Czy mam anoreksję lub bulimię?

Witam serdecznie.  Mam 13 lat zauważyłam że mam problemy z odżywianiem się. Mianowicie zaczęło się od minionych wakacji. W tym okresie zaczęłam dojrzewać i przybierać na wadzę i związku z tym zaczęły mi się rozrastać biodra i niestety, co gorsza, pojawiły mi się rozstępy. Bardzo mi się to nie spodobało, ponieważ od zawsze miałam niedowagę i nie rozumiałam, dlaczego to mi się przytrafiło. Zaczęło to się stawać moją obsesją, przeglądałam wszystko na ten temat i najbardziej się bałam tego, że przez to nie znajdę żadnego chłopaka i nie będę mogła się pokazać na plaży, ponieważ chłopakom to się nie podoba. Zaczęłam uważać, że jestem za gruba, mam za grube nogi i brzuch... Zaczęłam popadać w depresję doszło aż do tego, że zaczęłam mieć zawroty głowy, podwyższoną temperaturę ciała i było mi często niedobrze.

Wakacje się skończyły i nadszedł czas na I klasę gimnazjum. I wtedy zaczęły się problemy z odżywianiem, straciłam apetyt, postanowiłam wybrać się do lekarza otrzymałam skierowanie na morfologię oraz poziom hormonów i ob. Gdy otrzymałam wyniki, nic nie było niepokojącego, jedynie pani doktór powiedziała mi, że mam infekcję i gdy będę miała podwyższoną temperaturę mam przyjść i dostanę skierowanie do poradni immunologiczne. Po tej wizycie nie miałam już problemów z podwyższoną temperaturą, lecz z jej obniżeniem... Zapragnęłam schudnąć z moich znienawidzonych części ciała, czyli łydek ud oraz brzucha. Zaczęłam intensywnie ćwiczyć brzuszki. Od tego czasu minęło kilka tygodni.

Obecnie dalej stosuję głodówkę, nie potrafię już bez niej żyć. Zjadam 2 bułki w ciągu dnia, a reszta to tylko napoje. Nie piję napojów wysoko kalorycznych. Wczoraj <23.02.11> Napadło coś na mnie, aby zjeść bardzo dużo czekolady. Rzuciłam się na nią jak nigdy, po czym miałam wyrzuty sumienia i chciałam koniecznie to zwymiotować. Niestety nie udawało mi się tego wywołać i miałam z tego bardzo duże wyrzuty sumienia, że przytyję przez to. Od pewnego czasu zaczęłam liczyć kalorie, kiedyś nie zwracałam uwagi na to co jem, a teraz staram się ograniczyć do 500 kalorii chociaż i tak zjadam mniej od tej ilości, ale z tego powodu, że kontroluję co jem i stosuję głodówkę, odczuwam z tego satysfakcję, że coś mi się w końcu udaję zrobić, nie tak jak zawsze.

Teraz dotyka mnie wyczerpanie mojego organizmu, od miesiąca odczuwam braki, o które mój organizm się domaga, ale nie potrafię mu tego dać. Zaczęłam również zauważać, że jestem strasznie zmęczona zawsze. Mam również problemy z żołądkiem i lekarz zakazał mi jeść rzeczy smażone. I tak bym ich nie tknęła, niedobrze mi się robi na sam widok jedzenia ociekającego tłuszczem. Niestety o tych problemach nie mogę porozmawiać z rodzicami, ponieważ nie mam dobrego kontaktu z nimi.

Obecnie mam 168 cm wzrostu, a wagę ok. 45 kg, niestety nie mogę podać dokładnej, ponieważ nie mam wagi domu. Moi rodzice się boją, że jak dostanę wagę, to popadnę w jeszcze większą depresję... Znalazłam również na tej stronie pytania, po których można określić czy ma się zaburzenia odżywiania. Miałam tylko jedną negatywną odpowiedz... Nie wiem, co mam dalej robić, nie potrafię zacząć jeść normalnie. Próbowałam, ale od razu dotykało mnie sumienie z tego powodu. Nie mam pojęcia dlaczego tak zapragnęłam schudnąć. W szkole wszyscy mnie lubią i uważają, że jestem ładna i chuda, chociaż ja tak siebie nie postrzegam, widzę brzydką dziewczynę, w dodatku z odstającym brzuchem i grubymi udami.