Czy mnie też dopadła anoreksja?

Witam. Mam 17 lat (kobieta), 181 cm wzrostu, obecnie ważę 63 kg (waga z 11 marca), we wakacje ważyłam coś około 70 kg. We wrześniu 68 kg. Na początku lutego zrezygnowałam ze słodyczy, ziemniaków, białego pieczywa, korzystałam z diety 5 posiłków w ciągu dnia: dużo warzyw, owoców, ryb i innych "zdrowych" produktów. I otrzymałam efekt w postaci 66 kg. Zapisałam się na siłownię, ale nie ćwiczę bardzo intensywnie.

Obecnie jem 4 posiłki: o 6 godz. śniadanie, o 10 drugie śniadanie, o 14 obiad, przed 18 spożywam kolację. Nie daję sobię ciągle większej poprzeczki co do kwesti wagi, ale chcę ważyć 60 kg i zaprzestać "diety". Zaczęły mi się napady "obżarstwa", jadłam to, co miałam pod ręką, nawet jak już nie byłam głodna, i nie mogłam nad sobą zapanować. Zdarzyło mi się to tylko 2 razy. Okres spóźnia mi dopiero 9 dni, więc się jeszcze bardzo tak tym nie martwię, choć miewałam raczej regularnie... Nie mogę stwierdzić sama, czy to mogą być początki anoreksji. Nie mam chorobowej potrzeby ważenia się codziennie, ważę się rzadziej niż raz w miesiącu. I tak właśnie wygląda moja sytuacja - czy mam się zacząć martwić?

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie!

Nie mogę w sposób jednoznaczny powiedzieć, czy chorujesz na anoreksję. Aby rozpoznać to zaburzenie, muszą być spełnione wszystkie kryteria. Twój indeks masy ciała ma wartość 19,2 kg/m2. Wartości poniżej 17,5 kg/m2 wskazują na anoreksję. Na tej podstawie można więc stwierdzić niedowagę, jednak nie jest ona na tyle drastyczna, aby rozpoznawać anoreksję.

Kolejny warunek niezbędny dla rozpoznania: wychudzenie zostało spowodowane celowym głodzeniem się, unikaniem ,,tuczących pokarmów", intensywnymi ćwiczeniami lub celowymi wymiotami.

Kolejne kryterium, jakie musi być spełnione, to postrzeganie masy ciała jako zbyt dużej, pomimo że występuje znaczna niedowaga. Osoby chore na anoreksję uważają, że nie mogą przytyć więcej niż do określonej wagi, przy czym ta ,,idealna waga" oznacza tak naprawdę znaczne wychudzenie.

Z Twojego opisu wynika, że możesz mieć tego typu problem, skoro postrzegasz swoja aktualną wagę (faktycznie zbyt niską) jako zbyt dużą i pragniesz ,,zrzucić" dodatkowe dwa kilogramy. Kolejnym warunkiem dla rozpoznania anoreksji są zaburzenia hormonalne: opóźnienie wystąpienia pierwszej miesiączki, zatrzymanie miesiączki. Jeśli pojawią się więc kolejne nieregularne cykle lub będzie się utrzymywać zatrzymanie miesiączki - może to wskazywać na kolejny objaw zaburzeń odżywiania.

Niepokojące są również napady objadania się, które są konsekewncją okresów zbyt restrykcyjnej diety. Nieregularny sposób odżywiania się powoduje po pewnym czasie nieprawidłowe działanie ośrodków głodu i sytości i narastanie objawów. Zaburzenia odżywiania się są zazwyczaj symptomem problemów natury psychologicznej - np. niskiej samooceny, dlatego podstawową metodą leczenia jest przede wszystkim psychoterapia. Jest ona tym skuteczniejsza, im szybciej rozpocznie się leczenie, dlatego gorąco polecam Ci kontakt z psychoterapeutą specjalizującym się w leczeniu zaburzeń odżywiania.

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy to już anoreksja?

Moja córka ma 45lat od młodości była szczupła, ale obecnie stosuje dietę ubogoweglowodanowa. Je tylko warzywa 2 razy w tyg. Odrobine mięsa lub rybę. Zero pieczywa mleka czy sera. Przy wzroście 176 cm. Wazy 50 kg. Sama skóra i kosci. Czy to jest anoreksja, stosuje również dietę u swojej 10 letniej córki chociaż dziecko nie jest uczulone. Co powinna jeść aby przytyć i u jakiego lekarza sie leczyć.a ja co mam robić zeby ratować dziecko córka mieszka w Warszawie. Czy jedzenie samych warzywwystarcz
KOBIETA, 70 LAT ponad rok temu

Dzień Dobry Pani,

Pani Córka jest osobą dorosłą i to Ona jest odpowiedzialna za swoje zdrowie.

Może Pani zainspirować Córkę do konsultacji i rozmowy ze specjalistą w Poradni leczenia zaburzeń odżywiania, w Warszawie, by również w ten sposób umiejętnie zadbać o dobrostan Wnuczki.

Z przesłaniem wszystkiego najlepszego,
Irena Mielnik-Madej

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy to może być anoreksja?

W lutym miałam swoje 15. urodziny. Mam około 165 cm wzrostu i ważę około 48 kg. Od pewnego czasu, gdy zjem za dużo, jest mi niedobrze. Nie wymiotuję jednak. Wczoraj prawie nic nie jadłam, pomimo głodu. Dzisiaj jest podobnie. Od pewnego czasu wciąż przejmuję się swoją wagą, twierdzę, że jestem za gruba. Mam otyłą koleżankę w klasie i wciąż twierdzę, że niewiele mi do niej brakuje, chociaż waży jeszcze dwa razy tyle. Gdy jest szkoła, a nie ferie, to nie jem śniadań (chyba, że drożdżówkę w szkole). Rzadko jem obiady, o kolacji nie wspominając. Proszę o pomoc.

KOBIETA ponad rok temu

Witam,

Twoje objawy wskazują na początek anoreksji. Ważysz zdecydowanie za mało w stosunku do wzrostu. Twój BMI ma wartość 17,6 kg/m2, zaś od 17,5 rozpoznaje się anoreksję. Twoja niska masa ciała została uzyskana przez celowe odchudzanie się i zmniejszanie ilości posiłków. Jest to kolejne kryterium anoreksji. Osoba cierpiąca na to groźne w skutkach zaburzenie uważa, że jest zbyt gruba i wyznacza określoną ,,normę" wagi, której ,,nie może za wszelka cenę przekroczyć". Ta ,,norma" jest znacznie zaniżona i tak naprawde oznacza znaczną niedowagę lub wyniszczenie organizmu.

Konsekwencją anoreksji są zaburzenia hormonalne powodujące nieregularne miesiączki lub ich brak, opóźnienie lub zahamowanie dojrzewania, wzrostu ciała oraz liczne powikłania za strony całego organizmu: upadki, omdlenia, zaburzenia rytmu serca. Odczuwane przez Ciebie nudności są typowym powikłaniem anoreksji zwiazanym z zaburzeniem pracy przewodu pokarmowego.

Aby odzyskać prawidłowa wagę, powinnaś przede wszyskim jeść ok. 5-6 posiłków dziennie. Mogą to być początkowo małe porcje, aby przywrócić prawidłową pracę żołądka i jelit. W tej sprawie warto zasięgnąć opiniii dietetyka. Polecam Ci również informacje zawarte w wątku: http://portal.abczdrowie.pl/pytania/jak-poprawic-prace-jelit-w-trakcie-l....

Leczenie zaburzeń odżywiania się to nie tylko odpowiednia dieta - to przede wszystkim psychoterapia, która leczy przyczynę objawów. Osobom poniżej 18 roku życia zaleca się przede wszystkim psychoterapię rodzinną. W tym celu należy zgłosić się do poradni zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży lub psychoterapeuty specjalizującego się w terapii rodzinnej. Okresowo powinnaś przebadać się u swojego lekarza rodzinnego i wykonać potrzebne badania laboratoryjne.

Polecam Ci informacje dostępne w dziale ,,Warto wiedzieć": http://portal.abczdrowie.pl/objawy-anoreksji, http://portal.abczdrowie.pl/skutki-anoreksji

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty