Wyrzuty sumienia przy jedzeniu

Witam. Wiem, że dużo tutaj takich pytań, tematów, ale chciałabym poznać zdanie specjalistów. Mam 18 lat, 165 cm wzrostu i ważę 45 kg. Nigdy wcześniej nie miałam problemów z odżywianiem, nie uważałam siebie za osobę grubą aż do pewnego czasu. Gdy wróciłam po wakacjach do szkoły, postanowiłam się odchudzać, bo nie podobało mi się to, jak wyglądam, uważałam siebie za grubą. Ważyłam wtedy 53 kg.

W grudniu 2009 moja waga wynosiła już 45 kg, ale ja dalej nie byłam zadowolona. Na początku postanowiłam, że gdy osiągnę cel — 45 kg — skończę z odchudzaniem i będę się starała utrzymać wagę, ale gdy osiągnęłam cel, chciałam schudnąć jeszcze więcej. Aktualnie moja waga waha się między 44-45 kg, ale ja nie jestem zadowolona z tego, jak wyglądam. Nie podobają mi się moje łydki, uda i brzuch. Gdy patrzę na swoje odbicie w lustrze, widzę grube nogi i gruby brzuch.

W szkole mówią mi, że schudłam i pytają, czy nie jestem chora. Nie wiem, co się ze mną dzieje. Od stycznia nie miałam miesiączki, wypadają mi włosy i czasem mam zawroty głowy. Nie wiem, czy to ma w tym jakieś znaczenie, ale od kilku miesięcy nie jem mięsa. Gdy zjem coś więcej, mam wyrzuty sumienia. Staram się jeść jak najmniej, przy rodzicach jem, ale bardzo małe porcje. Dlatego pytam, czy to może być anoreksja? Nie chcę być chora, ale to ciągnie się już dłuższy czas, a ja nie potrafię z tym skończyć, bo boję się przytyć. Czekam na odpowiedź. Pozdrawiam.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie,

Rozpoznanie anoreksji jest wysoce prawdopodobne. Z Twojego opisu wynika, że spełniasz wszystkie kryteria rozpoznania anoreksji. Należą do nich:

1. Zbyt niska masa ciała w stosunku do wzrostu. Twój indeks masy ciała ma wartość 16,5 kg/m2. Wartości poniżej 17,5 kg/m2 wskazują na anoreksję.

2. Wychudzenie zostało spowodowane celowym głodzeniem się, unikaniem ,,tuczących pokarmów", intensywnymi ćwiczeniami lub celowymi wymiotami. Odchudzanie często zaczyna się od ,,zdrowej diety", diety wegetariańskiej itp.

3. Postrzeganie masy ciała jako zbyt dużej, pomimo że występuje znaczna niedowaga. Często jako zbyt gruba jest postrzegana określona partia ciała: typowo jest to brzuch lub uda. Osoby chore na anoreksję uważają, że nie mogą przytyć więcej niż do określonej wagi, przy czym ta ,,idealna waga" oznacza tak naprawdę znaczne wychudzenie. (W Twoim przypadku ,,poprzeczka" została ustawiona na poziomie 45 kg).

4. Zaburzenia hormonalne: opóźnienie wystąpienia pierwszej miesiączki, zatrzymanie miesiączki. Dolegliwości takie jak niechęć do przyjmowania pokarmu, nudności po posiłku mogą być skutkiem długotrwałego odchudzania się i zaburzeniem pracy przewodu pokarmowego. Zawroty głowy, osłabienie, wypadanie włosów należą do typowych powikłań anoreksji.

Obecnie wskazana jest stała opieka terapeuty specjalizującego się w leczeniu zaburzeń odżywiania oraz lekarza. Tak duża utrata masy ciała może być związana z ryzykiem wielu powikłań, dlatego konieczne jest wykonanie badań kontrolnych (elektrolity, morfologia, badanie ogólne moczu, glukoza, EKG).

http://portal.abczdrowie.pl/pytania/co-moge-zmienic
http://portal.abczdrowie.pl/objawy-anoreksji
http://portal.abczdrowie.pl/skutki-anoreksji
http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-anoreksji

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Wyrzuty sumienia po jedzeniu

Witam, Od pewnego czasu zmagam się z pewnym problemem - wyrzuty sumienia po jedzeniu. Właściwie nigdy nie jadłam "normalnie". Kiedy byłam dzieckiem nie lubiłam w ogóle jeść (szczególna awersja do słodyczy), mówiłam, że jem bo to dla mnie konieczność. Kiedy zaczęłam dojrzewać pokochałam jedzenie, zajadałam każdy stres i wolną chwilę. Dziś mam 21 lat, 60 kg, nie mam żadnych większych obiekcji do swojego wyglądu - mimo to po każdym "sytym" posiłku mam wyrzuty sumienia oraz czuję się przybita.
KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Witam, powinna pani skonsultować się z psychoterapeutą zajmującym się zaburzeniami odżywiania. Prawidłowa waga ciała oraz akceptacja swojego wyglądu, nie zawsze świadczy o tym, że nie ma problemu. Jak Pani sama pisze, jest jeszcze obszar psychiki - wyrzuty sumienia, przygnębienie, niezadowolenie z siebie, czasem samooskarżanie. Jedzenie może być sposobem na regulację emocji, którymi warto się zająć wspólnie ze specjalistą. Nie ma co się męczyć, lepiej z nim porozmawiać.

0

Witam. Najwyraźniej jedzenie jest dla Ciebie czymś więcej niż sposobem na zaspokojenie głodu. Fajnie, że jesteś świadoma swoich uczuć związanych z jedzeniem. Natomiast trochę mnie niepokoją te wyrzuty sumienia - mogą one być, choć nie muszą, pierwszym etapem zaburzeń jedzenia. Może się tu przydać konsultacja psychologiczna. Pozdrawiam!

0

Z pewnością wyrzuty sumienia po jedzeniu nie sa czymś naturalnym i w związku z tym mogą wskazywać na jakieś problemy na tle nerwowym. Tym bardziej, że stwierdzasz, iż np. zjadasz stres. Polecam konsultację z psychologiem.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Wyrzuty sumienia przy kompulsywnym jedzeniu

Witam, mam problem z napadowym obżarstwem. Potrafie caly miesiac trzymać diete i ćwiczyc, a przychodzi pozniej jakies weekend ze cale 3 dni jem i nie moge sie postrzymac, nawet mimo strasznych wyrzutow sumienia. Nie wiem czemu tak mam i co moge w takich sytuacjach zaradzic, gdzy nie pomagaja zadne spacery czy nawet przymanie sie z dala od kuchni. Prosze o pomoc.
KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu
Mgr Karolina Kwiatkowska
Mgr Karolina Kwiatkowska

Żeby ocenić czy faktycznie cierpi Pani na jakieś zaburzenie odżywiania, czy też zachowania, o których Pani pisze mieszczą się w normie konieczna jest wizyta u psychologa. Podała Pani za mało informacji, żeby stwierdzić czy problem naprawdę istnieje, a okresy wzmożonego apetytu zdarzają się wszystkim (u kobiet mogą być szczególnie powiązane z cyklem owulacyjnym).
Myślę, że powinna Pani spotkać się z psychologiem. Z zaburzeniami odżywiania trudno sobie radzić samodzielnie. Nie ma też żadnej prostej rady, którą mogłabym Pani dać. Uważam, ze wizyta u psychologa to jedyna słuszna droga.
Powodzenia,
KK.

Szanowna Pani,

diagnozę kompulsywnego odżywiania można postawić po konsultacji u psychologa lub psychiatry. Składa się na nią wiele czynników i należy wykluczyć wcześniej wpływ Pani zdrowia fizycznego lub sposobu odżywiania się i diety na pojawianie się takich napadów.

Możemy Pani pomóc w Poznaniu, ale też za pośrednictwem programu Skype. Jeżeli będzie miała Pani dodatkowe pytania, zapraszam na www.ctzo.org (Centrum Terapii Zaburzeń Odżywiania).

Z poważaniem,
Anna Szostak

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty