Jak poradzić sobie ze strachem przed światem rzeczywistym?

Mam ogromny problem. Nieustanne wrazenie ze cos sie stanie. Nieustanne uczucie deja vu. Np ze jesli ubiore to czy tamto to cos sie stanie. Czasem ide dluzsza droga w obawie ze jesli pojde inna cos sie wydarzy. W 2012 roku mialam wypadek uderzenie glowy guza nie bylo. 2 miesiace wczesniej przeszlam gwalt. Stres mam tylko przez te objawy nie radze sobie one sie nasilaja. Probowalam ignorowac te glosy mysli ale wtedy boje sie ze cos sie stanie. Robie cos np 4 a nie 3 razy bo cos sie stanie

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Stres Psychiatria Psychologia

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dobry Wieczór Pani,

Zachęcałabym Panią do konsultacji i diagnostyki specjalistycznej, w Poradni Zdrowia Psychicznego, w ramach NFZ-tu.

Z przesłaniem dla Pani wszystkiego najlepszego,
irena.mielnikmadej@gmail.com

Lek. Wiesław Łuczkowski Neurologia, Wrocław

88 poziom zaufania

Witam!
Kontakt z Poradnią Zdrowia Psychicznego, porobią swoje badania testowe i uzgodnicie formę pomocy. Podstawą jest konflikt wewnętrzny, napięcie nerwowe, nierozwiązane problemy emocjonalne. Są elementy myślenia magicznego,obsesyjno-kompulsyjne, to nie tylko można, ale wręcz trzeba leczyć.
Powodzenia
W. Łuczkowski.

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, proszę skorzystać z konsultacji w poradni zdrowia psychicznego aby zastanowić się nad dalszą formą pomocy.
Pozdrawiam serdecznie
Dorota Nowacka
psycholog
rejestracja@psycholognowacka.pl
www.psycholognowacka.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy możliwe są zaburzenia neurologiczne u młodej kobiety? – odpowiada Lek. Wiesław Łuczkowski
Mdłości i zawroty głowy przy deja vu – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Czy osoba z myślami przepowiadającymi co się stanie będzie mogła normalnie funkcjonować? – odpowiada Lek. Wiesław Łuczkowski
Jak radzić sobie z nadmierną ilością czarnych myśli? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak poradzić sobie z nocnym wybudzaniem i myślami samobójczymi? – odpowiada Lek. Wiesław Łuczkowski
Słyszalne głosy w głowie jako oznaka choroby psychicznej – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Dlaczego przeszkadza mi hałas otaczający świat? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak pozbyć się strachu podczas zasypiania? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak rozpoznać sememu depresję? – odpowiada Lek. Wiesław Łuczkowski
Zaburzenia lękowe, nadmierne pocenie się, bóle głowy – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Natrętne myśli

Natrętne myśli to powstające w świadomości pacjent

Myślenie magiczne w psychologii i psychiatrii - na czym polega?

Myślenie magiczne, które nie uwzględnia praw przyr

Pacjenci hematologiczni Specjalistycznego Szpitala Miejskiego w Toruniu zostaną bez opieki? "To jedyny taki oddział w mieście"

13 lekarzy odeszło z pracy, a pacjenci boją się o

Jak przełamać swój lęk i strach przed światem i ludźmi?

Jestem kobietą, mam 22 lata. Od 8 lat choruję na nerwicę serca i nerwicę lękową. Niestety ze względu na późne rozpoczęcie terapii u psychoterapeuty boję się, że nerwica zniszczy moje życie, że przegrałam z nią walkę. Moja nerwica ma podłoże w tym, co się dzieje w moim domu. Mój ojciec jest alkoholikiem od ponad 20 lat. Nie pracuje. Jest agresywny. Przez wiele lat jego rodzice i cała rodzina ukrywała ten fakt, wszyscy udawali, że nic się nie dzieje. Nikt nie próbował niczego zmienić. Ja nie mieszkam z rodzicami tylko z dziadkami, rodzicami mojego ojca, a mama mieszka z tym potworem (mieszkamy w jednym podwórku, ale dwóch budynkach). Ciężko pracuje, a on dodatkowo wyciąga pieniądze od niej i od swoich rodziców, wynosi rzeczy z domu. Od dziecka miałam tego dość, w szkole dzieci śmiały się, że jestem dzieckiem alkoholika. Dziadkowie do dziś nie widzą problemu, to jest ich synek, na wszystko mu dają pieniądze, płacą za niego rachunki. On nie przyznaje się do tego, że jest alkoholikiem. Wypiera się, albo mówi, że pije przeze mnie i przez mamę. Ja tłumiłam w sobie wszystkie emocje od kiedy pamiętam, bo nie wolno mi się było odzywać. Ta frustracja i wyśmiewanie się ze mnie sprawiły, że zamknęłam się w sobie. Jest też coś o czym nikt w rodzinie nie wie (przecież nikt by nie uwierzył dziecku alkoholika) - gdy byłam mała molestował mnie mój kuzyn. Gdy go widzę lub słyszę rzygać mi się chce. Nienawidzę go. Brzydzę się nim. Dodatkowo 4 lata temu rodzina (duża,wielopokoleniowa) wyżyła się na mnie - nie wiem za co - nikt nie odzywa się do mnie przez 2 lata (z wyjątkiem mamy i dziadków). Byłam traktowana jak pies, a nawet gorzej. To wszystko sprawiło, że przelała się we mnie czara goryczy. Miałam ataki paniki, cierpiałam na bezsenność, kłopoty z sercem. W styczniu tego roku dostałam ataku nerwicy jakiego jeszcze nigdy nie miałam - nie mogłam nic jeść przez 4 dni. To było tak jakby mój organizm chciał się zagłodzić. Chciałabym iść do pracy, zacząć wychodzić z domu, ale bardzo boję się ludzi i tych wszystkich stresowych sytuacji, które mogą mnie spotkać. Boję się, że dostanę ataku nerwicy (kłopoty z oddychaniem i duszność). Bardzo bym chciała zmienić siebie i swoje życie, wyjść do ludzi, zacząć funkcjonować normalnie jak moi rówieśnicy, ale blokada w głowie nie pozwala mi zrobić kroku naprzód. Nie mam znajomych, jestem bezrobotna. Całymi dniami siedzę w domu - czuję że się zagubiłam, nie wiem co ze sobą zrobić. Boję się świata, ludzi - czasem myślę że jestem niedzisiejsza. Mam obawy, że jak podejmę pracę to będzie atak nerwicy lub podły szef lub wyśmiewający się ze mnie współpracownicy. Co zrobić, żeby zlikwidować tą blokadę przed tym co mnie otacza i czeka? Muszę kiedyś iść do pracy, ale nie wiem czy dam radę. Ciągle się dołuję, nie widzę u siebie żadnych zalet. Choć słyszę czasem od kogoś, że jestem ładna, patrząc w lustro widzę brzydką, głupią, bezwartościową osobę. Nie byłam u psychiatry i nie biorę żadnych leków. Nie wiem, być może powinnam. Czy takie leki nie sprawią, że będę się dziwnie zachowywać lub się uzależnię?

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Nerwica Psychiatria Zdrowie psychiczne

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie.

Dorosłe dzieci alkoholików często borykają się z objawami depresji, lęku, nerwicy oraz poczuciem nadmiernej odpowiedzialności za rodziców. Jest to ściśle związane z doświadczeniami wyniesionymi z dzieciństwa i wzorem rodzinnych relacji. Pani sytuacja jest bardzo trudna - mieszka Pani blisko ojca i problemy całej rodziny stale Panią absorbują, z opisu wynika, że jest Pani osamotniona w swoich problemach.

Ze względu na specyfikę problemu, oprócz terapii objawów nerwicowych, polecałabym Pani skorzystać z terapii skierowanej do osób z podobnym problemem, który określa się jako DDA, oraz zgłosić się do najbliższej poradni leczenia uzależnień. Zespół terapeutyczny składający się z psychologów, psychoterapeutów i lekarza psychiatry pomaga osobom uzależnionym oraz ich rodzinom.

Leczenie zaburzeń nerwicowych to przede wszystkim psychoterapia. Wiele osób z podobnymi objawami korzysta również z dobroczynnego działania leków przeciwdepresyjnych. Leki te nie uzależniają, nie zmieniają świadomości więc Pani obawy są bezpodstawne. Wszystkie wątpliwości związane z leczeniem może wyjaśnić lekarz psychiatra.

Jest Pani młodą, inteligentną osobą - jeśli zaangażuje się Pani w psychoterapię, odniesie Pani bardzo duże korzyści. Podjęła Pani słuszną decyzję, a walka dopiero się zaczyna - proszę nie poddawać się na starcie.

Pozdrawiam serdecznie i życzę wytrwałości!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak przełamać swój lęk przed kontaktem z innymi ludźmi? – odpowiada Mgr Łucja Fitchman
Jak przełamać swój strach przed kontaktem z innymi? – odpowiada Lek. Wiesław Łuczkowski
Lęk przed alkoholem i pijanymi ludźmi – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Pomoc w alkoholiźmie męża – odpowiada Mgr Monika Wysota
Nadużywanie alkoholu przez rodziców i awantury w domu – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Odejście od alkoholika – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Strach przed ludźmi – odpowiada Agnieszka Jamroży
Lęk przed spotkaniami z ludźmi – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak przezwyciężyć strach przed ludźmi? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Lęk przed Bogiem i niepraktykowanie – odpowiada Mgr Joanna Kołodziejczyk

artykuły

Syndrom DDA - rodzina, związki z osobami uzależnionymi, relacje z rodzicami, role DDA, kariera, terapia

Syndrom DDA - Dorosłych Dzieci Alkoholików to zbió

Po trzydziestce miał już wykończoną trzustkę. "Z picia zrobiliśmy religię"

Dziś nie pije, ale jeszcze kilka lat temu był wyso

Ojciec alkoholik - dorosłe dzieci alkoholików (syndrom DDA). Problemy dzieci z rodzin alkoholowych - depresja i nie tylko

Ojciec alkoholik to koszmar niejednego dziecka. Dz

Lek. Iwona Adamkiewicz Psychiatria, Rzeszów

umów wizytę

Lek. Jolanta Ufniarz Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Lek. Waldemar Kryszkowski Psychiatria, Łódź

umów wizytę

Piotr Głowacki Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Jak poradzić sobie ze strachem przed ludźmi?

Jestem po zawale serca. Potem był rozwód. Po rozwodzie podział majątku (zostawiłem wszystko byłej zonie i dzieciom). Teraz domagają się alimentów. Wziąłem kredyt, kupiłem mieszkanie - cztery ściany, materac do spania, tysiące problemów (strach przed utratą pracy, żadnej pomocy materialnej-zdany tylko na siebie, a zdrowie j/w, szantaże od byłej żony, bezsilność, tęsknota i sam nie wiem. co jeszcze). Boję się ludzi, kredyt zaufania umarł. Z kim i jak rozmawiać, żeby nie oszaleć? Wokół same pozory i znieczulica. Pozdrawiam

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Lęk Nerwica Psychiatria Zdrowie psychiczne

Magdalena Pikulska Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Witam!
Wydarzenia, które ostatnio Panu towarzyszyły wzmocniły głównie emocje negatywne, których teraz Pan doświadcza. Rozczarowanie najbliższymi, samotność, nieufność to wszystko potęguje emocje negatywne. Z Pana listu wnioskuję, że nie ma Pan przepracowanego rozstania z żoną i emocji z tym związanych. Bardzo ważny jest również aspekt zawału serca, proszę pamiętać, że głównym czynnikiem powodującym zawał są stresory, które powinny również zostać uświadomione, aby nie zagrażały w przyszłości.
Proponowałabym, aby rozważył Pan możliwość psychoterapii, podczas której będzie mógł Pan przepracować z terapeutą poczucie własnej wartości oraz nauczyć się od nowa ufać ludziom. Warto, aby zdecydował się Pan na rozmowę z terapeutą, ponieważ tylko w ten sposób zdobędzie Pan informacje o sobie oraz o tym, co tak naprawdę powinien Pan zmienić.
Proszę pamiętać, że czasami nie dostrzegamy własnych "predyspozycji" do stawania się ofiarą losu, a terapia często uświadamia nam to i motywuje do zmiany. Zrobił Pan już pierwszy krok pisząc tutaj, myślę, że motywacji nie brakuje Panu... Proszę zawalczyć i zatroszczyć się teraz o siebie.

Pozdrawiam