Mój problem z anoreksją

Mam 17 lat. Od 4 miesięcy choruję na anoreksję. Trafiłam do szpitala na depresję, miałam lekką niedowagę. Wtedy nikt jeszcze nie wiedział o tym, że się tak drastycznie odchudzałam. Przez przypadek wyszło to na jaw. Wyszłam ze szpitala z wagą 53 przy wzroście 174 cm. Teraz jest jeszcze gorzej. Jak wcześniej musiałam odmawiać sobie jedzenia, to teraz nie mam na nic ochoty. Nie chcę tej całej anoreksji, ale ona jest silniejsza ode mnie... Wiem, że muszę jeść, zmuszam się. Dziennie udaje mi się zjeść ok. 800 kcal. Ciągłe poczucie winy, ciągłe ograniczanie jedzenia... Ja już nie mogę tak dłużej żyć. Sama nie wiem, czego chcę. Czasami coś mi mówi, że dobrze robię, a innym razem wiem, że nie jest to dla mnie dobre. Co mam robić? Idę do psychologa od zaburzeń odżywiania, ale czuję, że nie dam sobie rady. Jest mi ciągle niedobrze, nic nie przyjmuję. Co robić? :(

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu

Mity na temat grzybów trujących

Witam!

Zastanawiam się, jak długo trwało Twoje leczenie depresji, w jaki sposób byłaś leczona, czy terapia była skuteczna. Depresja jest najczęściej występującym powikłaniem anoreksji. Jednym z jej objawów może być zmniejszenie apetytu i spadek masy ciała. Towarzyszące objawy depresji utrudniają skuteczną walkę z anoreksją, dlatego też zaleca się przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych. Psychiatra może zalecić leki, które poprawiają nastrój, a jako dodatkowy efekt zwiększają łaknienie. Leczenie epizodu depresyjnego powinno trwać co najmniej pół roku. Stąd polecam Ci gorąco wizytę u psychiatry, który oceni wskazania do leczenia przeciwdepresyjnego.

Nie zniechęcaj się trudnościami, jakie teraz przeżywasz. Spadek apetytu i jadłowstręt jest fizjologiczną reakcją na głodzenie się: stąd pochodzi nazwa tej choroby - jadłowstręt psychiczny. Dlatego ważne jest jednak jedzenie "na przymus", nie możesz teraz polegać na swoim uczuciu głodu i sytości - ośrodek w mózgu, który reguluje te procesy został rozregulowany w trakcie odchudzania się.

Twoja dzienna podaż kalorii jest zbyt mała, zwiększanie jednak wartości kalorycznej i objętości pokarmów powinno odbywać się stopniowo. Przyjmowanie zbyt dużej ilości pokarmów może powodować początkowo przykre dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Wskazana jest konsultacja z dietetykiem, który rozpisze odpowiednią dietę.

Zarówno w anoreksji, jak i w depresji bardzo pomocna jest psychoterapia. Wspaniale, że nawiązałaś kontakt z osobą specjalizującą się w leczeniu zaburzeń odżywiania. Terapeuta  zdaje sobie sprawę Twoich trudności i wątpliwości, dotyczą one większości osób walczących z tą chorobą. 

Im wcześniej rozpoczniesz skuteczne, profesjonalne leczenie, tym większa szansa na całkowity powrót do zdrowia.
Pozdrawiam i życzę sukcesów.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty