Jak zwalczyć bulimię i nie przytyć?

Witam, jestem bulimiczką od roku. To co dziennie zjadam w postaci kolacji to ok 200/300kcal. Jak schudnąć 10 kg, wyjść z tej choroby i nie przytyć?? Pozdrawiam

ponad rok temu

Dietetyka

Lek. Małgorzata Horbaczewska

98 poziom zaufania

Witam serdecznie,
Jeżeli cierpisz na zaburzenie odżywiania się w postaci bulimii trudno będzie Ci poradzić sobie samej z chorobą i ewentualną modyfikacją diety samej. Polecam wizytę u dietetyka, który oceni czy rzeczywiście jest potrzeba abyś chudła aż 10kg i pomoże ustalić optymalny jadłospis.
Pozdrawiam.

Mgr inż. Ewa Mirkowicz Dietetyk, Szczecin

46 poziom zaufania

Witaj,
na co dzień pracuję z osobami cierpiącymi na bulimię lub anoreksję. Jednak zawsze te osoby są pod opieką psychologiczną. Bulimia i anoreksja nie są chorobami żywieniowymi, są to choroby duszy. Radziłabym Ci skorzystać w pierwszej kolejności z pomocy psychologa. Pomoc dietetyka będzie sprawą wtórną (choć równie ważną).
Pozdrawiam i życzę zdrowia

Mgr Anna Grzechowiak Dietetyk, Szczecin

34 poziom zaufania

Nie pisze Pani, co jest tą kolacją i co jada Pani w ciągu dnia.
Bulimia to problem całego ciała. Praca polega na dojściu do równowagi fizycznej i emocjonalnej poprzez racjonalne, energetyczne jedzenie. Można być najedzonym, a głodnym energii. Dlatego proponuję spróbować przez najbliższy czas jeść następująco:
Rano - kasza gotowana na wodzie z bakaliami, owocami lub w wersji warzywnej. To węglowodany.
Obiad to białko - ważna jest rozdzielność, jeden rodzaj białka dziennie- mamy dzień w tygodniu rybi, dzień mięsny - jemy to tylko z warzywami i pozostałe dni jarskie. Wówczas zajadamy się zbożami, warzywami, a białko to strączkowe fasolki, grochy, soczewice, cieciorki.
Kolacja- jarska zupa.
Do tego tłuszcze w ciągu wszystkich posiłków - masło, masło klarowane i oleje tłoczone na zimno. Jak jeszcze popije Pani zioła, ciało będzie mogło dążyć do równowagi.

Mgr inż. Ola Kilen-Zasieczna Dietetyka

91 poziom zaufania

Witam, Twoje zachowanie świadczy o zaburzeniu odżywiania, które należy przed wszystkim skonsultować z psychologiem, a następnie dietetykiem. Póki jednak nie zrozumiesz swojego postępowania – jego podłoża, powodów i skutków pomoc dietetyczna może być nieskuteczna. Pozdrawiam.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak schudnąć i umięśnić ciało u 14-latki? – odpowiada Mgr Piotr Lewandowski
Źle się czuję w swoim ciele – odpowiada Mgr Anna Grzechowiak
Odchudzanie nóg a przysiady i bieganie – odpowiada Mgr Katarzyna Sobolewska-Siemaszko
Zapotrzebowanie na składniki odżywcze dla 18-latki – odpowiada Roma Wojtewicz
Dieta odchudzająca dla 14-latki – odpowiada Roma Wojtewicz
Sposoby na przyspieszenie metabolizmu – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska
Bieganie i przygotowania do maratonu a odchudzanie – odpowiada Mgr Anna Grzechowiak
Osłabienie i zawroty głowy a niedowaga u 17-latki – odpowiada Joanna Ciszczoń
Prawidłowe tętno i dzienne zapotrzebowanie kaloryczne u 20-latki – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska
Problem z powrotem do wagi sprzed ciąży – odpowiada Mgr Agnieszka WiĹniewska-WarneĹska

artykuły

Tajemnicza choroba księżnej Diany. Ukrywała ją przez dekadę

Dopiero po latach światło dzienne ujrzało wiele se

Dzieci w polskich szpitalach są niedożywione

O tym, co jedzą pacjenci w polskich szpitalach, kr

Dieta w fenyloketonurii

Każdy rodzic z niecierpliwością czeka na moment, w

Jak zwalczyć bulimię i uzależnienie od alkoholu?

Witam. Mam 24 lata. Od 12 lat wymiotuję... Wszystko zaczęło się od tego, że byłam grubsza od koleżanek o kilka kg, a osoby trzecie często zwracały uwagę na moją wagę (w tym także rodzina). Nikt z rodziny nie zdaje sobie sprawy z mojego problemu, przyłapali mnie może z 2-3 razy w ciągu tych 12 lat, ale uznali to za jakieś dziwne "odchyły" z mojej strony, pochowali jedzenie, powyciągali klamki z drzwi od łazienki, ale jak wiadomo to nic nie dało, tzn. oni są innego zdania, ale ja po prostu musiałam bardziej uruchomić swój "spryt", by ich oszukać i to mi się udaje do dziś. Wymiotuję po kilka razy dziennie, nie potrafię zjeść normalnego posiłku, może nie zjadam już jakiś ogromnych ilości jedzenia, bo dawniej mogłam jeść 2 godziny bez przerwy), ale jem za 4 osoby. Do tego wszystkiego zaczęłam pić... Od kilku lat codziennie piję 2-3, teraz nawet 4-5 piw. Moje dni tak właśnie wyglądają: jem, wymiotuję, piję.

Rodzice mnie praktycznie nienawidzą, jestem w domu oficjalną alkoholiczką. Tata zmusił mnie siłą do chodzenia na spotkania AA, ale ja tam nie czuję się utożsamiana z tymi ludźmi, bo nie czuje, żeby to była istota problemu... W końcu ruszyłam mózgiem i chcę się leczyć, bardzo tego chcę... Zawsze myślałam, że jestem nienormalna, bo to wszystko moja wina... Byłam wzorową uczennicą, najlepsza w szkole, chwalona, z nagrodami i dyplomami, na studiach też byłam niezła, dopóki ich nie przerwałam przez tą chorobę i alkohol. A teraz wreszcie widzę dlaczego. Poszłam do psychologa jako alkoholiczka, powiedziałam pani jaki mam problem, ale nie widzę ratunku, widzę się z tą panią raz na 2 tyg. Kocham swoją pracę, chcę normalnie żyć, mieć kiedyś dziecko, rodzinę... Chcę być samodzielna, ale jak na razie pieniędzy nie starcza mi na przeżycie całego miesiąca. Proszę o wsparcie. Czy mam powiedzieć rodzicom? Ja widzę już ratunek tylko w zamkniętej klinice, ale nie chcę narażać rodziców na koszty, choć wiem, że ich stać. Nie chcę ich znów zawieść, jakby się nie udało...

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Zaburzenia odżywiania Bulimia Dietetyka

Dr n. med. Karol Kaziród-Wolski Kardiologia, Kielce

87 poziom zaufania

Witam! Na podstawie opisu można przypuszczać, że problemem jest zaburzenie odżywiania, dodatkowo może występować tutaj problem uzależnienia od alkoholu. Zaburzenia odżywiania są obecnie częstym problemem psychicznym i wymagają kompleksowego leczenia. Częściej dotykają ludzi o osobowości anankastycznej. W opisanej sytuacji należy porozmawiać o problemie ze swoją najbliższą rodziną. Bardzo ważne jest wsparcie z ich strony. Następnie proponuję skonsultować problem z psychiatrą. Po dokładnym badaniu psychiatrycznym, lekarz będzie mógł ustalić dokładne rozpoznanie oraz zalecić odpowiednie leczenie. Zlecona farmakoterapia w połączeniu z psychoterapią powinny Pani pomóc. Zachęcam do wizyty u psychiatry, nie jest potrzebne do tego skierowanie. Pozdrawiam serdecznie!