijać. Ja sądzę, że uprzejmość i upór w działaniu, jakie Pani prezentuje, są bardzo silnymi atutami. Jest Pani także matką i żoną, pracuje Pani i wychowuje dziecko. To także powinna Pani uważać za swoją silną stronę.

Jeśli natomiast znajdzie Pani w sobie słabsze cechy, to proszę się zastanowić, jak można zmienić je w atuty. Sama może Pani pracować nad sobą. Może Pani w internecie poszukać prostych ćwiczeń, które pozwolą Pani popracować nad sobą i poprawić kontakty z innymi.

Mężowi powinna Pani powiedzieć, że chce Pani, by zwracał uwagę też na to, co robi Pani dobrze, np. kiedy ugotuje Pani jego ulubioną potrawę, czy ubierze się specjalnie dla niego. Są to proste sprawy, ale mogą zmienić Pani postrzeganie siebie. Myślę, że może Pani zmienić swoją sytuację, jeśli włoży Pani w te zmiany trochę energii i zaangażowania.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak zaakceptować siebie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak nabrać pewności siebie? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Brakuje mi pewności siebie - jak mogłabym to zmienić? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak sobie poradzić z brakiem zaufania do swojego chłopaka? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Roztkliwianie się nad sobą czy depresja? Czy naprawdę w życiu można liczyć tylko na siebie? – odpowiada Paulina Witek
Pomocy! Skala Becka - 44 pkt – odpowiada Paulina Witek
Nie mogę na siebie patrzeć, nie dostrzegam w sobie żadnej, nawet jednej pozytywnej cechy. Da się to zmienić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Niska samoocena i zazdrość w związku jest moim dużym problemem. Jak z tym walczyć? – odpowiada Magdalena Pikulska
Czy jestem niezrównoważona, skoro nienawidzę siebie, wiecznie się odchudzam, nie mam znajomych ani chłopaka? – odpowiada Magdalena Pikulska
Mam wstręt do siebie za to, że wyznałam mu miłość - co mam zrobić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

„Chłopaki nie płaczą", czyli dlaczego zdecydowana większość osób poszukujących pomocy psychologicznej to kobiety

Stereotypowy obraz mężczyzny opiera się na odwadze

Labioplastyka - zabieg, który przestaje być tabu. Coraz więcej Polek przełamuje wstyd i skrępowanie

- To trwało latami, poddałam się, bo się wstyd

Kto korzysta z pomocy bioenergoterapeutów? Fragment książki Katarzyny Janiszewskiej "Ja nie leczę, ja uzdrawiam"

Ludzie im ufają, powierzają swoje zdrowie. Są w st

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Jak stać się bardziej pewnym siebie?

Witam, mam 19 lat. Jestem osobą nieśmiałą już od urodzenia, nie można powiedzieć, że nie mam znajomych, ale mam duży problem z prowadzeniem rozmowy z kimś. Obecnie chodzę do klasy maturalnej technikum. Kiedy prowadzę rozmowę ze znajomymi to jąkam się, nie umiem poprawnie wypowiedzieć zdania, żeby miało sens. Zapominam słów, zacinam się itd. Kiedy już zaczynam o czymś rozmawiać z kimś to wymienimy kilka zdań ze sobą i potem nastaje cisza, bo brakuje mi tematów do dalszej rozmowy. Kiedy spróbuję zażartować to mam wrażenie, że ten żart nie był zabawny. A już jak ktoś żartuje ze mnie, to nie umiem powiedzieć nic w taki sposób, żeby się wybronić, po prostu mam pustkę w głowie. Poza tym w towarzystwie osób z klasy jest mój kolega, który jest całkowicie moim przeciwieństwem (nie ma problemu z nawiązywaniem kontaktów, jest wyluzowany, pewny siebie itp.), a przy nim czuję się... bezsilny. Poza tym nie mam chęci do życia, mało co mnie cieszy, jestem pesymistą , głównie tylko się czymś martwię, mam wrażenie, że denerwuje ludzi samą swoją osobą i czuję się niepotrzebny w społeczeństwie. Dodam, że w podstawówce i gimnazjum nie miałem łatwego życia, byłem szykanowany i wyśmiewany i przy tym czuję, że mam kiepską reputację w mojej okolicy, ale kiedy poszedłem do technikum i poznałem nowych znajomych okazało się, że nie mam w sobie daru życia towarzyskiego, czuję się niepotrzebny, mam też myśli, że jak poznam jakąś dziewczynę to będzie się za mnie wstydzić itd. Powoli mam dosyć, mam myśli samobójcze. Co powinienem zrobić?

MĘŻCZYZNA, 19 LAT ponad rok temu

Niska samoocena Psychologia Myśli samobójcze

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Panu:)

Zacznę od podziękowania Panu, że zechciał Pan podzielić się swoimi trudnymi doznaniami emocjonalnymi.

Przyznaję, że kontrolowanie siebie w codziennych relacjach oraz zaniżone poczucie własnej wartości, mogą pociągać za sobą poczucie wielu strat, co z kolei wpływa na poczucie braku pełni życia.

Samoocena, jako jeden z filarów poczucia własnej wartości odpowiada na pytanie:
1. Jak Człowiek postrzega siebie?
2. Jak siebie ocenia?
3. Jaką posiada wiedzę o sobie, czyli tzw. opinie i sądy na swój temat?
Odnoszą się one szczególnie do tych obszarów życia, którym Człowiek nadaje emocjonalne znaczenie.
Ta niska samoocena jest przyczyną nadmiernego skupiania się na własnych ograniczeniach, słabościach i przez to wycofywanie się z aktywności, jak i uogólnianie niepowodzeń - przez to niedocenianie/nie zauważanie swoich zalet/umiejętności/mocnych stron/zasobów.

Tak nie musi być!
Jestem przekonana, że nie docenia Pan i pewnie nie zauważa, że ma wiele zalet, by móc nimi dzielić się z Innymi i ze Światem, bo Inni są ciekawi Pana.
Być może nie zauważa Pan, że jest lubiany i skupia się na tym, czego nie ma, czego brakuje, co się nie dzieje zgodnie z Pana oczekiwaniami?

Podsumowując, proszę już nie czekać - zachęcam Pana mocno do osobistej konsultacji w Poradni Zdrowia Psychicznego celem pracy terapeutycznej/rozwojowej pod okiem Psychologa.

Już dzisiaj może Pan skonsultować się z bezpłatnym Kryzysowym Telefonem Zaufania, pod nr 116 123 czynnym codziennie w godz. 14.00-22.00 gdzie może Pan uzyskać potrzebne dla Pana wskazówki oraz profesjonalne wsparcie.

Życzę Panu tylko wartościowych i przyjaznych Ludzi wokół,

irena.mielnik.madej.gmail.com
tel. 502 749 605

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak poprawić swoje stosunki z żoną podczas choroby SM? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak radzić sobie w życiu z niepełnosprawnością ? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak radzić sobie z ciągłym stresem w życiu? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Niepełnosprawność a samotność – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jaka jest przyczyna zaburzeń myślowych? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak wyzbyć się małomówności i stać się bardziej komunikatywną osobą? – odpowiada Mgr Karolina Matlak
Dlaczego się boję, że jestem słaby psychicznie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak leczyć pustkę z powodu braku aktywności seksualnej? – odpowiada Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Co jest powodem niskiej samooceny u 24-latka? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak radzić sobie z chorobliwa zazdrością u osoby w wieku 18-lat? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Introwertycy w czasie epidemii koronawirusa. "Ta sytuacja dla mnie mogłaby trwać znacznie dłużej"

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Cenimy Twoją prywatność

Jak poradzić sobie z lękiem i pewnie kroczyć przed siebie?

artykuły

Psychoterapia humanistyczna

Wyprawa po nowe życie

Stres pourazowy groźny dla zdrowia i życia

Jak być silną i pewną siebie?

artykuły

„Chłopaki nie płaczą", czyli dlaczego zdecydowana większość osób poszukujących pomocy psychologicznej to kobiety

Labioplastyka - zabieg, który przestaje być tabu. Coraz więcej Polek przełamuje wstyd i skrępowanie

Kto korzysta z pomocy bioenergoterapeutów? Fragment książki Katarzyny Janiszewskiej "Ja nie leczę, ja uzdrawiam"

Psychologia

Jak stać się bardziej pewnym siebie?

artykuły

Introwertycy w czasie epidemii koronawirusa. "Ta sytuacja dla mnie mogłaby trwać znacznie dłużej"

Sama straciła koleżankę. Agnieszka Sienkiewicz chce krzyczeć o problemach psychicznych Polaków

Depresja a otwarcie się na innych

Psychologia

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła