Szanowny Panie, kluczową w tej sprawie jest chyba kwestia poziomu inteligencji brata i dokładnej diagnostyki uszkodzeń neurologicznych. Agresywne zachowanie jest zazwyczaj przejawem frustracji, próbą zniszczenia, pokonania jakiejś przeszkody do celu. W opisywanym przykładzie wskazuje Pan na to, iż brat chce grać, nie chce zajmować się obowiązkami i kiedy się tego od niego wymaga, nie zgadza się na to i staje się agresywny. Jeśli takie zachowanie pozwala mu osiągać swój cel, to będzie się wzmacniało, gdyż zgodnie z punktem widzenia brata, przynosi ono zamierzony efekt. Pozwala mu osiągnąć cel. W normalnych warunkach wychowawczych zalecałoby się uczyć brata, że agresją nie osiągnie tego na czym mu zależy i wskazywać zachowania bardziej pożądane w kierunku osiągania swojego celu. W Pana sytuacji jednak mamy do czynienia z osobą już 17 letnią, co pozwala mniemać, iż prawdopodobnie brat już się dość dobrze nauczył, że agresja działa i może nią osiągać w domu swoje cele. Przeuczenie tego ejst znacznie trudniejsze niż nauczenie od podstaw. Po drugie wskazuje Pan na argument, iż rodzice są juz starsi i nie mają siły, co jak mniemam pokazuje, iż nie są konsekwentni w działaniu, nie są gotowi na znoszenie jego frustracji ia gresji, gdy nie da się mu tego co chce; chcą mieć spokój, więc przy pierwszych oznakach agresji pozwalają mu robić co chce? Tak wydaje mi się z Pana opisu, iz może wynikać ta sytuacja.
Wobec powyższego, bardzo trudnym będzie wprowadzenie oddziaływań wychowawczych, gdyż stawianie granic i zasad jest niezgodne z tym co panowało do tej pory. Wymaga to z całą pewnością konsultacji na żywo, a pewnie nawet więcej niż ejdnej. Być może psychoterapii rodzinnej - zalecana w nurcie systemowym.
Do tego dochodzi kwestia dotycząca wspomnianej już prędzej niepełnosprawnosci umysłowej i uszkodzeń w obrębie mózgu, które moga być kluczowe.
Mam nadzieję, że pomogłem.
Pozdrawiam
