Nie czuję tego, że chcę żyć. To da się zmienić?

Choruję na depresję od 2 lat, w międzyczasie stawiano mi diagnozy borderline, CHAD, DDA, SLAA... Miałam okres manii i poza nim regularnie brałam leki, od 2 miesięcy przechodzę terapię, stać mnie tylko na jedną wizytę w tygodniu, bo przez depresję coraz gorzej pracuję.

Mam ciężko chorą rodzinę, nie będę pisała co dokładnie im jest, ale jak na razie towarzyszę im w odchodzeniu i żegnaniu się z życiem i tu jest chichot losu, bo ja nie chcę żyć, a mam zdrowe ciało - oni chcą żyć, a są chorzy.... Mam chłopaka, cudownego czułego mężczyznę, który z całych sił o mnie dba i mimo tego, że się z nim spotykam, jestem, chodzę do pracy, normalnie spotykam się z ludźmi, rodziną coraz bardziej nie chcę żyć...

Od jakiegoś czasu w internecie szukam tylko informacji o samobójstwach, o sposobach, metodach, o tym jak inni to zrobili i coraz bardziej w mojej głowie kłębi się myśl o tym by to zrobić - wiem już nawet jak, tylko nie mogę skrzywdzić teraz i tak ciężko dotkniętej cierpieniem rodziny. Nie pomagają mi leki (zmieniane kilkakrotnie) ani terapia (za dużo problemów na raz, a we mnie to wszystko rośnie coraz bardziej) ani otoczenie kochających osób (chłopak, rodzina) ani praca, ani hobby, ani rzeczy którekolwiek cieszyły mnie wcześniej...

Nie mogę otwarcie sobie nic zrobić - pociąć się by dać upust swojej agresji względem siebie, więc robię to w inny sposób, bardzo się zaniedbałam w kwestii wyglądu i higieny, wokół mnie jest coraz więcej brudu i śmieci, coraz więcej rzeczy, które odkładam na bok na wieczne nie wykonanie i coraz gorzej mi z tym, bo nie umiem się wziąć w garść, bo po prostu tego nie chcę, czuję się taka zmęczona tym życiem, proszę niech ono już się skończy :( Co mam zrobić, by poprawić chociaż chwilowo ten stan, by nie rzucić się pod pociąg choć bardzo tego chcę?

KOBIETA ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Magdalena Boniuk Psycholog, Warszawa

56 poziom zaufania

Witam.

Bardzo dobrze, że zdecydowałaś się podjąć psychoterapię. Jednak 2 miesiące to nie wiele, aby zażegnać tak poważny problem. Musisz dać sobie trochę czasu. Nie wiem w jakim nurcie pracuje Twój terapeuta, ale chciałabym zaznaczyć, że w takim przypadku jaki nam opisałaś najbardziej zalecana byłaby terapia poznawczo-behawioralna.

Piszesz, że obecna terapia ci nie pomaga, bo masz za dużo na raz problemów. Terapia jest między innymi po to, abyś mogła "posegregować" swoje problemy. Nie wszystkie są równie wielkie i ciężkie, a niektóre jak im się lepiej przyjrzysz z terapeutą, wcale nie muszą być dla ciebie problemem.

Często w depresji naszym największym kłopotem jest to, że nie potrafimy widzieć pozytywów i od tego powinnaś zacząć swoją terapeutyczną pracę. Na szczęście każdy człowiek ma w sobie i w swoich doświadczeniach coś pozytywnego, problemem jest, że nie potrafi tego sam zobaczyć.

Piszesz, że nie jesteś sama. Masz wspaniałego, kochającego chłopaka i rodzinę. Korzystaj z ich wsparcia. Nie bój się rozmawiać z nimi na tematy, które wydają Ci się zbyt trudne. Twoi bliscy patrząc na nie ze swojej perspektywy, będą mogli je Tobie ukazać w innym świetle.

Koniecznie musisz skontaktować się ze swoim psychiatrą. Jeżeli rzeczywiście zmieniasz bardzo często leki, to może teraz, potrzeba czasu, aby mogły zadziałać. Jednak Twój psychiatra musi być na bieżąco informowany o Twoich odczuciach i myślach samobójczych. Być może lekarz zdecyduje się na hospitalizację, aby pomoc dla Ciebie była bardziej radykalna.

Serdecznie pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Bardzo chcę się zmienić dla swojego chłopaka. Co mam zrobić w tym celu? Jak zacząć? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Czy nic się już nie zmieni? – odpowiada Paulina Witek
Czuję się już niepotrzebna na tym świecie. Czy to da się zmienić? - c.d. – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
Czuję się już niepotrzebna na tym świecie. Czy to da się zmienić? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
Mam dosyć siebie i swojego życia – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Nie chcę, żeby się ze mnie śmiali. Jak to zmienić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co mam teraz zrobić? Nie chce mi się żyć! – odpowiada Magdalena Pikulska
Apatia i brak sensu życia - jak z tym walczyć? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co robić? Chcę wrócić do Polski, ale nie wiem jak... – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Chcę żyć, lecz nie mam ochoty - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

"Myślałem, że jestem nie do odratowania" - Artur Cnotalski o depresji i otyłości

Artur Cnotalski jest dziennikarzem, tłumaczem i fr

Introwertycy w czasie epidemii koronawirusa. "Ta sytuacja dla mnie mogłaby trwać znacznie dłużej"

Izolacja, samotność i brak kontaktów towarzyskich.

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Nie jest dobrze... chciałabym coś zmienić w swoim życiu, ale wszystko mnie przerasta...

Mam 24 lata... dotąd mieszkałam w większym mieście... pracowałam... byłam samowystarczalna... korzystałam z życia... a od jakiegoś czasu mieszkam znowu z rodzicami... od prawie pół roku nie mam pracy... nie mogę znaleźć niczego pomimo wyższego wykształcenia i żmudnych poszukiwań... czuję się niepotrzebna... jak zero… pasożyt... Czuję się gorsza...przez tę nieustabilizowaną sytuację przestałam walczyć o szczęście w miłości... o siebie... bo po co zaczynać jakiś kolejny etap, skoro nie potrafię sobie poradzić ze swoim życiem... jednocześnie czuję się bardzo samotna... utknęłam w malutkiej miejscowości bez żadnych perspektyw na rozwój/rozrywki, poznanie nowego faceta... Czuję, że się marnuję, duszę... chcę się wyrwać stąd... ale nie wiem jak... nienawidzę tego miejsca... wiem, że jak tak dalej będzie, to zmarnuję swoje życie i obudzę się jako 40-letnia stara panna bez pracy... perspektyw... zgorzkniała... zła na cały świat... ale zdaję sobie też sprawę z tego, że obecna beznadziejna sytuacja to zamknięte koło: ---> wieś --> brak pracy/znajomych, samotność... a żeby się przeprowadzić przecież potrzebne są pieniądze/praca... a skoro nie mogę jej znaleźć, to jak mam wyjść na prostą? Beznadzieja....;( Codziennie zastanawiam się, po co mam się budzić następnego dnia...? Zabija mnie rutyna... bezczynność... nic mnie nie cieszy... jestem drażliwa... nie mogę wytrzymać sama ze sobą... obecnie jestem w takim etapie życia, że nic nie ma dla mnie większego sensu... nie chce mi się już nawet starać...

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Joanna Żur-Teper

60 poziom zaufania

Witam,
rozumiem, że sytuacja, w której się znalazłaś przerasta Cię, myślę jednak, że jest kilka możliwości, które możesz rozważyć, a które mogą umożliwić Ci zmianę. Najważniejsze jest to, abyś się nie poddawała, szukała nowych rozwiązań i pomysłów. Postaraj się potraktować tę sytuację jako chwilowy kryzys, a nie stan, który nigdy się nie zmieni.
Warto zarejestrować się w Urzędzie Pracy, będziesz miała wtedy możliwość odbycia darmowych kursów i szkoleń oraz będziesz mogła skorzystać z pomocy doradcy zawodowego. Poszukaj również pracy niezwiązanej z Twoim zawodem, rozumiem, że to może wywołać niechęć, ale myślę, że warto spróbować. Potraktuj to jako okres przejściowy, wielu młodych, wykształconych ludzi ma trudności ze znalezieniem pracy, która odpowiada ich kwalifikacjom. Być może w ten sposób uda Ci się odłożyć pieniądze i wyjechać do większego miasta w poszukiwaniu pracy, która spełni Twoje oczekiwania.
Możesz również składać swoje aplikacje w miejscach, gdzie aktualnie nie poszukują nikogo na dane stanowisko, a w których chciałabyś ewentualnie pracować. Do czasu, aż znajdziesz pracę możesz poszukać innego zajęcia na przykład wolontariatu lub stażu. Dzięki temu łatwiej będzie Ci znaleźć pracę, zyskasz cenne doświadczenie i wyrwiesz się z błędnego koła. Postaraj się poszukać czegoś poza swoją miejscowością, gdzie mogłabyś dojeżdżać.
Sama napisałaś, że bezczynność i rutyna nie są Twoimi sprzymierzeńcami. Dlatego warto poszukać zajęcia, nawet jeśli w tej chwili nie przynosi ono korzyści finansowych.
Życzę Ci dużo wytrwałości i mocno trzymam kciuki za Twoje powodzenie.
Pozdrawiam serdecznie.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pozbyć się jej ze swojego życia? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co mam zmienić w swoim życiu, żeby znów było dobrze? – odpowiada Paulina Witek
Co mi jest? Chciałabym jeszcze kiedyś normalnie żyć... – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak zmienić swój wygląd i nastawienie do życia? – odpowiada Paulina Witek
Otoczenie mnie "dobija", rodzice nie akceptują mojej dziewczyny - co ja mam z tym zrobić? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jestem nieśmiała. Jak to zmienić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czuję się zagubiony – odpowiada Paulina Witek
Mam się z czego cieszyć, a mimo to jestem nieszczęśliwa - czy to już depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Chcę popełnić samobójstwo! – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nie rozumiem siebie, nie wiem czego chcę, nie wiem, co z tym zrobić... – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper

artykuły

Chore na raka Polki znowu żyją w strachu. "Brak leku oznacza śmierć"

Choć Polki chorujące na nowotwór piersi wywalczyły

"Każda z nas czasem nie wytrzyma". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"

Weronika Nawara jest pielęgniarką. Zna ten świat "

Dotyka miliona Polaków. "My nie żyjemy, tylko walczymy o przetrwanie"

- Powrót do konkretnej czynności to katorga -

Dr n. med. Anna Błażucka Neurolog, Warszawa

umów wizytę

Lek. Martyna Wypych Neurolog, Warszawa

umów wizytę

Lek. Albert Boguszewski Neurologia, Lublin

umów wizytę

Artur Fussek Neurologia, Rzeszów

umów wizytę

Co zrobić, żeby chciało mi się żyć?

Witam nie wiem jak zacząć i od czego mam wrażenie a wręcz jestem przekonana że mnie już nic w życiu nie spotka dobrego ... całe moje życie było i jest pod górkę dzieciństwo hmm nie zawesole ojciec za zabójstwo siedzi... matka widziałam rzeczy które nie powinnam i byłam ich świadkiem, dorosłe moje teraz życie 3 próby samobójcze niestety niepowodzeniem bym miała już spokój jeden rozwód już za sobą śmieszne bo mam wrażenie że idę w ślady mamy a nie chce... i ciągła ta myśl ze mną żeby już to skończyć ostatnio już prawie wszystko przygotowałam sobie ale jeszcze coś mnie tknelo że jeszcze nie teraz i tak to odkładam na potem jak tu iść do lekarza do obcej osoby i powiedzieć że się czuje niesamowity bol że nie chce się żyć że człowiek w domu w pracy udaje że jest super a nie jest że często najlepiej się położył i spala i śnił...

KOBIETA, 31 LAT ponad rok temu

Psychiatria Psychologia Myśli samobójcze

Mgr Joanna Lida Psychoterapia, Szczecin

70 poziom zaufania

To bardzo przykre, że ma Pani doświadczenia, które rzutując na aktualne samopoczucie tak mocno utrudniają Pani życie. Stan, kiedy myśli Pani o zakończeniu życia jest mocno niepokojący, bardzo bym Panią namawiała do wizyty u lekarza-psychiatry, a następnie na terapię u psychoterapeuty. Lekarz może dobrać leki, które zmniejszą cierpienie, a z terapeutą można przerobić wszelkie problemy z przeszłości, aby przestały one tak boleć i wpływać na dzisiejsze funkcjonowanie. Może to pozostać Pani historią, ale taką która jest tematem przepracowanym i zamkniętym. Proszę się nie obawiać, że lekarz czy terapeuta to "obce osoby", to są specjaliści, którzy właśnie z takimi cierpiącymi osobami mają do czynienia na co dzień, mają za zadanie pomóc Pani, również w tym, aby mogła Pani się poczuć dobrze w gabinecie i mogła powiedzieć co Panią boli. Życie powolutku może stać się dużo łatwiejsze i nawet radosne. Ale trzeba dać sobie szansę, zaryzykować i pójść na wizytę. Trzymam kciuki i pozdrawiam serdecznie.

