Za pół roku skończę 19 lat, mam 165 cm wzrostu i ważę około 43 kg. Często odczuwam silne zmęczenie oraz bardzo często mdleję w różnych sytuacjach. Jem niedużo i tylko wtedy, kiedy mam ochotę. Ostatnio zemdlałam na lekcji i pielęgniarka powiedziała, że jestem bardzo chuda i że mogę mieć anemię. Czy anemia i anoreksja mogą się jakoś łączyć? I czy jest to groźne?
Witam!
Nie mogę w sposób jednoznaczny powiedzieć, czy chorujesz na anoreksję, ponieważ Twój opis zawiera tylko niektóre z objawów. Osłabienie i omdlenia nie są objawem charakterystycznym dla anoreksji, choć często jej towarzyszą.
Aby rozpoznać anoreksję, muszą być spełnione wszystkie kryteria. Z pewnością spełniasz jedno z nich - jest nim zbyt niska masa ciała w stosunku do wzrostu. Twój indeks masy ciała ma wartość 15,8 kg/m2. Wartości poniżej 17,5 kg/m2 wskazują na anoreksję.
Kolejny warunek niezbędny dla rozpoznania: wychudzenie zostało spowodowane celowym głodzeniem się, unikaniem ,,tuczących pokarmów", intensywnymi ćwiczeniami lub celowymi wymiotami. Piszesz, że nie odchudzasz się celowo, lecz nie masz apetytu. Jeśli jednak robiłaś to wcześniej, aby osiągnąć obecną wagę, to wskazuje to na anoreksję. Jednak brak apetytu może być nie tylko skutkiem i objawem anoreksji, ale i np. depresji.
Kolejne kryterium, jakie musi być spełnione, to postrzeganie masy ciała jako zbyt dużej, pomimo że występuje znaczna niedowaga. Osoby chore na anoreksję uważają, że nie mogą przytyć więcej niż do określonej wagi, przy czym ta ,,idealna waga" oznacza tak naprawdę znaczne wychudzenie. W związku z tym - czy dopuszczasz do siebie myśl, że powinnaś ważyć ok. 54 kg? Jeśli uważasz, że wtedy byłabyś za gruba i źle byś się z tym czuła, to rozpoznanie anoreksji jest prawdopodobne.
Kolejnym warunkiem dla rozpoznania anoreksji są zaburzenia hormonalne: opóźnienie wystąpienia pierwszej miesiączki, zatrzymanie miesiączki. Nie wiem jednak, czy masz objawy tego typu.
Jeśli spełniasz wymienione wcześniej warunki dla rozpoznania anoreksji, powinnaś udać się do psychiatry, w celu wykluczenia zaburzeń często towarzyszących - jak zaburzenia depresyjne i lękowe, oceny stanu somatycznego i wykonania odpowiednich badań.
Kolejnym etapem powinna stać się psychoterapia. Jest to podstawowa metoda leczenia anoreksji. U ok. połowy chorych na anoreksję stwierdza się hypoplazję szpiku kostnego, która prowadzi do łagodnej anemii, niedoboru płytek krwi oraz krwinek białych. Zaburzenia układu krzepnięcia krwi mogą prowadzić do groźnych w skutkach powikłań. Spadek liczby krwinek białych może powodować zmniejszoną odporność i częste infekcje. Omdlenia mogą być związane nie tylko z anemią, ale i zaburzeniami rytmu serca i niedoborami elektrolitowymi, które często towarzyszą anoreksji.
Proszę więc, abyś nie zwlekała z decyzją o rozpoczęciu leczenia. Utrata kolejnych kliku kilogramów będzie dla Ciebie oznaczała wskazanie do leczenia szpitalnego. Przy wartościach BMI poniżej 15 zaleca się hospitalizację psychiatryczną.
Z pozdrowieniami
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Roksana Środa, 27-letni dietetyk kliniczny, przesz
Jadłowstręt psychiczny, zwany też anoreksją, to po
Waga niemowlęcia to jeden z ważniejszych parametró
