Problem z synem

Mój syn ma 12 lat, od 4 lat choruje na padaczkę, jest to padaczka uciskowo-skroniowa. Jest leczony systematycznie. Przez pół roku chorował 3 razy na zapalenie płuc. Problem jest jednak inny, syn nie chce chodzić do szkoły, wymawiając się chorobą, której nie ma. Jest bardzo agresywny, bije mnie, ja już nie mam siły. Szkoła rozważa problemy w domu, ale tak nie jest, zauważyłam u syna różne dziwne zachowania nastroju, w szkole przeszkadza na lekcjach, ostatnio zniszczył swojej klasie prace plastyczne. Pedagog szkolny nie chce mi pomóc, twierdzi, że coś jest nie tak w domu. Pedagog zawiadomiła sąd i dzielnicowego, że syn nie chce chodzić do szkoły. Był w domu Pan dzielnicowy i stwierdził, że jednak syn jest winny. Ja już nie mam siły, moje rozmowy z synem nie dają skutku, więc postanowiłam do Państwa napisać z prośbą o poradę lub pomoc.

KOBIETA ponad rok temu

Neurologia Padaczka

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Drogą wirtualną trudno o postawienie diagnozy, ale niewykluczone, że oprócz padaczki Pani syn może chorować na zespół nadpobudliwości psychoruchowej, czyli ADHD. O ADHD świadczą chociażby takie symptomy, jak agresywne zachowanie, bicie Pani, zniszczenie prac plastycznych w klasie, zaburzenia nastroju, wybuchy gniewu itp. Niepokojący jest też fakt, że dziecko nie chce chodzić do szkoły, wykręca się przed szkołą, twierdząc, że choruje. Być może lęk przed szkołą wynika z tego, że syn jest nieakceptowany w klasie, wyszydzany przez rówieśników z racji swojej choroby padaczkowej. Z drugiej strony, niechęć do szkoły przejawiają dzieci, u których dochodzi do rozwoju fobii szkolnej. Istnieje też opcja, że niechęć do szkoły i zaburzenia zachowania chłopca mogą być skutkiem powikłania padaczki. Przez Internet mogę tylko „gdybać” – diagnozę można postawić po bezpośredniej obserwacji zachowania chłopca i specjalistycznych badaniach, np. neurologicznych. Bardzo mi przykro, że nie znalazła Pani wsparcia u pedagoga szkolnego. Osobiście radziłabym Pani udać się z synem do najbliższej poradni pedagogiczno-psychologicznej albo poradni zdrowia psychicznego, w której pracowaliby fachowcy specjalizujący się w diagnozie „dziecięcych chorób” takich, jak zaburzenia zachowania, ADHD czy fobia szkolna. Pani pedagog najłatwiej zrzucić winę i odpowiedzialność na środowisko rodzinne, a Panu dzielnicowemu najłatwiej powiedzieć: „Chłopiec jest winny”. Myślę jednak, że muszą być konkretne przyczyny, dlaczego dziecko zachowuje się tak, a nie inaczej. Nie wszystkie dzieci są złe, bo chcą źle się zachowywać. Zachowują się agresywnie, bo nie potrafią w inny sposób wyrazić swoich frustracji, lęków, obaw, napięcia. Im samym ze sobą jest „niewygodnie” – ich agresja nie jest świadomym aktem woli. Więcej na temat ADHD, padaczki i fobii szkolnej może przeczytać Pani pod poniższymi linkami:

http://portal.abczdrowie.pl/padaczka
http://portal.abczdrowie.pl/adhd
http://portal.abczdrowie.pl/fobia-szkolna

Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

ADHD w szkole podstawowej – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Czy mój syn ma ADHD? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Syn ma PDD czy ADHD? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Ból brzucha i lęk przed szkołą u 9-latka – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Jak pomóc dziecku z ZA? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak radzić sobie z obecnością w klasie dziecka z ADHD? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Pogorszenie w nauce i nerwica u dziecka – odpowiada Mgr Anna Gromińska
Przyczyny agresji u dziecka – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Co może oznaczać agresja u 9-latka? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Czy rodzic dziecka z ADHD może żądać od wychowawcy pokazania uprawnień? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska

artykuły

Fobia szkolna - przyczyny, objawy, leczenie. Jak wspierać dziecko?

Fobia szkolna, nazywana także skolionofobią lub di

Praca z dziećmi nadpobudliwymi

Praca z dzieckiem nadpobudliwym wymaga cierpliwośc

Mały diabetyk coraz lepiej radzi sobie w szkole. Nie zawsze jest bezproblemowo

Brak asystenta, strach przed nieznanym, niechęć ze

Problem z synem z podejrzeniem o ADHD.

Jestem mamą 4 dzieci. Mój czteroletni syn ma podejrzenie ADHD. Jest trudnym dzieckiem. Jak coś mu się nie spodoba, coś mu się zabroni, to zaczyna krzyczeć, płakać, rzucać wszystkim, co ma wokół siebie. Potrafi płakać i krzyczeć kilka godzin. Nigdzie nie można z nim wyjść, ponieważ nie da ręki, nie słucha poleceń. Na placu zabaw bije wszystkie dzieci, również starszą siostrę, z którą jest na co dzień (6 lat). Chodzę do neurologa (stwierdził minimalne uszkodzenie mózgu w okolicach skroniowych). Psychiatra nic nie robi, mówi, że mu przejdzie. Z psychologiem ani z logopedą nie chce pracować. Muszę również powiedzieć, że dziecko nic nie mówi, jedynie po swojemu, że nikt go nie rozumie. Badania słuchu wyszły dobre. Ostatnio pediatra skierował nas do OREW na wczesną interwencję. Tam lekarze stwierdzili silną nadpobudliwość. Powiedzieli, że dziecko wymaga leków, żeby go trochę uspokoić, ale lekarz psychiatra nawet nie chce słyszeć o lekach. Podawałam mu H***, ale stwierdzili, że działa na niego odwrotnie. Nic po niej się nie uspokajał, a dostawał 2 razy dziennie po 7 ml.

Nie wiem, co mam robić, gdzie mam się jeszcze udać, bo widzę, i ludzie, którzy mnie otaczają, że dzieje się z nim coraz gorzej. Nagrody i kary nie skutkują, ponieważ on nie chce wykonywać poleceń. Jest bardzo uparty.

Proszę o jakąś dobrą radę, co mam jeszcze zrobić, aby mu pomóc, gdzie się jeszcze udać?

KOBIETA ponad rok temu

Neurologia ADHD Psychologia

Lek. Łukasz Kowalski

60 poziom zaufania

Droga Pani!

Przypadek Pani syna można zaliczyć do ciężkich, wymagający leczenia. W związku z nieskutecznością działań psychologicznych i psychoterapeutycznych koniecznie trzeba się zastanowić nad wprowadzeniem leczenia farmakologicznego. W związku z uporem psychiatry leczącego Pani dziecko wobec leków, osobiście proponowałbym zgłosić się do innego specjalisty. Warto zastanowić się nad wskazaniami do wdrożenia leczenia w warunkach oddziału psychiatrii dziecięcej. W województwie mazowieckim ośrodkiem referencyjnym dla dzieci z tego typu zaburzeniami jest kliniczny oddział szpitala na ul. Litewskiej. Proszę skontaktować się z innym lekarzem, pediatrą i neurologiem, w celu oceny możliwości dalszego leczenia.

Pozdrawiam i życzę powodzenia.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Mój ADHD-owiec – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak odróżnić autyzm i ADHD? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Jak radzić sobie z dzieckiem z ADHD? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Jak pomóc dziecku w walce z ADHD? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Jak wyciszyć dziecko z podejrzeniem ADHD? – odpowiada Paulina Witek
Czy mój syn może mieć autyzm? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Jak wyciszyć ucznia z ADHD? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Czy mój synek będzie miał ADHD? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Czy to ADHD? Czy coś innego? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Zespół Aspergera, ADHD czy jeszcze coś innego? – odpowiada Agnieszka Jamroży

artykuły

Neurolog dziecięcy - czym się zajmuje i co leczy?

Neurolog dziecięcy to specjalista zajmujący się ch

Bunt pielęgniarki "Pacjenci nas wyzywają, potrafią uderzyć, opluć"

Odbyłem rozmowę z pielęgniarką, która pracuje na d

Nowotworze znikaj - na zawsze!

Zrozumie mnie tylko inny ojciec, który dla swojego

Dr n. med. Anna Błażucka Neurolog, Warszawa

umów wizytę

Lek. Małgorzata Krześniak-Bohdan Nefrolog, Gdańsk

umów wizytę

Lek. Albert Boguszewski Neurologia, Lublin

umów wizytę

Artur Fussek Neurologia, Rzeszów

umów wizytę

Problem z teściem, który znęca się psychicznie nad synem

Witam ja mam problem z tesciem ktory co jakis czas wydzwania do moich rodzicow i gada pierdoly np, ze moj mąż sprzedal obrcazke i chodzi w innej, ze z domu wszytsko wyprzedajemy , ze ja nie pracuje i wogole nakreca sie o wzytsko wywala brudy z zycia jak moj maz byl mlodyze nie ma telefonu, i ogolnie znęca sie psychicznie nad synem, groźby do tego goscia nie pomagaja prosby, moi rodzice w ogóle na to nie reagują i co mam zrobic z nim?

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Konsultacje psychologiczne Psychologia Psychoterapia

Mgr Małgorzata Mont Psychoterapeuta, Gdańsk

32 poziom zaufania

Dzień dobry.
Pojawia mi się wiele pytań. Przede wszystkim zastanawiam się, czy teść pani jest osobą zdrową, czy też ma problemy emocjonalne? czy mówi prawdę, czy nie? Jeżeli mówi prawdę, rodzice mogą postawić mu granicę mówiąc, że nie życzą sobie takich telefonów. Jeżeli zmyśla, znęca się psychicznie, można to zgłosić na policję. Jeżeli do tej pory jak Pani pisze prośby ani groźby nie pomagały, czas na działania: konkretną rozmowę o tym, że się nie zgadzacie na to i zgłoszenie tego. Znęcanie się psychiczne jest karalne. Może się też okazać, że teść jest chory i wtedy potrzebna będzie pomoc lekarza psychiatry.
Nie wiem, czy państwo mieszkacie razem z teściem. Podjęcie pewnych decyzji nie jest łatwe, ale może warto zastanowić się, jak odciąć się od kontaktu z ojcem, przynajmniej do czasu, kiedy zmieni swoje zachowanie.
Pozdrawiam.
Małgorzata Mont

Mgr MaĹgorzata Mont

Myślę,źe dobrze jest porozmawiać ze wszystkimi , którym te telefony przeszkadzają i ustalić wspólną strategię postępowania.Wydaje mi się że im krócej trwa rozmowa tym lepiej.Dobrze używać asertywnych określeń np." nie jestem zainteresowany słuchaniem o tym" . To nie rozwiąże problemu całkowicie bo konflikt jest między Pani mężem, a teściem .

Piotr Bochański Psychologia, Sulechów

70 poziom zaufania

Trzeba nauczyć się asertywności...

Maria Fraszewska Psycholog, Zielona Góra

62 poziom zaufania

Witam. Rozumiem, teść wydzwania do Pani rodziców, a rodzice mają o to pretensje do Pani. Można im poradzić, aby wyraźnie powiedzieli teściowi, że nie życzą sobie tych telefonów. Brak ich reakcji tylko pobudza do nowych wymysłów. Jeśli natomiast teść znęca się nad synem, to sprawę te należy zgłosić na policję, która uruchomi właściwe procedury.

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Z takim człowiekiem lepiej być na dystans.

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Zachęcam do konsultacji psychiatrycznej. Podobne objawy mogą wskazywać na zaburzenia psychotyczne, osobowości lub otępienne (zależnie od wieku).
Warto też jasno i wyraźnie stawiać granice, konsekwentnie nie zgadzać się na zachowania atakujące i raniące Państwa (np przez odroczenie kontaktu do czasu jego unormowania itp.)
Leczenie wbrew woli jest możliwe dopiero w sytuacji, gdy pacjent zagraża zdrowiu, życiu lub mieniu swojemu lub innych. Warto jednak także przemyśleć tą opcję, jeśli sprawy przybiorą jeszcze gorszy obrót.

Dr Daniel Melerowicz Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Witam. Obawiam się, że nie zmienią Państwo teścia - a więc możecie zmienić siebie. W tym przypadku najwłaściwsze wydaje się ustalenie wyraźnych granic. Może Pani razem z mężem powiedzieć teściowi, że zdecydowanie nie życzycie sobie Państwo takich "interwencji" z jego strony. Jeżeli nie uszanuje waszej decyzji - być może jedynym wyjściem będzie znaczne ograniczenie kontaktów. Pozdrawiam