Czy mnie też dopadła anoreksja?

Witam. Mam 17 lat (kobieta), 181 cm wzrostu, obecnie ważę 63 kg (waga z 11 marca), we wakacje ważyłam coś około 70 kg. We wrześniu 68 kg. Na początku lutego zrezygnowałam ze słodyczy, ziemniaków, białego pieczywa, korzystałam z diety 5 posiłków w ciągu dnia: dużo warzyw, owoców, ryb i innych "zdrowych" produktów. I otrzymałam efekt w postaci 66 kg. Zapisałam się na siłownię, ale nie ćwiczę bardzo intensywnie.

Obecnie jem 4 posiłki: o 6 godz. śniadanie, o 10 drugie śniadanie, o 14 obiad, przed 18 spożywam kolację. Nie daję sobię ciągle większej poprzeczki co do kwesti wagi, ale chcę ważyć 60 kg i zaprzestać "diety". Zaczęły mi się napady "obżarstwa", jadłam to, co miałam pod ręką, nawet jak już nie byłam głodna, i nie mogłam nad sobą zapanować. Zdarzyło mi się to tylko 2 razy. Okres spóźnia mi dopiero 9 dni, więc się jeszcze bardzo tak tym nie martwię, choć miewałam raczej regularnie... Nie mogę stwierdzić sama, czy to mogą być początki anoreksji. Nie mam chorobowej potrzeby ważenia się codziennie, ważę się rzadziej niż raz w miesiącu. I tak właśnie wygląda moja sytuacja - czy mam się zacząć martwić?

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu

Witam serdecznie!

Nie mogę w sposób jednoznaczny powiedzieć, czy chorujesz na anoreksję. Aby rozpoznać to zaburzenie, muszą być spełnione wszystkie kryteria. Twój indeks masy ciała ma wartość 19,2 kg/m2. Wartości poniżej 17,5 kg/m2 wskazują na anoreksję. Na tej podstawie można więc stwierdzić niedowagę, jednak nie jest ona na tyle drastyczna, aby rozpoznawać anoreksję.

Kolejny warunek niezbędny dla rozpoznania: wychudzenie zostało spowodowane celowym głodzeniem się, unikaniem ,,tuczących pokarmów", intensywnymi ćwiczeniami lub celowymi wymiotami.

Kolejne kryterium, jakie musi być spełnione, to postrzeganie masy ciała jako zbyt dużej, pomimo że występuje znaczna niedowaga. Osoby chore na anoreksję uważają, że nie mogą przytyć więcej niż do określonej wagi, przy czym ta ,,idealna waga" oznacza tak naprawdę znaczne wychudzenie.

Z Twojego opisu wynika, że możesz mieć tego typu problem, skoro postrzegasz swoja aktualną wagę (faktycznie zbyt niską) jako zbyt dużą i pragniesz ,,zrzucić" dodatkowe dwa kilogramy. Kolejnym warunkiem dla rozpoznania anoreksji są zaburzenia hormonalne: opóźnienie wystąpienia pierwszej miesiączki, zatrzymanie miesiączki. Jeśli pojawią się więc kolejne nieregularne cykle lub będzie się utrzymywać zatrzymanie miesiączki - może to wskazywać na kolejny objaw zaburzeń odżywiania.

Niepokojące są również napady objadania się, które są konsekewncją okresów zbyt restrykcyjnej diety. Nieregularny sposób odżywiania się powoduje po pewnym czasie nieprawidłowe działanie ośrodków głodu i sytości i narastanie objawów. Zaburzenia odżywiania się są zazwyczaj symptomem problemów natury psychologicznej - np. niskiej samooceny, dlatego podstawową metodą leczenia jest przede wszystkim psychoterapia. Jest ona tym skuteczniejsza, im szybciej rozpocznie się leczenie, dlatego gorąco polecam Ci kontakt z psychoterapeutą specjalizującym się w leczeniu zaburzeń odżywiania.

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty