Pomoc przyjacielowi cierpiącemu na stany depresyjne

Witam serdecznie!

Osoby cierpiące na stany depresyjne często odmawiają udzielanej im pomocy, unikają kontaktu, zachowują się paradoksalnie, niezrozumiale. Bardzo prawdopodobne, że Pani przyjaciel ze względu na znacznie obniżony nastrój nie chce się z Panią kontaktować i zabrania pisać Pani optymistyczne wiadomości. Być może uważa, że lituje się Pani nad nim – takie interpretacje rzeczywistości są dość charakterystyczne dla osób z depresją. Najważniejsze jest, by osoba chora na depresję czuła, że nie jest sama. Niech nie pozwoli się Pani odtrącić i daje do zrozumienia przyjacielowi, że może na Panią liczyć. Takie wsparcie na pewno mu się przyda. Nie musi się Pani narzucać przyjacielowi, pisać setki SMS-ów. Czasem wystarczy jedna krótka wiadomość typu: „Jestem z Tobą. Jeśli chcesz pogadać, czekam na znak”. Warto też, by próbowała Pani nakłonić swojego przyjaciela do wizyty u lekarza psychiatry, który mógłby postawić diagnozę i wdrożyć odpowiednie leczenie. Odsyłam Panią również do artykułów: http://portal.abczdrowie.pl/wsparcie-w-depresji i http://portal.abczdrowie.pl/jak-pomoc-osobie-cierpiacej-na-depresje. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

panowie w odroznieniu od pań w sytuacjach problemowych, lub "dołów" itd. wola sie wycofac i byc sami, nie lubia jak kobiety sie wtedy do nich dobijaja...to nasza plec potrzebuje obecnosci drugiego czlowieka...pozdrawiam serdecznie, Violetta Ruksza

Może to być wynik choroby- uważania, że "mnie się nie należy nic dobrego", a także postrzegania wszystkiego, co pozytywne za wymuszone i nieautentyczne. Są to charakterystyczne dla depresji stany. Warto poczekać i wrócić do tego pytania- czy faktycznie już mu to nie odpowiada, nie chce takich oznak zaangażowania i przyjaźni, po jakimś czasie, gdy stan przyjaciela się ustabilizuje, a nastrój wróci do równowagi.

Witam
W depresji charakterystyczne jest , że chory unika kontaktów z ludźmi, nie potrafi odczuwać radości, jego widzenie świata jest pesymistyczne, a miłe słowa zdają się nie dotyczyć jego ( może mieć poczucie, że na nie nie zasługuje, nie są szczere).
Gdy Pani przyjaciel poczuje się lepiej, będziecie mogli wrócić do poprzednich form porozumiewania się.
pozdrawiam Ludmiła Kulikowska Kubiak

Niestety ludzieom w depresji ciężko jest przyjmować dobre rzeczy, bo sami źle się ze sobą czują i źle o sobie myślą. Argumenty oparte na pozytywnych emocjach w takich chwilach słabo się sprawdzają. Lepiej pomaga zwykłe zrozumienie.

Witam. Myślę, że to trudna i niezrozumiała sytuacja dla Pani. Proszę pamiętać, że przyjaźń oparta jest na lojalności, życzliwości, szacunku dla osoby. Pisze Pani, że to rozumie. Człowiek w depresji nie ma ochoty nawet wstać z łóżka, a co dopiero odbierać wiadomości i zmuszać się do pisania dobrych rzeczy, bo w nim wszystko boli, wszystko widzi i czuje negatywnie.Warto przyjąć zasadę, że "jestem bezradna wobec depresji przyjaciela". I bez emocji, racjonalnie rozważyć na czy może polegać pomoc w tej sytuacji. Warto przy nim być i nakłaniać do podjęcia psychoterapii i zgłoszenia się do psychiatry, który ustawi odpowiednie leczenie farmakologiczne. Myślę, że można by przemyśleć, czy nie przejść do jego lekarza rodzinnego i zgłosić wizytę domową. Pozdrawiam