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,

zaburzenia suicydalne (myśli i tendencje samobójcze) mogą być spowodowane Depresją - chorobą - która przebiega w mózgu, objawia się niedoborem neuroprzekaźników, w związku z tym, wskazane jest kompleksowe leczenie psychiatryczne; farmakoterapia + psychoterapia. Zachęcam Panią do wizyty u lekarza psychiatry. Zaburzenie nastroju może być spowodowane negatywnymi doświadczeniami, które utrwalają negatywne wzorce myślowe - schematy, np. niskie poczucie własnej wartości predysponuje do zaburzeń nastroju, może być przyczyną depresji. w przebiegu depresji, obserwuje się uczucie bezsilności, bezradności, beznadziejności - wykonywanie codziennych obowiązków często przytłacza, widoczne jest zawężenie sytuacyjne. Powoli traci się poczucie sensu, widoczna jest bierność w działaniu, brak ochoty na aktywność, samotność jest wyborem - wszystko co do tej pory przynosiło radość, zaczyna być obojętne. Znaczący jest negatywny sposób myślenia; ..." jestem przekonana że mnie już nic w życiu nie spotka dobrego ... całe moje życie było i jest pod górkę", wspominanie przykrych wydarzeń życiowych, to są przyczyny zaburzeń depresyjnych - nastroju. Cierpienie, ból psychiczny wymaga leczenia, tak jak ból fizyczny. Jeszcze raz zachęcam Panią do skorzystania z pomocy specjalistycznej, w Krakowie są liczne placówki, które oferują kompleksową pomoc; psychologiczną, psychoterapeutyczną, psychiatryczną. Wskazana jest dla Pani psychoterapia w paradygmacie poznawczo - behawioralnym.
Z wyrazami szacunku, Bożena Waluś

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy z takim bagażem doświadczeń mogę w miarę normalnie żyć? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Mam myśli samobójcze - co mam zrobić? – odpowiada Dr n. med. Paweł Gosek
Nie chce mi się żyć – odpowiada Agnieszka Jamroży
Jak odbudować zaufanie do ludzi? – odpowiada Mgr Kamila Dziwota
Jak pokonać uczucie bezradności? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Myśli samobójcze a leczenie w zakładzie zamkniętym – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Dlaczego ciągle żałuję, że żyję po nieudanej próbie samobójczej? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy utrzymujące się pomimo terapii myśli samobójcze powinny skłonić do wizyty u psychiatry? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Czy brak zadowolenia z życia to przejaw depresji? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Dlaczego w ogóle nie widzę sensu życia? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz

artykuły

Samobójstwa: Dlaczego mężczyźni przeważają w statystykach?

umów wizytę

dr Anna Skrzypek-Grigo Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Renata Błaszkiewicz Psychiatria, Kłodzko

umów wizytę

Lek. Katarzyna Sosnowska Psychiatria, Chełm

umów wizytę

Cenimy Twoją prywatność

Nie czuję tego, że chcę żyć. To da się zmienić?

artykuły

"Myślałem, że jestem nie do odratowania" - Artur Cnotalski o depresji i otyłości

Introwertycy w czasie epidemii koronawirusa. "Ta sytuacja dla mnie mogłaby trwać znacznie dłużej"

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

Nie jest dobrze... chciałabym coś zmienić w swoim życiu, ale wszystko mnie przerasta...

artykuły

Chore na raka Polki znowu żyją w strachu. "Brak leku oznacza śmierć"

"Każda z nas czasem nie wytrzyma". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"

Dotyka miliona Polaków. "My nie żyjemy, tylko walczymy o przetrwanie"

Neurologia

Co zrobić, żeby chciało mi się żyć?

artykuły

Samobójstwa: Dlaczego mężczyźni przeważają w statystykach?

Depresja po miłości. Co roku 1200 Polaków chce się zabić po rozstaniu

Terapia dopasowana do dziecka daje najlepsze efekty

Psychiatria

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła