Ja radzić sobie w tej relacji z rodzicem?

Dzień dobry. Moim problemem jest brak zrozumienia, porozumienia z własną matką. Jestem osobą dawno dorosłą, mam narzeczonego z którym jestesmy razem od 3 lat (zaręczyny po dwóch latach). Wspólnie mieszkamy od pół roku. Na początku znajomości, kiedy jeszcze nie planowaliśmy ślubu moja mama, wydawało by się, że go lubi. Nawet mówiła, że nie ma sensu czekać z legalizacją związku jeżeli sie kochamy. Problem pojawił się, gdy sie zaręczyliśmy. Mama poinformowała, że robię błąd, powinnam dobrze przemyśleć co robię ponieważ to nie jest mężczyzna dla mnie. Byłam zaskoczona, chociaż w poprzedniej mojej relacji, gdy zaczynało robić się poważnie, mama zareagowala podobnie (próbowanie wzbudzenia we mnie poczucia lęku, wątpliwości, winy, proba wzbudzenia wrogości do partnera)- gdy się rozpadło twierdziła, że nie każdemu pisany stały związek, ale powinnam dalej szukać. Obecnie dla mamy nagle problemem stał się wiek mojego obecnego partnera- 4 lata starszy i to, że będąc w tym wieku nie ułożył sobie życia. Gdy poprosiłam ją o wyjaśnienie swojej nagłej reakcji stwierdziła, że jej nie szanuje i żebym przemyślała czy chce być z człowiekiem, który do tej pory nie miał żony. Ufam mu, znamy się długo przez wejściem w relację, czuję się przy nim kochana i bezpieczna- wg mojej mamy to przepis na katastrofę, ponieważ to próba manipulowania z jego strony.Jest mi przykro ponieważ nie potrafię zrozumieć postępowania własnej matki. Moja poprzednia relacja rozpadła się przez to, że moja mama zachowywała się podobnie, a ja nie potrafiłam jej kategorycznie przemówić do rozsądku. Mama ma męża i jest im raczej ze sobą dobrze. Nie mieszkamy razem, ale przez jej częste dogadywanie jest mi bardzo ciężko. Nie wiem co robić, nie chciałabym zrywać kontaktu. Pozdrawiam i dziękuję za wszystkie odpowiedzi
KOBIETA, 35 LAT 3 miesiące temu

Szanowna Pani,



opisuje Pani bardzo trudną i bolesną sytuację – konflikt pomiędzy własnymi uczuciami i wyborem życiowym a próbami kontroli ze strony mamy. To, co Pani przeżywa, jest dość częstym doświadczeniem u dorosłych dzieci, szczególnie wtedy, gdy rodzice mają silną potrzebę wpływu na ich życie osobiste.

Kilka punktów, które mogą pomóc w zrozumieniu sytuacji:

1. Schemat powtarzający się w Pani relacjach – wspomina Pani, że w poprzednim związku mama również zaczęła siać niepokój i wątpliwości, co przyczyniło się do rozpadu relacji. To sugeruje, że problem nie leży w Pani partnerze, lecz w sposobie, w jaki mama reaguje na Pani bliskość z kimś innym.

2. Mechanizmy emocjonalne mamy – jej zachowanie może wynikać z lęku przed utratą wpływu na Pani życie, z trudności z zaakceptowaniem, że Pani wybory są autonomiczne. Często rodzice, nawet nieświadomie, sabotują relacje swoich dzieci, aby utrzymać szczególną więź lub kontrolę.

3. Granice – jako dorosła kobieta ma Pani prawo do budowania własnego życia i podejmowania decyzji, nawet jeśli nie są one zgodne z oczekiwaniami mamy. To nie oznacza braku szacunku wobec niej, lecz konieczność ochrony siebie i swojego związku.

4. Komunikacja – warto spróbować spokojnie, ale stanowczo powiedzieć mamie:

„Mamo, słucham Twoich opinii, ale to ja podejmuję decyzję o moim życiu i związku. Twój brak akceptacji mnie rani. Potrzebuję, żebyś uszanowała mój wybór, nawet jeśli się z nim nie zgadzasz.”

Jeśli mama zaczyna atakować lub podważać Pani partnera – można przerwać rozmowę i zaznaczyć, że nie chce Pani tego słuchać.

5. Ochrona relacji z partnerem – ważne, by nie dopuszczać do sytuacji, w której mama staje między Wami. Jeśli partner widzi, że Pani konsekwentnie stoi po stronie związku, poczuje się bezpieczniej.

6. Wsparcie z zewnątrz – rozmowa z psychologiem lub terapeutą mogłaby pomóc Pani w zbudowaniu granic i wzmocnieniu pewności siebie. To także przestrzeń, w której można przepracować poczucie winy, które mama w Pani wywołu

Co można zrobić praktycznie:

Oddzielić fakty od opinii mamy – Pani czuje się kochana i bezpieczna w związku, a to najważniejsze.

Ograniczyć tematy rozmów z mamą, jeśli każda kończy się krytyką partnera.

Ćwiczyć stanowcze granice – np. jeśli mama mówi: „to nie mężczyzna dla Ciebie”, można odpowiedzieć: „To mój wybór i proszę, żebyś go uszanowała. Nie chcę wracać do tego tematu.”

Zachować kontakt, ale na swoich warunkach – nie musi Pani zrywać relacji z mamą, ale może Pani decydować, ile przestrzeni dać tej relacji i jakie tematy są „zakazane”.

Nie da się zmienić mamy, ale może Pani zmienić sposób, w jaki reaguje na jej zachowania. Wtedy napięcie prawdopodobnie osłabnie, a Pani odzyska poczucie sprawczości.

Powodzenia

Martyna Dudzińska

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty