Problemy w radzeniu sobie ze stresem i autoagresja u 20-letniej córki

Witam moja corka ma20 lat jest najlepszym studentem za granica uczy sie swietnie ale ma problem niewierzy w siebie i kazdy stres wyladowuje na sobie czyli dochodzi do samookaleczania jak jej mamy jako rodzice pomoc jest teraz na lekach przeciwdepresyjnych bo rowniez jest w depresji . Lekarz psycholog i psychiatra stwierdzili ze psychoterapia jest nie dla wszystkich . U corki wlasnie tak jest ze po psychotrapii czuje sie bardzo zle to co w takim razie powinnismy zrobic gdzie sie udac . Pozdrawiam

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Depresja Stres Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Mgr Justyna Szczygłowska Psycholog, Warszawa

41 poziom zaufania

Witam,

Córka jest osobą dorosłą, rozumiem, że te problemy utrzymują się od dłuższego czasu.
Dla rodziców cierpienie dziecka jest czymś bardzo trudnym.
Jeśli chodzi o psychoterapię, to ważna jest osoba terapeuty, poza tym psychoterapia to proces a nie magiczne rozwiązanie i wymaga zaangażowania leczącego i leczonego, w trakcie terapii pojawiają się trudne uczucia, więc pacjent ma prawo poczuć się gorzej.
Jest wiele form psychoterapii z których można korzystać, warto pójść do specjalisty który ma doświadczenie w leczeniu zachowań autoagresywnych.
Najważniejszą kwestią jest to czy Pani córka chce się leczyć, jeśli nie chce to przykro mi, ale nie wiele będzie można zrobić.

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Tak, psychoterapia nie jest dla wszystkich i na wszystkie zaburzenia psychiczne.
Natomiast mam wątpliwości co do obrazu przedstawionego przez Panią - co to znaczy, że córka po psychoterapii czuje się źle ? Ile trwało leczenie ? W jakim nurcie prowadzone ? Kto prowadził psychoterapię (psycholog, psychiatra, psychoterapeuta) ?
Można znaleźć w internecie listę certyfikowanych psychoterapeutów Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (wg miejscowości) i córka może udać się na konsultacje, które być może zakończą się wspólną decyzją o podjęciu leczenia.
Inna możliwość to podjęcie leczenia na oddziale szpitalnym, w którym prowadzona jest psychoterapia (link do niektórych z nich - http://www.zaburzeniaosobowosci.pl/odzialy-stacjonarne/).

Dr Bartosz Piasecki Psycholog, Poznań

52 poziom zaufania

Witam,
czasem pogorszenie samopoczucia jest koniecznym elementem w procesie psychoterapii, szczególnie na początku, gdyż w czasie spotkań poruszane są często bardzo trudne tematy. Nie zawsze też osoba psychoterapeuty i jego sposób pracy jest najbardziej odpowiednia dla danej osoby i wtedy praca będzie dużo trudniejsza. Psychoterapia jest także oddziaływaniem, które wymaga nieraz dużo czasu, ale które w dłuższej perspektywie daje szansę na znaczną poprawę i jej utrzymanie.
Może warto z córką porozmawiać o tym jaki ona ma pogląd na swoją terapię. Może mimo gorszego samopoczucia w sumie widzi postęp, nadzieję czy jakąś wartość, którą ma z tego? Warto też zawsze aby pacjent szczerze porozmawiał ze swoim terapeutą o tym jak się czuje, jakie ma wątpliwości i obawy odnośnie terapii itp.

Pozdrawiam
-Bartosz Piasecki
http://poznacsiebie.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Uczucie wewnętrznej pustki i problemy z pamięcią po zerwaniu z partnerem – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Zastrzeżenia do wagi matki podczas wizyty u psychologa z powodu początków anoreksji u 12-letniej córki – odpowiada Artur Brzeziński
Po jakim czasie można zauważyć efekty psychoterapii? – odpowiada Mgr Marek Lisowski
Myśli samobójcze na tle nerwowym – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Problemy z pamięcią i komunikacją u 27-letniej córki – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Depresja i myśli samobójcze oraz autoagresja – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak pomóc córce, która ma problemy ze zdaniem egzaminu na prawo jazdy? – odpowiada Mgr Agnieszka Glica
Zagubienie i niezrozumienie przy terapii – odpowiada Mgr Justyna Plucińska
Kiedy należy zmienić psychoterapeutę? – odpowiada Lek. Paweł Baljon
Jak radzić sobie z PTSD? – odpowiada Mgr Magda A. Pytlok

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Pomoc psychologiczna w związku z epidemią koronowiursa. Nasi eksperci czekają na Twoje pytania

Rozwijająca się epidemia koronawirusa przyczyniła

Psychoterapia - czym jest, kto jej potrzebuje, rodzaje psychoterapii

Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych

Problemy z radzeniem sobie ze stresem

Od jakiegoś czasu nie radzę sobie ze stresem, wydaje mi się, że wszystko mnie przerosło, dziecko mnie nie słucha, mąż w niczym mi nie pomaga. Wiem, że to coś mi powie, biorę do siebie i rozdzielam na części pierwsze i się sama gnębie, chciałabym nauczyć się olewać wszystko i mniej przyjmować do siebie.

KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Stres Psychologia

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. zachęcam do pracy nad sobą w psychoterapii.
Magdalena Brabec

Mgr Agnieszka Balicka Psycholog, Lublin

46 poziom zaufania

Witam,
stres jest pojęciem bardzo ogólnym i warto byłoby się zastanowić co konkretnie w Pani przypadku kryje się pod tym słowem, jakim obszarom życia warto poświęcić więcej uwagi. Myślę, że warto pracować dwutorowo - z jednej strony dobrze byłoby spotkać się z terapeutą, nauczyć się sposobów reagowania, radzenia sobie w sytuacjach silnego stresu, gdy mamy poczucie, że tracimy nas wszystkim kontrolę z drugiej strony popracować bardziej globalnie po to by zapobiegać takim sytuacjom w przyszłości.
Pozdrawiam,

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak poradzić sobie ze stresem i frustracją? – odpowiada Piotr Bochański
Jak radzić sobie z paraliżującym stresem? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Jak skutecznie radzić sobie ze stresem? – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Jak sobie radzić ze stresem podczas leczenia depresji? – odpowiada Mgr Agnieszka Telega
Jak radzić sobie ze stresem w ciąży? [PORADA EKSPERTA] – odpowiada Mgr Bartosz Neska
Jak radzić sobie z silnym stresem? – odpowiada Mgr Renata Kazbieruk
Derealizacja i złe znoszenie stresu – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Jak radzić sobie z ogromnym stresem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Zazdrość o partnera w związku – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Problemy z zasypianiem przy stresie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Psychoterapia - fanaberia czy sposób na własny rozwój?

Dlaczego warto skorzystać z psychoterapii? Z czym

Stres w pracy - terapia, depresja, relacje ze współpracownikami, domowe sposoby na stres

Mniejszy bądź większy - stres towarzyszy każdemu z

Nagły skok ciśnienia? Lekarka ujawnia najskuteczniejszy sposób

Nagły skok ciśnienia może być spowodowany wieloma

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Wpadanie w szał, rzucanie przedmiotami i autoagresja u 4-letniej córki

.moja corka w listopadze bedzie miala 4 latka, bardzo niepokoi mnie jej zachowanie.jest bardzo ruchliwa, wszedzie jej pelno, ale nie to jest problem, ona potrafi z szafek wszystko sciagac I nie tylko, poprostu robi nazlosc, do tego czasami wpada w szal jeslu cos jie dostanie lub cos jest nie po jej mysli, wtedy rzuca sie na ziemie, kopie, bije, szczypie, sama bije sie po twarzy, oczka ma wtedy takiw oblakane, jakby byla gdzie indziej, nie mozna w tym czasie do niej dotrzec.czy to normalne?

KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu

Agresja Konsultacje psychologiczne Psychologia Psychoterapia Problemy wychowawcze

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Tak po krótki wpisie nie da się powiedzieć, takie kwestie załatwia sie bezpośrednio w kontakcie ze specjalistą. Ale sądzę, że ma żywszy temperament i potocznie mówiąc "charakterek". Nie można jednak do końca pozwolić na takie niegrzeczne zachowania.

Sylwia Osada Psycholog, Konin

46 poziom zaufania

Witam,
Zachowanie Pani córki opisywane powyżej może być bardzo uciążliwe dla rodziców i opiekunów tak aktywnej czterolatki. Nie zgadzam się jednak z Pani tezą, że córka robi coś na złość, przeciwko Pani. Takie zachowanie zdecydowanie ma podłoże emocjonalne u niej. A emocje dziecka w tym wieku, to również emocje osób, które się nią zajmują. Proponuję wizytę u psychologa dziecięcego, bez dziecka - to ważne. Najpierw Pani i mąż/partner powinniście porozmawiać ze specjalistą. Wizyta w gabinecie dziecka jest ostatecznością.
Pozdrawiam.

Maria Fraszewska Psycholog, Zielona Góra

62 poziom zaufania

Witam. Dziecko ma w tej chwili 3,5 roku. jest to okres budowania samodzielności, autonomii. Jak wszystkie okresy rozwojowe dziecka, należy je odpowiednio przetrwać. Obserwować, w których sytuacjach dziecko reaguje szczególną złością. Nie karać, przytrzymywać, aby nie zrobiło sobie coś złego. Mówić, tego nie robimy w naszym domu i pokazywać pozytywne zachowania.
Być może córka nie zna innych sposobów dotarcia na wysokość półki czy szafki, należy jej to umożliwić. Nauczyć przystawiać niski stołeczek, tak aby mogła samodzielnie (pewnie wciąż mówi: ja sama) wejść na stołek, Pani jej asystuje, ale nie pomaga! Mówi: a teraz zobacz co leży na szafce, co chcesz wziąć do zabawy? Potem odłożysz tę rzecz z powrotem na szafkę.
I musi Pani tego dopilnować. Nie należy kłaść rzeczy wyżej, bo to może budzić wściekłość: niedostępność. Oraz nie należy podawać dziecku rzeczy leżących wyżej. Nie wyręczać dziecka, myśląc sobie, że będzie szybciej. Należy nauczyć samodzielnego poszukiwania rozwiązań na jego miarę czyli kreatywnego rozwiązywania bieżących frustracji. Życzę cierpliwości i zaangażowania w wejście w świat małego dziecka. Warto poczytać choćby w internecie na temat rozwoju 3-4 letniego dziecka.

Mgr Małgorzata Mont Psychoterapeuta, Gdańsk

32 poziom zaufania

Dzień dobry,
Chciałbym tylko dodać do tego, co napisali moi przedmówcy, że warto nazywać uczucia dziecka, również wtedy, kiedy są to trudne uczucia takie jak złość i zaproponować dziecku, jak może inaczej poradzić sobie z nimi. Czasami powiedzenie do dziecka: " widzę, ze jesteś smutna", "wygląda, że złości cie to, że nie możesz dosięgnąć rzeczy, która cię interesuje"- działa cuda. Warto też rozumiejąc dziecko postawić mu jednak granice dotyczące jego zachowania i zaproponować, jak inaczej może się zachować, żeby poradzić sobie z uczuciami- na przykład narysować na kartce jak się złości. Dobrze jak dostanie dana rzecz wtedy, jak o nią spokojnie poprosi. Jeżeli ulegamy krzykom, dziecko uczy się, że jest to skuteczne. Życzę Pani cierpliwości i konsekwencji a kiedy będzie Panią ogarniało poczucie bezsilności, proszę pomyśleć o tych momentach, kiedy sie Pani udawało i zastanowić się, co działało. Jeżeli w Pani okolicy sa prowadzone warsztaty "Szkoły dla Rodziców"- serdecznie polecam. Małgorzata Mont