Jak radzić sobie z agresją wobec rodzica?
Mam 20 lat, byłem dość lubianym i rozsądnym człowiekiem. Mieszkam z rodzicami. Mam siostrę, ale mieszka już gdzie indziej. Nienawidzę swojego ojca, który robi mi wstyd przed całym światem, jest prostakiem bez szkoły i jakiegokolwiek poziomu, patus, każdy dzień uwieńcza zgonem poalkoholowym. Uważa, że może mnie i matkę rozstawiać po kątach. Mama jest już współuzależniona i podlizuje mu się, żeby tylko nie zaczął jej bić. A ja z dnia na dzień coraz bardziej pragnę jego śmierci. Nienawidzę go tak bardzo, że jestem w stanie zatłuc go gołymi rękami. Z trudem powstrzymuje się, żeby nie zniszczyć go doszczętnie. Jest we mnie niewyobrażalny szał, który piętrzy się od 13 roku życia. Obawiam się, że pewnego dnia skończy mi się cierpliwość i czasu nie będzie się dało cofnąć. Nie, nie mogę się wyprowadzić, bo jestem bez zawodu i nie stać mnie nawet na pokój. Poza tym nie zostawię matki z tym świrem, nie ma opcji. Chodziłem kiedyś do pedagoga szkolnego, pani za biurkiem zamiast zgłosić to gdzie trzeba, uczyła mnie brać głębokie wdechy. Zażenowany zaprzestałem spotkań, wielokrotnie próbowałem skontaktować się z numerami typu niebieska linia, zawsze zajęte. Napisałem w końcu maila, usłyszałem w odpowiedzi, że jestem z patologicznej rodziny i w sumie trudna sprawa. Byłem raz u psychologa, ale wizyta polegała na tym, że zwierzyłem się z problemu, a pani psycholog słowo w słowo powtórzyła wszystko moim rodzicom, co delikatnie powiedziawszy, skomplikowało sprawę. Proszę o fachową pomoc, bo jestem na skraju swoich możliwości. Dziękuję, że mogłem tu napisać. Pozdrawiam.
