Jak radzić sobie z zaburzeniami nastroju w wieku 19 lat?
Czuje ostatnio się bardzo dziwnie sama nie umiem określić jak się czuje niby jestem uśmiechnięta a potem nagle w gracie rozmowy z kimś gdzieś odpływam i totalnie się odcinam tylko ze ja nie wiem gdzie jestem tymi myślami potem slysze od ludzi ze wygladam na smutna a ja tego nie kontroluje
Chce to zmienić bo mam wrażenie ze jest to coraz częściej ale boje się ze rodzice stwierdza ze wydziwiam ze jest ze mną wszystko ok ale ja już sama nie wiem mam takie dziwne napady wewnętrzne radości a potem znowu odpływam i jestem nieobecna i nie wiem ani o czym ktoś do mnie mówił ani nie pamietam tych moich myśli do tego jeszcze strasznie łatwo mnie wkurzyć o byle głupotę. Czuje się bezsilna bo sama nie wiem czy sobie coś wmawiam czy może jednak naprawdę jest coś nie tak. Boje się zwrócić o pomoc do rodziców nie mam z nimi dobrego kontaktu i odnoszę wrażenie ze oni nie chcą żebym była inna nie chcą do siebie tego dopuścić. Wydaje mi sie ze nic nie zrobię dopóki nie uszlysze od kogoś ze naprawdę coś jest ze mną nie tak. Bo momentami myśle ze to może tylko hormony i ja za bardzo się skupiam na tym swoim „nieszczęściu” no wlansie niby się skupiam ale nie wiem dokładnie co mnie tak dręczy. Mam wrażenie ze czasami jest ok a potem znowu jestem smutna potrzebuje pomocy w stwierdzeniu co jest ze mną bo nie wierze ze może mi coś być
