Pomóc może zawsze psycholog dziecięcy. Na początek jednak warto spróbować samemu. Niechęć dziecka może wynikać z tego,l że czegoś się przestraszył i skojarzenie ze snem zgeneralizowało się. Warto ze smykiem porozmawiać, dopytać czy i czego się boi, uspokoić. Pytanie tez, czy w Państwa i malca życiu wydarzyły się ostatnio ważne zmiany czy stresy (pójście do żłobka pojawienie się nowego dziecka, przeprowadzka itp)- to także może być przyczyną chwilowego regresu czy trudności w zasypianiu. Może tez być tak, że nie potrafi sam zasypiać, bo nie miał okazji się tego nauczyć (np zawsze był usypiany przez kogoś)- wówczas będzie potrzeba więcej czasu i nauczenia maluszka zasypiania. Często pomocne są stopniowe techniki np skracania czasu usypiania czy coraz dalsze siadanie podczas usypiania. Warto pamiętać o stałych rytuałach, które dadzą znać organizmowi , że "już pora snu", a także przygotować specjalny kocyk, przytulankę czy melodię, która wprowadzi do łóżeczka i zapewni poczucie bezpieczeństwa. Bardzo ważna jest konsekwencja i nie wzmacnianie )poprzez uleganie) nieakceptowanych zachowań.
Proszę udać się do psychologa dziecięcego lub pedagoga specjalnego. Najczęściej problem leży po stronie rodzica i braku jego konsekwentności i odpowiedniego podejścia :)
Najlepiej zamówić wizytę domową specjalisty.
Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego!
http://blog.psychopedagog.eu
http://facebook.com/gabinetdawidkk/
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
