Dzień dobry!
Dziękuję za podzielenie się swoją sytuacją. Rozumiem, że przeżywa Pani trudności zarówno w sferze zawodowej, jak i emocjonalnej związanej z relacjami w rodzinie.
Z jednej strony, to, co Pani opisuje, może wynikać z tego, że Pani rodzina jest skupiona na sobie, nie dostrzegając Pani problemów. Bywa, że ludzie skoncentrowani na swoich własnych trudnościach mogą nie zauważać, że ktoś bliski także potrzebuje wsparcia. Może to być efekt własnych ograniczeń emocjonalnych, lęku przed konfrontacją z trudnościami innych, przyzwyczajeń wyniesionych z domu rodzinnego, a czasem po prostu braku empatii lub zrozumienia.
Z drugiej strony, istnieje możliwość, że Pani rodzina unika poruszania tematów związanych z Pani trudną sytuacją zawodową nie z braku zainteresowania, lecz z obawy przed naruszeniem Pani prywatności. Często ludzie nie są pewni, czy poruszenie tak delikatnych kwestii, jak brak pracy, nie będzie postrzegane jako niedyskrecja lub niechciane wtrącanie się w czyjeś sprawy. Może się zdarzyć, że czekają, aż to Pani zainicjuje rozmowę na te tematy, dając tym samym sygnał, że jest Pani gotowa do podzielenia się swoimi przeżyciami i problemami.
Zachęcam do otwartego poruszenia tych kwestii z rodziną, wyrażając swoje uczucia i oczekiwania. Ważne jest, aby robić to w sposób, który nie będzie atakujący, lecz raczej wyjaśniający Pani punkt widzenia i oczekiwania. Proszę pamiętać, że komunikacja jest kluczowa w budowaniu zdrowych relacji rodzinnych.
Ponadto, warto również zastanowić się nad własnymi oczekiwaniami wobec rodziny i możliwościami ich realizacji. Czasami pomocne jest zaakceptowanie, że nie wszystkie nasze potrzeby emocjonalne będą zaspokojone przez rodzinę i poszukiwanie wsparcia w innych miejscach, na przykład w grupach wsparcia, u przyjaciół czy w terapii psychologicznej. Być może wsparcie psychologiczne mogłoby Pani pomóc uporać się z obecną sytuacją oraz nauczyć, jak skutecznie komunikować swoje potrzeby i oczekiwania.
Oto kilka artykułów, które mogą być pomocne w zrozumieniu i radzeniu sobie z opisaną przez Panią sytuacją:
• https://parenting.pl/empatia-dlaczego-jest-taka-wazna
• https://portal.abczdrowie.pl/jak-mowic-by-rodzina-cie-zrozumiala-poradnik-na-temat-komunikacji
Pozdrawiam serdecznie i życzę Pani odwagi w rozmowie z rodziną oraz znalezienia wsparcia, którego Pani potrzebuje.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, proszę o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Jak siebie radzić z problemami w domu rodzinnym? – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak
- Jak mam radzić sobie w takich sytuacjach? – odpowiada Mgr Monika Opszalska
- Problem alkoholowy u partnera po stracie pracy – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
- Co mogę zrobić, aby moja mama zgodziła się na leczenie? – odpowiada Mgr Marek Lisowski
- Jak radzić sobie z opieką nad dzieckiem? – odpowiada Mgr Joanna Szlasa
- Jak wyjść z tej sytuacji rodzinnej? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Nauka radzenia sobie z emocjami – odpowiada mgr Katarzyna Binder
- Jakie skutki dla ciąży może mieć praca z dziećmi specjalnej troski? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
- Jakie zaburzenie osobowości może mieć ta osoba? – odpowiada Dr Mieczysław Bakun
- Jakie powinny wyglądać relacje rodzinne? – odpowiada Mgr Karolina Kapias-Gryczon