Problem z jąkaniem. Czy to depresja?

Witam. Mam 18 lat. Mój największy problem polega na tym, że około czterech miesięcy temu zaczęłam się jąkać (nie mam pojęcia, z jakiego powodu, może dlatego, że gdy miałam 6 lat też się jąkałam, ale szybko zostało to zwalczone. Czy to jest możliwe, że jąkanie po takim czasie mi się wróciło?). Nie wiem, jak mam z tym walczyć, ponieważ przy tym mam też silne nerwy (np. podczas odpowiedzi ustnej lub głośnego czytania w klasie strasznie się denerwuję, wręcz robi mi się słabo i myślę, że zaraz zemdleję, oraz strasznie drżą mi ręce). Od tego czasu praktycznie zmieniło się całe moje życie, ponieważ unikam rozmów z rówieśnikami, mam słabsze oceny w szkole (a zawsze byłam dobrą uczennicą), mam trudności z koncentracją, zapamiętywaniem materiału szkolnego, również mam poczucie beznadziejności, niską samoocenę, wysoki samokrytycyzm oraz czasami zdarzają mi się myśli samobójcze, nawet raz zaczęłam się ciąć (ale teraz wiem, że to jest głupota i więcej tego nie zrobię). Tą całą sytuacją jestem strasznie przygnębiona, praktycznie nic mnie nie cieszy i często chodzę smutna, nerwowa, a czasami nawet wybucham agresją. Drugą sprawą jest to, iż w domu nie potrafię zbytnio rozmawiać o swoich problemach, nie umiem otworzyć się przed drugą osobą. Trudno jest mi nawiązać nowe znajomości, a nawet okazywać uczucia (może dlatego, że moi rodzice praktycznie wcale mi ich nie okazywali, wiecznie pomiędzy nimi panowała zła atmosfera, aż wreszcie się rozeszli). Bardzo proszę o pomoc i poradę.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Witam!

Obecne objawy wskazują na zespół depresyjny. Do nawrotu jąkania się mogło dojść wskutek przeżywanego napięcia i lęku. Wtórnie do jąkania z kolei rozwinęły się objawy depresyjne i lękowe.

Skuteczną metodą leczenia zaburzeń depresyjnych i lękowych jest psychoterapia oraz przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych.
Obecnie stosowane leki przeciwdepresyjne są skuteczne, wygodne w dawkowaniu i w zasadzie pozbawione działań ubocznych.
Nie wpływają również niekorzystnie na pamięć i uwagę. Leczenie pierwszego epizodu depresyjnego powinno trwać ok. sześciu miesięcy, aby zmniejszyć ryzyko nawrotu.

Psychoterapia polega na spotkaniach z terapeutą co najmniej raz w tygodniu, czas trwania leczenia zależy od metody i celu terapii.
Terapeuta jest osobą bezstronną i życzliwą, często łatwiej nawiązać z nim kontakt niż z własną rodziną.

Pomimo wspominanych przez Panią trudności, warto jak najszybciej zdecydować się na leczenie. Nieleczona depresja może się pogłębiać, prowadząc do podejmowania prób samobójczych. Depresja wywiera ponadto niekorzystny wpływ na Pani codzienną aktywność i funkcjonowanie, wyniki w nauce.

Zrobiła Pani pierwszy ważny krok, decydując się zadać pytanie w naszym portalu. Teraz wystarczy umówić się na wizytę i opisać swoje trudności w ten sam sposób, w jaki to już Pani zrobiła.

Z życzeniami szybkiej poprawy samopoczucia

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty