Szanowna Pani,
opisuje Pani bardzo trudną i bolesną sytuację – konflikt pomiędzy własnymi uczuciami i wyborem życiowym a próbami kontroli ze strony mamy. To, co Pani przeżywa, jest dość częstym doświadczeniem u dorosłych dzieci, szczególnie wtedy, gdy rodzice mają silną potrzebę wpływu na ich życie osobiste.
Kilka punktów, które mogą pomóc w zrozumieniu sytuacji:
1. Schemat powtarzający się w Pani relacjach – wspomina Pani, że w poprzednim związku mama również zaczęła siać niepokój i wątpliwości, co przyczyniło się do rozpadu relacji. To sugeruje, że problem nie leży w Pani partnerze, lecz w sposobie, w jaki mama reaguje na Pani bliskość z kimś innym.
2. Mechanizmy emocjonalne mamy – jej zachowanie może wynikać z lęku przed utratą wpływu na Pani życie, z trudności z zaakceptowaniem, że Pani wybory są autonomiczne. Często rodzice, nawet nieświadomie, sabotują relacje swoich dzieci, aby utrzymać szczególną więź lub kontrolę.
3. Granice – jako dorosła kobieta ma Pani prawo do budowania własnego życia i podejmowania decyzji, nawet jeśli nie są one zgodne z oczekiwaniami mamy. To nie oznacza braku szacunku wobec niej, lecz konieczność ochrony siebie i swojego związku.
4. Komunikacja – warto spróbować spokojnie, ale stanowczo powiedzieć mamie:
„Mamo, słucham Twoich opinii, ale to ja podejmuję decyzję o moim życiu i związku. Twój brak akceptacji mnie rani. Potrzebuję, żebyś uszanowała mój wybór, nawet jeśli się z nim nie zgadzasz.”
Jeśli mama zaczyna atakować lub podważać Pani partnera – można przerwać rozmowę i zaznaczyć, że nie chce Pani tego słuchać.
5. Ochrona relacji z partnerem – ważne, by nie dopuszczać do sytuacji, w której mama staje między Wami. Jeśli partner widzi, że Pani konsekwentnie stoi po stronie związku, poczuje się bezpieczniej.
6. Wsparcie z zewnątrz – rozmowa z psychologiem lub terapeutą mogłaby pomóc Pani w zbudowaniu granic i wzmocnieniu pewności siebie. To także przestrzeń, w której można przepracować poczucie winy, które mama w Pani wywołu
Co można zrobić praktycznie:
Oddzielić fakty od opinii mamy – Pani czuje się kochana i bezpieczna w związku, a to najważniejsze.
Ograniczyć tematy rozmów z mamą, jeśli każda kończy się krytyką partnera.
Ćwiczyć stanowcze granice – np. jeśli mama mówi: „to nie mężczyzna dla Ciebie”, można odpowiedzieć: „To mój wybór i proszę, żebyś go uszanowała. Nie chcę wracać do tego tematu.”
Zachować kontakt, ale na swoich warunkach – nie musi Pani zrywać relacji z mamą, ale może Pani decydować, ile przestrzeni dać tej relacji i jakie tematy są „zakazane”.
Nie da się zmienić mamy, ale może Pani zmienić sposób, w jaki reaguje na jej zachowania. Wtedy napięcie prawdopodobnie osłabnie, a Pani odzyska poczucie sprawczości.
Powodzenia
Martyna Dudzińska
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Relacje z ojcem i szantaż emocjonalny – odpowiada Mgr Agata Wons
- Relacje partnera z mamą i jego niesamodzielność – odpowiada Mgr Karolina Pietrzak
- Jak radzić sobie z trudną relacją z rodzicem? – odpowiada Mgr Aniceta Kijewska
- Co jest powodem niechęci mamy do mojego chłopaka? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
- Brak akceptacji ze strony rodziców chłopaka – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Relacje z mamą i chłopakiem – odpowiada Dr Małgorzata Mazurek
- Jak radzić sobie w relacji z toksycznym partnerem? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
- Jak rozmawiać z rodzicami o swojej relacji? – odpowiada Mgr Marzena Mandziej
- Zmiana chłopaka i problemy w relacjach z rodzicami – odpowiada Mgr Kamila Drozd
- Czy jest szansa na poprawę relacji z partnerem? – odpowiada Mgr Martyna Dudzińska
artykuły
Seks jest dla nich jak narkotyk. Jak sobie poradzić z seksoholizmem?
- Byłem uzależniony od narkotyków i seksu. Bra
Jak pozbyć się poczucia winy? Rozmowa z psycholog Magdaleną Nagrodzką
Porównywanie się do innych, wygórowane oczekiwania
Kasia żyje z FAS. "Nie mam żalu do mamy. Jestem jej wdzięczna, że mnie urodziła"
39-letnia Katarzyna Liszcz z Torunia została adopt