Witam,
rozumiem, że jest Pan w terapii. Lęk o którym Pan pisze można leczyć za pomocą psychoterapii oraz farmakoterapii, jak również można łączyć obie metody, co daje zazwyczaj dobre efekty. Leki działają na objaw a psychoterapia pozwala ustalić co jest przyczyną pojawiających się leków. Jeżeli lęki są silne to może pobyt na oddziale psychiatrycznym byłby dobrym rozwiązaniem.
Pozdrawiam
http://www.centrum-sensis.pl
Dzień Dobry Panu,
W celu postawienia diagnozy i leczenia potrzebna jest konsultacja u lekarza psychiatry.
Myślę, że dobrą decyzją byłoby skorzystanie z oddziału dziennego, który zaproponowała Panu wstępnie psycholog, gdzie również miałby Pan terapię.
Zostawiam to Panu do rozważenia.
Życzę Panu tylko dobrego samopoczucia,
Irena Mielnik-Madej
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Rozwijająca się epidemia koronawirusa przyczyniła
Psychiatra diagnozuje i leczy choroby oraz zaburze
Psycholog to osoba posiadająca odpowiednie wykszta
Jestem 26-letnim chłopakiem. Czy szczęśliwym? No właśnie, nie do końca, gdyż mam duże problemy. Do 22 roku życia byłem osobą chorobliwie skrytą, wstydliwą, nieśmiałą, wrażliwą i zakompleksioną. Bałem się wielu rzeczy. Nie lubiłem siebie, swego wyglądu. Byłem bardzo chudy. W wieku 15 lat zaczął mi się psuć wzrok. Teraz mam bardzo słaby. Noszę na stałe okulary. Gdy inni chodzili na dyskoteki, podrywali dziewczyny, ja siedziałem w domu. Nigdy też nie pojechałem daleko na wycieczkę. Gdyby nie moja pasja, czyli czytanie książek i oglądanie filmów, to bym zwariował. Prawo jazdy zrobiłem dopiero w wieku 24 lat, gdyż wcześniej się bałem. Wybrałem złe studia. Jestem informatykiem (chociaż mało mnie to interesuje). Z dwuletnich studiów magisterskich zrezygnowałem (nie udało się pod koniec). Na studia poszedłem do pobliskiego miasta. Zbyt się bałem, by jechać gdzieś daleko. Zaletą tych studiów było to, iż poznałem fajnych ludzi, zacząłem chodzić do restauracji itp., ale nigdy nie miałem przyjaciela lub przyjaciółki, kogoś komu mógłbym się zwierzyć z moich problemów. W wieku 22 lat zacząłem intensywnie ćwiczyć i podnosić ciężarki, by poprawić swój wygląd. Niestety od nadmiernego wysiłku pogarszał mi się wzrok. Teraz mam skończone 26 lat. I uważam, że mam zmarnowaną większość mego życia. Moje powołanie to filmoznawstwo, pisanie recenzji filmowych, ale już na to za późno. Nigdy nie miałem dziewczyny, ponieważ nie potrafiłem poderwać, zagadać (chociaż zdarzyło się, że kilka razy się zauroczyłem). Zresztą jak to by mogło być możliwe, gdy się miało tyle kompleksów. Jestem osobą bezrobotną od 3 lat, na utrzymaniu ojca. Nie mogę znaleźć pracy. Wysyłam setki podań, CV i nic. Mieszkam w małej wsi. Nie cierpię dużych miast, źle się w nich czuję. Nie widzę dla siebie przyszłości. Zdarzyło się kilka razy, że w nocy, gdy wszyscy spali, ja płakałem (płaczę też na smutnych filmach). Chciałbym być niezależny od rodziców. Matka nie pracuje i ma lekką nerwicę. Ojciec zarabia niewiele. Jakby tego było mało, dochodzi kolejny problem. Bardzo wstydliwy i ukryty. Otóż moja orientacja. Jestem osobą biseksualną i nie jest mi z tym dobrze. To dla mnie przekleństwo. Odkryłem niedawno, że mogę się też zauroczyć w chłopaku, ale przecież nie chcę i nie mogę być w związku z facetem, bo odwróci się ode mnie cała rodzina. W związku z dziewczyną też nie mogę być. Nie będę dobrym ojcem i nie będę potrafił żyć w kłamstwie. Zresztą jaka dziewczyna pokocha takiego chłopaka jak ja. Więc samotność jest mi pisana na zawsze... Jak żyć?
Witam Pana!
Z opisu wnioskuję, że lęk społeczny jest główną przyczyną Pańskich problemów. Na odległość nie mam możliwości postawienia diagnozy, dlatego moja opinia może pełnić rolę wyłącznie informacyjno-edukacyjną. Stąd rozwiązanie Pana problemów będzie wymagało w pierwszej kolejności osobistej wizyty w gabinecie psychoterapeuty, w celu postawienia konkretnej diagnozy.
Bezpłatną pomoc zarówno psychiatryczną, jak i psychoterapeutyczną, uzyska Pan w poradni zdrowia psychicznego. Do poradni nie jest wymagane skierowanie, więc może się Pan zapisać bezpośrednio.
Zawód informatyka stwarza możliwość pracy zdalnej, czyli mógłby Pan pracować nawet w domu, co nie wiązałoby się z koniecznością przebywania w dużych skupiskach ludności. Dlatego myślę, że warto spojrzeć na Pańskie wykształcenie nieco łagodniejszym okiem.
Myślę też, że Pana problemy dotyczące orientacji seksualnej i związanym z nią zagubieniem emocjonalnym, mogą być efektem odrzucenia i lęku odczuwanego na innych płaszczyznach. Dlatego szczerze zachęcam Pana do umówienia wizyty u psychoterapeuty.
Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k
Adam Konkol, muzyk, kompozytor, autor tekstów, zał
Nawet lekarzom zdarza się mylić jej objawy z depre
W przypadku lęków i napięcia- warto im się przyjrzeć w psychoterapii. Poznanie przyczyn zaburzenia i zmiana jest - w przypadku nerwicy- najlepszą i najskuteczniejszą metoda trwałego poradzenia sobie. Leki są wspierające, działają tylko na objawy (a nie na przyczyny, przez co zaburzenie powraca), a dodatkowo niektóre z nich są uzależniające.
to rozległy i wielowątkowy temat.odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY (moża też pracowac na skypie).pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
