Dzień dobry,
Opisuje Pani swój zły stan psychiczny oraz poczucie, że jest Pani w tym osamotniona, jednocześnie podkreślając, że nie chce Pani nikogo prosić o wsparcie, bo nie chce Pani nikogo zamartwiać swoimi problemami. Jednocześnie - ma Pani żal, np. do narzeczonego, że nie domyśla się Pani stanu, pomimo, tego, że sama wprowadza go Pani w błąd, mówiąc, że nic się złego z Panią nie dzieje.
Dlatego warto byłoby chyba zastanowić się nad tym, czego właściwie Pani by oczekiwała? Jeśli bowiem oczekuje Pani wsparcia innych osób (bliskich, narzeczonego) najprościej jest o to wsparcie poprosić. Nie mówiąc natomiast o swoich psychicznych dolegliwościach, dodatkowo informując, że wszystko jest OK, daje Pani innym "prawo" do nie udzielania Pani wsparcia i pomocy.
Niezależnie od powyższego, warto byłoby zastanowić się nad przyczyną Pani obniżenia nastroju i spróbować jakoś sobie z tym radzić. Najczęściej w przypadkach smutku czy "doła" psychicznego ludzie posiłkują się wsparciem czy poradą osób bliskich, jak jednak wynika z opisu, Pani jednak nie zamierza skorzystać z tej najprostszej formy pomocy.
Wobec powyższego, być może warto byłoby skorzystać z porady psychologicznej, dzięki której zdefiniowałaby Pani swój problem i zaczęła aktywnie z nim sobie radzić?
Pozdrawiam
Maciej Rutkowski
www.abovo.bialystok.pl
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
