Komunikacja z chorym na schizofrenię

Witam serdecznie!
Schizofrenia F20.0, którą rozpoznano u Pani chłopaka, to schizofrenia paranoidalna. Zachęcam Panią do przeczytania artykułu: http://portal.abczdrowie.pl/schizofrenia-paranoidalna, dzięki któremu może Pani lepiej poznać specyfikę choroby swojego partnera. W chorobie tej dominują urojenia i omamy, ale bez wyraźnych cech zdezorganizowania zachowania, myślenia i emocji. Nie ukrywam, że w czasie rzutu psychotycznego rozmowa i komunikacja z Pani chłopakiem może być utrudniona, a czasami wręcz niemożliwa. Jeżeli Pani chłopak jest pod silnym wpływem emocjonalnym matki, która go źle traktuje, a czego on sam nie dostrzega, to radziłabym zachęcić go do podjęcia psychoterapii. Czy pani partner leczy się? Pani chłopak powinien być pod systematyczną opieką lekarza psychiatry, brać leki przeciwspychotyczne. Osobiście też radziłabym rozważyć pomoc terapeutyczną.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witam
W przypadku tak poważnych chorób jak schizofrenia jedna z najważniejszych rzeczy jest systematyczne branie leków i o ile jest to możliwe to korzystanie z terapii. Leki umożliwiają w miarę poprawną komunikację z innymi. To co może Pani robić to pamiętać o tym.
anna suligowska

Jednym z objawów schizofrenii są utrudnione kontakty z innymi ludźmi, w tym trudności w komunikacji. U każdej osoby jednak te trudności mogą kształtowć się inaczej i mieć inne nasilenie. Trudno powiedzieć co będzie się sprawdzało w waszej relacji. Jeśli chce pani mu pomagać czy zgłębiać waszą relacje może pani zacząć od pogłębienia swoich informacji o jego chorobie i tego z czym może się wiązać. Może pani też udać się do psychologa lub psychiatry pytając o konkretnej rzeczy czy analizując to co aktualnie dzieje się w waszym związku.
Beata Szymik

Komunikacja z osoba chorująca w trakcie epizodu jest zależna od objawów i możliwości osoby chorującej. Na pewno ważna jest troska i akceptacja, często także cierpliwość i umiejętność zadbania o siebie z niektórych trudnych momentach. Ważne jest także - w odpowiednich momentach- stawiania granic, zachęcanie do funkcjonowania i włączania się w życie społeczne i ogólno-rozumiane kierowanie ku zdrowiu.
Zachęcam tez do poszukania wsparcia dla siebie- w wielu poradniach są dyżury psychologów przeznaczone dla rodzin i bliskich osób chorujących na zaburzenia psychiczne, gdzie można uzyskać poradę, informację, a także wsparcie emocjonalne.

najlepiej pomoze Pani chlopakowi akceptujac go takim, jaki jest i dbajac o siebie w kontakcie.znam wielu schizofrenikow, ktorzy na codzien dobrze funkcjonuja a w okresach remisji ida do szpitala.dorosla osoba sama powinna dbac o siebie. jesli tego nie robi, jedyna pomoc to akceptacja, namowienie jej na jedna wizyte u terapeuty (gdzie sama podejmie decyzje, co dalej) i przede wszystkim umiejetnosc dbania o siebie w relacji (jesli to nie wychodzi, to dobrze z terapeuta przyjrzec sie o co chodzi...i jak to zmienic).mieszanie sie miedzy chlopaka a jego matke nikomu nie pomoze.pozdrawiam serdecznie, Violetta Ruksza

Witam.. Szanowna Pani... problem porozumiewania się z osobami chorymi na schizofrenię, to jeden z najpoważniejszych problemów współczesnej psychiatrii i psychologii klinicznej, Napisano na temat całe tomy. Bardzo zachęcam do przeczytania książeczki napisanej prawie 30 lat temu przez B.de Barbaro i K. Zawadzką: "Możesz pomóc". To broszura, która w formie pytań bliskich chorym i odpowiedzi specjalistów pomaga zrozumieć, czym i istocie jest schizofrenia i jak trudno z chorym na tę dolegliwość się porozumieć i dlaczego. Warto też pomyśleć w tej sytuacji o wsparciu i rozejrzeć się po okolicy za psychoterapeutą lu psychologiem, który rozumiejąc w czym problem pomógłby Pani w znalezieniu właściwych sposobów porozumienia. Często dobrym sposobem są wspólne (wraz z Pani chłopcem) spotkania z terapeutą rodzinnym (terapeutą par). Tyle - powierzchownie i duużym skrócie, ale na streszczenie, choćby pobieżne, tego problemu nie starczyłoby miejsca. Pozdrawiam ciepło.