Mam myśli samobójcze - czy powinnam udać się do specjalisty?

Od bardzo długiego czasu mam myśli samobójcze, niską samoocenę, unikam jakichkolwiek kontaktów z ludźmi. Ostatnio bardzo nasiliła się częstotliwość występowania dziwnych stanów (lęków?), kiedy np. nie ruszam się z pokoju, obawiając się (mając pewność), że poza nim czeka ktoś (lub coś), kto chce mnie zabić. Te towarzyszą mi od długiego czasu, ale zdarzały się najwyżej parę razy w miesiącu, zaś teraz - parę razy w tygodniu. Czasami wydaje mi się, że widzę przemykający obok cień (kogoś, kto mógłby mnie śledzić). Często widzę kogoś, kto stoi za mną, gdy patrzę w lustro, ale to wrażenie trwa ułamki sekund - gdy próbuje się przyjrzeć, wrażenie ustępuje. Męczą mnie również przeplatające się okresy nasilonej senność (spanie przez 3/4 doby) z okresami problemów z zaśnięciem (kiedy śpię np. 6 godzin na 3 doby). Częściej niż zwykle się wybudzam. Niezależnie od tego, ile śpię, cały czas czuję się zmęczona. Nie mam jakiejkolwiek woli do działania. Łatwo się poddaję, nawet jeśli chodzi o rzeczy, które kiedyś były dla mnie priorytetowe (dzisiaj wydają mi się bezsensowne). Niejednokrotnie słyszałam też pisk, nie mający raczej związku z otoczeniem. Powinnam udać się do specjalisty? Boję się, że wszystko sobie wmawiam (jestem leniwa, sama sobie winna - nie potrafię się wziąć za siebie, mam chorobę oczu, z którą powinnam udać się co najwyżej do okulisty, tak samo z uszami itd.), czy po prostu taka jestem, i tylko tyle usłyszę od psychologa (i przy okazji zostanę wyśmiana). Gdzie mogę się dowiedzieć, jak wygląda diagnozowanie oraz leczenie u kogoś takiego?

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu

Psychiatria Zdrowie psychiczne

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Nie sądzę, żeby Twoje problemy były jedynie lenistwem. Niepokojące są nasilające się lęki, myśli samobójcze i zaburzenia snu. Warto udać się do specjalisty, byś mogła wpłynąć na poprawę swojego stanu psychicznego. Żaden specjalista Cię nie wyśmieje, nawet jeśli Twoje problemy wydają się na zewnątrz błahe. Każdy Twój problem jest ważny i jeśli masz obawy, że jest to coś poważnego, to wizyta u specjalisty pozwoli Ci dowiedzieć się, jak z takim problemem walczyć.
Na początek możesz skorzystać z pomocy psychologa (np. w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej). Jeśli problem będzie wymagał konsultacji psychiatrycznej, psycholog powinien Cię pokierować do odpowiedniego lekarza psychiatry. Jesteś niepełnoletnia, dlatego Twoi rodzice muszą wyrazić zgodę na spotkania ze specjalistą. Dlatego warto z nimi na ten temat porozmawiać.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Myśli samobójcze i brak koncentracji - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Myśli samobójcze - jak je wyleczyć? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co mam zrobić? Mam myśli samobójcze – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Boję się chodzić do szkoły, mam myśli samobójcze! – odpowiada Joanna Moczulska-Rogowska
Częsty płacz, myśli samobójcze - proszę o poradę – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Smutek, spadek zainteresowania, myśli samobójcze - czy to depresja? – odpowiada Paulina Witek
Myśli samobójcze i samookaleczenia - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Mam myśli samobójcze po filmie "Avatar". Jak temu zaradzić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak przekonać mamę, żeby zabrała mnie do psychologa, bo mam myśli samobójcze, tnę się i chyba mam depresję? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Myśli samobójcze, notoryczne kłamstwa i oszustwa a schizofrenia – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki

artykuły

Dlaczego lubimy się bać? (WIDEO)

Czy znasz to uczucie, gdy boisz się horroru, ale

Syndrom ocalałego dotyka uchodźców. Jak go rozpoznać i pomóc?

Mogłoby się wydawać, że Ukraińcy, którzy imigrują

Czy masz skłonności do nerwicy?

Nerwice, czyli zaburzenia lękowesą grupą zaburzeń

Brak chęci do życia, myśli samobójcze - czy udać się do specjalisty?

Mam 62 lata. Przez trzy miesiące przebywałam za granicą mieszkając z synową. Syn był na kilkutygodniowej delegacji poza krajem. Obiecałam mu, że pomogę jego żonie i zaopiekuję się dzieckiem. Synowa wracała do pracy po urlopie macierzyńskim. Niestety zostałam niezbyt mile przyjęta. Dawała mi do zrozumienia swoim zachowaniem, że jestem tam intruzem. Najlepiej gdybym znikała jak ona wraca z pracy. Już trzeciego dnia pobytu wpadłam w taki stan, że nie mogłam jeść, ogarnęło mnie zniechęcenia do życia, nic nie sprawiało mi przyjemności, przepłakiwałam noce. Gdy wyszłam z domu, słysząc przejeżdżający pociąg lub przechodząc koło kanałów myślałam o zakończeniu życia. Zadzwoniłam do córki o przysłaniu mi tabletek na poprawę nastroju .Brałam je przez trzy miesiące. Jestem już w domu, ale ciągle nie czuję się dobrze, brak mi chęci do życia. Czy dalej brać tabletki czy lepiej po nowym roku zgłosić się do lekarza z tym problemem? danajo

KOBIETA, 62 LAT ponad rok temu

Psychiatria Zdrowie psychiczne

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!
Przyjmowanie leków bez recepty w tym wypadku nie przynosi poprawy Pani stanu. Sądzę, że należy skonsultować się w tej sprawie z lekarzem psychiatrą. Jeśli od dłuższego czasu ma Pani obniżony nastrój, to może Pani wymagać opieki psychiatrycznej. Warto również, żeby skorzystała Pani z pomocy psychologicznej.
Odtrącenie przez synową mogło wywołać u Pani wiele trudnych emocji i obniżyć samopoczucie. Praca z psychologiem pozwoli Pani rozwiązać problemy i poradzić sobie z emocjami. W trudnych chwilach może Pani korzystać z telefonu zaufania dla osób w kryzysie emocjonalnym 116 123.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak celu w życiu, myśli samobójcze - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Brak chęci do życia i myśli samobójcze – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Niechęć do życia, myśli samobójcze - czy to depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Myśli samobójcze i brak chęci do życia – odpowiada Mgr Ewa Czernik
Niska samoocena, myśli samobójcze i brak chęci do życia – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Niechęć matki do własnego dziecka – odpowiada Mgr Katarzyna Włoch
Osowiałość, apatia, brak chęci do działania – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Myśli samobójcze i pustka w życiu – odpowiada Mgr Krystyna Kozłowska
Niechęć do życia i myśli samobójcze u 20-latki – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Myśli samobójcze, częsty płacz - co mi jest?! – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Świat ciszy ma wiele barw

Małgorzata Szok-Ciechacka miała rok, gdy przestała

"Uśmiechnięta" depresja to podstępna choroba. Takie daje objawy

Depresja to jedna z najbardziej podstępnych chorób

Sama straciła koleżankę. Agnieszka Sienkiewicz chce krzyczeć o problemach psychicznych Polaków

- Moja koleżanka targnęła się na życie mając 1

Lek. Anna Lecyk Psychiatria, Nałęczów

umów wizytę

Dr n. med. Joanna Sadowska-Mazuryk Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Lek. Agnieszka Kusaj Psychiatria, Katowice

umów wizytę

Lek. Katarzyna Sosnowska Psychiatria, Chełm

umów wizytę

Do którego specjalisty powinnam się udać?

Dzień dobry, mam pewien problem nie wiem do kogo udać się po pomoc czy bardziej psycholog czy psychoterapeuta? Mianowicie mam ogromny problem z nerwami i przejmowaniem się. Często przejmuje się rzeczami niezależnymi ode mnie, na które nie mam wpływu. Przejawia się to również w przejmowaniu się o ocene, jestem na studiach jak do tej pory każdy semestr zaliczyłam bez problemu, ale co sesja mam straszne napady niepewności, tak martwię się tym że nie zdam że zamiast się uczyć całymi dniami placze. Być może to że w dzieciństwie stawiano mi bardzo wysokie wymagania do tego nagradzano pieniędzmi za wysokie wyniki. Do tego jestem bardzo nerwowa i placzliwa. W jednej sekundzie zaczynają lecieć mi łzy z oczu. Do tego mam strasznie obniżone ambicje. Kolejna rzeczą jest szybkie denerwowanie się oraz krzyk, nerwy sięgają czasem tego stopnia że nie pamiętam co w nich mówiłam. Czasami w nerwach potrafię uzyc przemocy fizycznej. Z m.in. tego powodu rozpadła się nam relacja z partnerem. Bardzo chciałabym coś z tym zrobic, '"naprawić się" oraz nasz relacje. Kto najlepiej może mi w tym pomóc.

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Psychologia Psychoterapia Relacje z partnerem